A
Anoniem
Guest
Lieve meiden,
Ik heb even heel hard jullie steun nodig... Deze maand heb ik voor de derde keer symptomen waarvan ik denk dat er wel degelijk een bevruchting heeft plaatsgevonden. Maar zoals het de vorige twee keer niet doorzette, denk ik dat het nu wéér niets wordt.
Vannacht ging ik naar de wc en voelde dat mijn borsten minder gevoelig waren. Ook de misselijkheid, de afscheiding en het zware gevoel in mijn buik nemen af.
Ik was zo teleurgesteld, wanhopig eigenlijk, en heb een flinke pot liggen janken in mijn bed. Mijn mannetje wist ook niet wat hij ermee aan moest, vindt nu dat ik er veel te veel mee bezig ben.
En dat is ook zo. Als ik voel dat het die maand toch niks wordt, kan ik het wel redelijk hebben, maar als ik voel dat het wél wat kan worden, houdt het me dag in dag uit bezig.
Wat ik tegen anderen zeg, positief denken en doorgaan met leven, kan ik hoe langer hoe minder zelf opbrengen. Op mijn werk kan ik me nauwelijks concentreren. Ben eigenlijk alleen maar op het forum aan het koekeloeren. Misschien moet ik daar maar helemaal mee stoppen. Ik wilde zo graag dat ik het eens van me af kon zetten, maar hoe doe je dat als je steeds van alles voelt en precies weet hoe je cyclus in elkaar zit?
Sorry meiden, ik weet het effe niet meer. Hebben jullie nog tips of opbeurende woorden voor me? Misschien zie ik het allemaal veel te somber en blijk ik over 2 dagen toch zwanger te zijn. Maar op dit moment is mijn hoop helemaal vervlogen.
Een verdrietige en wanhopige Inge
Ik heb even heel hard jullie steun nodig... Deze maand heb ik voor de derde keer symptomen waarvan ik denk dat er wel degelijk een bevruchting heeft plaatsgevonden. Maar zoals het de vorige twee keer niet doorzette, denk ik dat het nu wéér niets wordt.
Vannacht ging ik naar de wc en voelde dat mijn borsten minder gevoelig waren. Ook de misselijkheid, de afscheiding en het zware gevoel in mijn buik nemen af.
Ik was zo teleurgesteld, wanhopig eigenlijk, en heb een flinke pot liggen janken in mijn bed. Mijn mannetje wist ook niet wat hij ermee aan moest, vindt nu dat ik er veel te veel mee bezig ben.
En dat is ook zo. Als ik voel dat het die maand toch niks wordt, kan ik het wel redelijk hebben, maar als ik voel dat het wél wat kan worden, houdt het me dag in dag uit bezig.
Wat ik tegen anderen zeg, positief denken en doorgaan met leven, kan ik hoe langer hoe minder zelf opbrengen. Op mijn werk kan ik me nauwelijks concentreren. Ben eigenlijk alleen maar op het forum aan het koekeloeren. Misschien moet ik daar maar helemaal mee stoppen. Ik wilde zo graag dat ik het eens van me af kon zetten, maar hoe doe je dat als je steeds van alles voelt en precies weet hoe je cyclus in elkaar zit?
Sorry meiden, ik weet het effe niet meer. Hebben jullie nog tips of opbeurende woorden voor me? Misschien zie ik het allemaal veel te somber en blijk ik over 2 dagen toch zwanger te zijn. Maar op dit moment is mijn hoop helemaal vervlogen.
Een verdrietige en wanhopige Inge