Ik heb mijn kinderen in het begin altijd op m,n kamer gehad in een wiegje. De ousdte zo,n 3 mnden,toen werd ze te groot voor het wiegje en de middelste heeft bijna 6 mnd bij ons geslapen,want toen had ik een groter wiegje in bruikleen. Ik heb het altijd als zeer prettig ervaren.Overdag sliepen ze wel gewoon op hun kamertje. Ik heb het niet bewust gedaan voor de bv,want die heb ik ook niet lang kunnen geven,maar toen ik zwanger was van de oudste ben ik ook naar zo,n voorlichtingsavond geweest en daar werd het wel geadviseerd.De vrouw die de voorlichting gaf,zei iets waar ik me wel in kon vinden,dat de mens zo,n beetje het enige zoogdier is,dat z,n pasgeborenen gelijk een deur verder legt. Nu moet de kleine een beetje noodgedwongen bij ons slapen.Wij hebben hele grote slaapkamers ,maar niet ingedeeld voor 3 kids.Onze kamer is groot genoeg,dat we de helft daarvan inrichten als babykamer. We maken dan wel een afscheiding met gordijnpanelen en de eerste 3 mnd zet ik wel gewoon het wiegje naast m,n bed voor de nacht.In de toekomst wordt de grootste kinderkamer opgedeeld voor de 2 jongens,dat gaat met onze kamer niet,omdat daar nu ook een badkamer(tje) komt.Klinkt allemaal heel lux en sjiek,maar dat valt wel mee. De bovenverdieping is dag en nacht verschil met de onderverdieping,want dat is allemaal maar oud en krakkemikkig haha Heb eerst getwijfeld om m,n dochtertje en zoontje voorlopig op 1 kamer te doen,maar vond het geen prettig iedee om de kleine een verdieping lager te laten slapen dan ons en binnen handbereik van de kids. stel je voor dat ze in het bedje gaan klimmen ofzo.
Nee,lekker dicht bij mama!
Liefs
