Hallo Martine,
Ik ben Annemiek en kom van het "voorjaar 2007" forum. Mijn excuses op voorhand dat ik hier even mijn mening en advies kom geven.
Ik kan me voorstellen dat de wereld voor jou op z'n kop staat. Wat moet jij je rot voelen. Maar probeer een aantal dingen voorop te stellen. Dat is het welzijn van jouw kindjes en die van jezelf. Jouw kindjes en jij zijn het belangrijkste. Dat wat jouw partner gedaan heeft kan niet door de beugel. Als hij zijn "gerief" bij een ander zoekt, zegt alleen dat er blijkbaar in jullie relatie iets ontbreekt in zijn ogen. En al zou hij op dit moment kiezen om toch bij jou te blijven, er blijft toch een knak in jouw gevoelens. Dat is iets wat je nooit vergeet. Vroeg of laat steekt dat z'n kop toch weer op. Dit alles heeft ook zijn weerslag op je kinderen. Die voelen dat echt aan. Nu merk er misschien niets van, maar later komt dat er zeker uit. Ik spreek uit eigen ervaring. Ik heb namelijk een zoon van bijna 19 die de afgelopen jaren flink met zichzelf overhoop heeft gelegen door hetgeen hij in zijn leven heeft meegemaakt.
Ga bij je zelf te rade en vraag je dan af wat voor je kinderen en jou de beste oplossing is. Jouw partner heeft blijkbaar zijn keuze al gemaakt en hoef jij met zijn gevoelens geen rekening te houden. Hij heeft bij zijn beslissing ook geen rekening met jullie gehouden. En mocht het toch tot een definitieve breuk komen, dan zal de eerste tijd gevuld zijn met flink wat pijn en verdriet. Maar ook daaraan komt een eind.
Voor jou een gedichtje uit mijn eigen verzameling. Deze heb ik gemaakt toen het met mij behoorlijk slecht ging.
Soms gaat je leven niet over rozen
en heb je flink wat tegenslag.
Er verdwijnen dan ook dingen,
die je als vanzelfsprekend zag.
Na het ruimen van de scherven,
en het verwerken van je verdriet,
zul je zien dat het de moeite waard is,
ook al merk je dat soms niet.
Heel veel sterkte en liefs toegewenst in deze vervelende periode.
Nogmaals sorry dat ik me hiermee bemoeid heb.
Groetjes,
Annemiek
Mama van Wesley (28-06-1988) en Rowan (02-03-2007)
