beetje moeilijk...

A

ANONYMOUS_USERNAME

Graag wil ik van jullie als moeders van kleine kinderen weten wat jullie van de volgende situatie vinden:
Onze buren hebben een kind van nu 15 maanden. De eerste maanden heeft ze erg veel gehuild, en kan me dus ook voorstellen dat die periode niet eenvoudig is geweest. Nu ze 15 maanden is wordt er thuis af en toe zo hard tegen het kind geschreeuwd dat we dit soms bij ons binnen letterlijk(!) kunnen verstaan. Volgens mij verwacht ze dingen van haar kind die het gewoonweg nog niet kan (niet op de trap, maar geen traphekken aanschaffen, niet aan het boomschors in de tuin zitten, niet gewoon dit spul weghalen (lijkt me logisch dat dit aantrekkelijk is voor een kind van die leeftijd, niet hard lopen, en ga zo maar door) Aangezien de relatie met buren (aan beide zijden) niet al te best is vind ik het lastig om hierop te reageren. Ook de buurvrouw aan de andere kant zit met dit probleem, maar weten allebei niet wat we hiermee aanmoeten. Af en toe breekt je hart gewoon, zo zielig. Wat het ook lastig maakt is dat wij (nu nog) geen van tweeen kinderen hebben, en je dus ook niet uit ervaring kunt spreken.

Ik ben erg benieuwd naar jullie reacties.
 
Hoi,

Ik vind dat als het om huilen gaat, het inderdaad wel duidelijk moet zijn waarom hun kindje huilt.
Is het uit nijd omdat er iets niet lukt, dan gillen en krijsen ze ook de heleboel bijelkaar, is als moeder best frusterend!!!
Is het van pijn, dat was bij ons zo, hij huilde al 4 weken en uiteindelijk bleek dat hij heel erg ziek was waarvoor wij naar het ziekenhuis moesten en opgenomen werden.
Maar als het gewoon is omdat moeders wil dat het kindje meer doet als dat hij of zijn aankan Ja dan vind ik dat je best eens mag vragen waarom hij of zij het niet zo naar zijn zin heeft ( dan druk ik mij nog netjes uit, maar zo moet je het wel vragen aan de buurvrouw om haar niet nijdig te krijgen)
Succes hoor.
 
Ja, best moeilijk vooral omdat je schrijft niet zo'n goed contact te hebben met de buren. Even er van uit gaande dat je ook moeder bent, zou ik als ze buiten staat met de was bijvoorbeeld, eens vragen hoe het met haar kindje gaat. Dan  zou ik  toch proberen er eerlijk  over te beginnen. Vertel haar dat je (regelmatig)  bij  jouw in huis, hun donder preken hoort naar hun kindje toe. Vertel haar desnoods, wanneer ze  zegt dat  hun kindje niet luistert, dat het voor  hun kind ook erg moeilijk is om te luisteren omdat ze nog zo klein is en nog  maar net met haar  ontdekkingsreis door de wereld is  begonnen. Schreeuwen tegen kleine kinderen heeft ook geen enkele zin, het maakt namelijk op die manier geen indruk op ze.  Zeg dat het ook niet jouw bedoeling is om je er  mee te bemoeien, maar geef aan dat jij er als buur moeite mee hebt dat er zoveel (en hoorbaar)  op haar kind gescheldt wordt.  Als ze aangeeft waar ze  moeite mee heeft in de opvoeding van haar kind en geef haar dan advies/tips.
Wanneer je buurvrouw tegen jouw begint te schelden en direct zegt dat je je er niet mee moet bemoeien; dan zou ik zeggen dat ik alleen in goede harmonie een probleem de wereld uit wilde helpen. En dat jullie waarschijnlijk nog wel langer dan vandaag buren zullen zijn en dat ik het jammer vind dat zij niet open staat voor een eerlijk gesprek.
Dit is natuurlijk niet zomaar gedaan, maar jij bent je ei kwijt. Ik zou wel altijd in de gaten houden of ze haar kind niet mishandeld, want dan zou ik zo anoniem de politie bellen.

Onzettend veel succes!!!              
 
