bedrogen en gekwetst

Wij kennen elkaar iets meer dan 6 jaar, zijn vrij snel samen gaan wonen en getrouwd en kregen snel ons eerste kindje. Hij was altijd erg dominant en alles wat ik deed wat fout en negatief. Ik ben zelf al erg onzeker van mezelf en kreeg daardoor niet de kans om dat te verbeteren. Op 13 december 2006 is ons 2e zoontje geboren. Ik had regelmatig discussies met mijn man dat ie meer met de kinderen moest doen en liever voor ze zijn en voor mij, niet in de zin dat zijn handjes los zaten, maar hij was altijd heel erg bot en hard en kon nooit ergens enthousiast over worden. Hij is wel een hoop verandert sinds ik hem heb leren kennen maar het bleef voortduren, de afgelopen 6 jaar heb ik op mijn tenen gelopen om het hem en mijn kinder naar de zin te maken en ze gelukkig te maken. Mijn man is ook computerverslaafd, en speelt als het maar even kan het spelletje world of warcraft online. Daar in dat groepje waar hij altijd mee speelde zat ook een meisje van 20 die in noorwegen woont. Dat contact tussen hen werd steeds regelmatiger, gewoon iemand waar ie goed mee kon praten zei ie. Oke dan geloof ik dat. Nu is ie begin april met nog meer van die spelletjes mensen naar denenmarken gegaan voor een meeting en zij was daar ook. Ik had allemaal wel een onrustig gevoel daarover en dat vond ik raar want ik ben absoluut niet het jaloerse type. Toen ie terug kwam na een week was ie verandert. Hij keek om de haverklap op zijn mobiel of ie een smsje had en als ik binnen kwam en hij zat met haar te chatten werd het snel weggeklikt onder het mom van ik moet even wat anders doen. Ik heb toen ie savonds sliep op zijn mobiel gekeken of ik iets kon vinden maar dat was niet zo. Ik heb hem dat toen ook eerlijk gezegd en hij zei van dat ie het heel erg vond dat ik hem niet wilde vertrouwen en dat ik paranoia was. Ok dan zal dat wel. 2 weken geleden zei ie tegen mij dat ik moest veranderen want anders hield ie het niet meer met me uit en wilde hij scheiden. We zijn toen een paar dagen uit elkaar geweest om er goed over na te denken. Toen hij me afgelopen zondag op kwam halen hebben we besloten er allebei voor te gaan vechten, zowel hij als ik zou gaan veranderen, we hebben die avond samen een spelletje gedaan en gevreeen, ik was zo blij dat alles goed zou komen. Die avond ging ik eerder naar bed dan hijIk had die nachten daarvoor erg slecht geslapen door alles en had een slaappil ingenomen, om kwart over 12 snachts ging ik naar de wc en hoorde ik hem met haar praten over internet. In eerste instantie ging het erover dat we er allebei voor zouden gaan. Daarna zei hij ineens in het engels als jij iemand tegen komt moet er ook voor gaan hoe moeilijk ik dat ook vind, toen dacht ik ho, ik blijf eens even zitten en luisteren wat er nog meer komt. Wat ik toen allemaal hoorde en hoe ik me toen voelde is niet te omschrijven. Hij had het erover dat ie niet wist of het het nog allemaal wel wilde met mij en of het misschien beter was dat ie met haar overnieuw zou beginnen, en over hun speciale momenten