Hallo,
Ik moet even mijn ei kwijt. Mijn tweede zoontje is nu 2 weken en 2 dagen oud en ik geef borstvoeding. Vanaf de nacht dat de bevalling begon heb ik echt mega slecht geslapen (nu dus al 17 nachten).
Mijn eerste zoontje heb ik drie maanden bv gegeven, maar na drie maanden brak dat me echt op. Ik was zelf erg veel afgevallen (had het gevoel dat de baby me op at), kon erg slecht tegen de gebroken nachten en het kolven lukte ook niet waardoor mijn vriend ook niet echt een voeding van me kon overnemen.
We zijn nu dus pas twee weken onderweg en eerlijk gezegd begint het me nu al op te breken. Ik weet nu uit ervaring dat dit nog maanden zo door kan gaan en ik voel me nu al mega gesloopt.
Gister was er een vriendin van me die zweert bij flesvoeding omdat ze het dan kan afwisselen en ze precies weet hoeveel ze binnen krijgen etc.
Ik ben eerlijk gezegd een beetje jaloers op haar dat ze zo kan denken, want ik ben zelf zo geindoctrineerd door de 'borstvoedingspolitie' dat ik me toch ook heel schuldig zou voelen als ik nu al zou stoppen.
Zelf zijn mijn vriend en ik -omdat de bv bij onze moeders niet lukte- ook groot gebracht met de fles en we zijn allebei nooit ziek of iets. Er is dus niks mis met de fles...maar toch heb ik het gevoel dat ik moet doorzetten, omdat het nou eenmaal 'het beste is'.
Jullie horen het al, ik zit er echt een beetje doorheen en ik zoek een beetje motivatie om zo nog weken, zo niet maanden door te gaan......gaap!
Bedankt alvast voor jullie reacties.
Een mega vermoeide en ook wel onzeker (hij heeft veel krampen en onrust) mama.
Ik moet even mijn ei kwijt. Mijn tweede zoontje is nu 2 weken en 2 dagen oud en ik geef borstvoeding. Vanaf de nacht dat de bevalling begon heb ik echt mega slecht geslapen (nu dus al 17 nachten).
Mijn eerste zoontje heb ik drie maanden bv gegeven, maar na drie maanden brak dat me echt op. Ik was zelf erg veel afgevallen (had het gevoel dat de baby me op at), kon erg slecht tegen de gebroken nachten en het kolven lukte ook niet waardoor mijn vriend ook niet echt een voeding van me kon overnemen.
We zijn nu dus pas twee weken onderweg en eerlijk gezegd begint het me nu al op te breken. Ik weet nu uit ervaring dat dit nog maanden zo door kan gaan en ik voel me nu al mega gesloopt.
Gister was er een vriendin van me die zweert bij flesvoeding omdat ze het dan kan afwisselen en ze precies weet hoeveel ze binnen krijgen etc.
Ik ben eerlijk gezegd een beetje jaloers op haar dat ze zo kan denken, want ik ben zelf zo geindoctrineerd door de 'borstvoedingspolitie' dat ik me toch ook heel schuldig zou voelen als ik nu al zou stoppen.
Zelf zijn mijn vriend en ik -omdat de bv bij onze moeders niet lukte- ook groot gebracht met de fles en we zijn allebei nooit ziek of iets. Er is dus niks mis met de fles...maar toch heb ik het gevoel dat ik moet doorzetten, omdat het nou eenmaal 'het beste is'.
Jullie horen het al, ik zit er echt een beetje doorheen en ik zoek een beetje motivatie om zo nog weken, zo niet maanden door te gaan......gaap!
Bedankt alvast voor jullie reacties.
Een mega vermoeide en ook wel onzeker (hij heeft veel krampen en onrust) mama.