samen. Toen wist ik genoeg en ben ik naar binnen gegaan, hij schrok zich rot dat ik daar ineens stond. Ik zei dat ie het nu allemaal maar eens eerlijk moest vertellen en dat ik alles had gehoord. Hij vertelde wel meteen dat ie gevoelens voor haar had, maar op de vraag ben je met haar naar bed geweest bleef ie ontkennen. Uiteindelijk heeft ie toegegeven en dat het die week meerdere keren is gebeurt willens en wetens van beide kanten want zij wist ook donders goed dat ie een vrouw en 2 kinderen heeft. Ik heb haar notabene nog gesproken en gezien via de webcam toen ik hoogzwanger was van de 2e. Ik zat helemaal te schokken en te beven want ik had veel van hem verwacht maar dit niet, en vooral nadat we die dag hadden besloten er samen helemaal voor te gaan snapte ik er niks meer van. Ik heb altijd gezegd dat wanneer er word vreemdgegaan het afgelopen is en dat zei ik hem ook. Toen smste ze nog waar ie ineens was gebleven, ik zeg geef die telefoon maar dan zal ik ze wel eens spreken, dat is niet gebeurt. Na lang te hebben gepraat gieng hij naar bed omdat er smorgens ook weer iemand voor de kinderen moest zorgen. Ik heb de hele nacht haar op internet lopen zoeken, ik heb haar ook gevonden maar ze was offline achterafgezien misschien ook maar het beste maar ik was zo in de war boos en verdrietig, ik moest haar gewoon spreken. Die nacht heb ik met mijn vader gesproken en die zei me kijk of je samen nog iets kan bespreken of ie nog voor jou wil gaan. Ik ben toen om half 6 smorgens naar hem toegegaan en heb hem gevraagd of ie het nog wilde proberen maar dat dan per direct alle manieren van contact met haar verbroken moeten worden, maar dat kon ie niet want ze was zon goede vriendin en hij had zich nu al helemaal ingesteld op scheiden. Hij zei ook dat ie het waarschijnlijk nooit zelf had verteld en dat ie ermee door was gegaan. Zon volgende meeting stond alweer gepland voor juli en dan zou zij er dus ook weer zijn. Ik ben heel verdrietig en kwaad weggelopen en heb gezegd dat alles wat ie ooit heeft gezegd een gedaan een grote leugen was en dat zijn woorden totaal geen waarde hadden. En ook nog eens hoe kent ie haar nou van de pc en een weekje daar ze is 20 en woont in noorwegen dat is toch iets wat een puber zou doen toch niet een volwassen vent van 27. Die ochtend heeft ie mij naar mijn ouders gebracht en is ie zelf naar zijn vader gegaan, dat was eergisteren. Ik ben nu ontzettend verdietig boos en gekwetst, ik zie constant hem en haar voor me terwijl ik thuis met de kinderen zat en hoopte dat ie het naar zijn zin had. Ik heb tot op dit moment nog niks van hem gehoord, hij is voor zijn werk op oefening hij is militair. Mijn gevoelens zijn zo verwarrend ik hou nog zielsveel van hem maar ik haat hem ook heel erg, ik zou willen dat we 2 jaar verder waren, er moet nog zoveel geregeld worden. Mijn ouders helpen me gelukkig erg goed en vangen de kinderen fantastisch op, ik kan dat nu even niet en heb ook een erg kort lontje op het moment, en ik wil niet dat zij dat zo moeten ervaren....

Natuurlijk is dit niet het hele verhaal maar wel in grote lijnen, herkent iemand dit of heeft tips of advies ik hoor heel graag van je, mijn mail adres is martine_jansma@hotmail.com
of ik lees het hier

veel liefs van Martine
 
Tjemig meissie, wat een verhaal, wat ontzettend erg voor je. Ik kan je niet zeggen wat je moet doen, maar volgens mij kan niemand dat. Het klinkt wel alsof er wat knopen moeten worden doorgehakt.

De enige raad die ik je kan geven is volg je hart maar luister ook naar je hoofd!

Hele dikke knuffel ook voor je twee jochies!

KT
 
jeetje wat een verhaal zeg....... vind het echt heel erg voor je.... ik kan je helaas geen tips of advies geven, ik denk dat je er zelf heel goed over na moet denken over hoe je de toekomst ziet, en net wat KT zegt doe wat je hart je ingeeft, maar blijf wel je hoofd erbij houden!!!!

ik wens jou en de jongens heel veel sterkte!!

groetjes susanne
 
Jeetje meid zeg! Wat een ellende. Ik heb geen tips voor je maar wil je wel heel veel sterkte wensen!! Je hele leven hangt nu op zijn kop en iid haat en liefde liggen heel dicht bijelkaar. Ik hoop dat je vrienden en familie je goed kunnen bijstaan en dat heel snel de zon weer mag gaan schijnen voor jou en je kinderen natuurlijk.
Heel veel sterkte!!

Groetjes   Mikkie.
 
Hoi Martine,

ik ken je nog van de decembermama's. Jeetje wat een verhaal zeg. Je kwam toen in utrecht zo vrolijk op me over. Ik begrijp wel dat je dit toen allemaal nog niet wist.
Net als de meiden hiervoor kan ik je geen advies geven, maar hoop ik voor je dat je de juiste beslissingen kunt maken. Welke dat dan ook zijn.

Ik wens je alle sterkte van de wereld toe om dit tot een goed eind te brengen. Succes!!!

Liesje
 
meis,

wat een klote tijd zeg! raad kan ik je wel geven maar jij moet doen wat je hart je in geeft.
als je van hem houdt vecht voor jullie en voor jullie gezin.
je kan hem vragen hoe hij het verder ziet als jullie uitelkaar gaan.. blijf kalm zakelijk! ga niet huilen en drama queen worden(jaag je hem mee weg)  ik kan je dit vertellen omdat ik dit ook deed als een relatie op de klippen liep en ik heb ervaring!!!! oke alleen wel altijd zonder kids!
mijn mams zei altijd, hoe hou je water goed vast.. door niet krampachtig het vast te houden maar losjes!! hij moet bang worden om jou kwijt te raken!!!! hou je hoofd koel laat hem naar jou komen! wees sterk en duidelijk! hij moet jou niet kwijt willen! weet misschien (dit klinkt misschien errug achterlijk) is het wel ff goed.. misschien kan je hem nu duidelijk maken dat het voor jou al die tijd ook een moeilijke relatie was dat je altijd op je tenen hebt moeten lopen..

vraag waar ie wil gaan wonen? hoe die dit wil gaan doen met haar of met de kids? baan.. want jij moet natuurlijk wel alimentatie van hem hebben... vertel hem wel dat je van hem houdt en dat je dit niet wil dat jij voor jullie wil vechten maar dat je van hem ook verwacht dat ie voor jou kiest! en voor JULLIE KIDS!
ik vind het vreselijk voor je! maar wees er voor je kids.. leun op je ouders! luister naar mensen die je goed kennen maar echt doe vooral wat je hart je ingeeft!

heel veel succes en probeer van je 2 mannetjes te genieten!

liefs Annemieke
 
Wat een vreselijk verhaal zeg!
Je moet hierin zeker zelf een beslissing nemen en dat lijkt me idd niet makkelijk.
Ik wil je heel veel sterkte en moed toewensen.
Sil
 
Poe hee..... Moelijk hoor....
Ook ik kan je niet zeggen wat je moet doen, ik heb ook een dominante partner.
Het voordeel in mijn situatie is, is dat hij dat beseft en ook eraan werkt (en dat hij niet vreemdgaat bovenal ).

Ik heb altijd geroepen dat als hij denkt beter te kunnen gaan, dat hij lekker moet gaan.
Maar als je het meemaakt en je heb kids is het toch wat anders.. moeilijk hoor.
Ik denk wel dat als je als partners zijnde (geld natuurlijk voor alllebei) niet 100% erachter staat, dat het geen nut heeft om er tijd en energie in te stoppen.

Succes met je beslissing, en hopelijk komt alles weer op zijn pootjes terecht
Groetjes en veel sterkte Debby mv B'Elanna


 
Terug
Bovenaan