Misschien is dit een goed aanknopingspunt om de relatie met je buren
nieuw leven in te blazen. Daar moet je wel zin in hebben natuurlijk.
Anders zou ik niets zeggen, want als je hier nu gelijk iets van zegt,
denk ik dat de kans groot is dat je probleem niet wordt opgelost, maar
je er eentje bij hebt. De kleine meid van de buren is daar ook niet mee
geholpen toch?

Als je er toch iets van wil zeggen zou ik dus eerst een soort van
relatie met je buurvrouw opbouwen. Jullie hoeven niet elkaars
hartsvriendinnen te worden, maar er moet wel een goede verstandhouding
zijn. Je zou bijvoorbeeld als je de buurvrouw spreekt eens kunnen
informeren hoe het leven is (veranderd) met een kind erbij. Gewoon
interesse. Je wilt zelf toch ook kinderen? Laat haar haar verhaal
vertellen. Wie weet is er wel meer aan de hand dan je denkt en kun je
haar helpen en daarmee dan ook haar dochtertje. Je zou bijvoorbeeld aan
kunnen bieden om een keertje op te passen om haar te helpen. En jij
kunt dan alvast wat ervaring opdoen voor de toekomst als jij er eentje
hebt. Je moet een beetje haar vertrouwen winnen en wederzijds respect
voor elkaar krijgen. Dan denk ik dat je dit makkelijker ter sprake kan
brengen en het niet hoeft te escaleren.    



Succes met het oplossen van dit lastige probleem.



Groet

Lies

 
Wat fijn dat julie zo snel reageren, bedankt!

Het voorbeeld van het huilen haalde ik aan om aan te geven dat ik me nu juist in die periode kon voorstellen dat je het af en toe niet aankan, maar het gekke is nu juist dat het schreeuwen van haar nu juist begint terwijl de kleine niet meer zoveel huilt...

Mama van Sigrid: we vragen wel hoe het gaat, maar dan krijg je te horen dat alles goed gaat, omdat de relatie met de buren niet zo warm is, is het lastig om verder te vragen. Ook omdat ze de neiging heeft de boel de 'overschreeuwen' is het lastig om een serieus gesprek te hebben. Je krijgt altijd het idee dat ze niet goed luistert naar wat je nou eigenlijk zegt en reageert dus met een heel ander antwoord.
Mama van Steijn: ik denk dat het heel lastig wordt om een relatie met haar op te bouwen, door bovengenoemde reden en ze is een HEEL ander type dan ik, we heben, behalve dat we naast elkaar wonen niet bepaald veel raakvlakken.Ik ben wel benieuwd hoe de relatie tussen onze kinderen wordt (er zit straks ongeveer 16 maanden tussen, ik ben bijna uitgerekend) ( dan hebben we wel in ieder geval 1 raakvlak meer....)
Omdat ze zelf met kinderen werkt denkt ze een beter inzicht te hebben in kinderen, maar vraag me sterk af of dit zo is. Ik verwacht dat we op heel wat punten een ander inzicht hebben qua opvoeding.Omdat ze erg nieuwsgierig is aangelegd hou ik eigenlijk liever wat afstand (ze houdt ECHT ALLES bij...) misschien dat als de kinderen wat met elkaar gaan spelen dit wat makkelijker loopt, al vraag ik me af of de relatie zo wordt dat je wat aan elkaar kunt hebben. Met de andere buren heb ik wel veel contact, waaronder een heel aantal met kleine kinderen die graag (en zomers ook veel) over de vloer komen, erg gezellig. Wat dat betreft hebben we dus al wel wat ervaring op kunnen doen, al is dat natuurlijk altijd anders dan een eigen kind!
Af en toe sta je qua benadering van hun kind ook wel voor een dilemma: haar moeder heb je liever niet over de vloer, maar het kind zou je graag helpen, en graag lekker met de andere kinderen die over de vloer komen willen laten spelen (gebeurd nu af en toe wel), en willen 'leren' hoe je met elkaar omgaat, laten zien dat het ook anders kan als thuis. (we houden het er nu maar op dat het kind vanwege het gebruikte 'vocabulaire' thuis 2talig wordt opgevoed, als je begrijpt wat ik bedoel...)
Laten we maar gewoon hopen dat wij het strakts zelf anders doen (maar erg hard twijfel ik daar niet aan...)

 
hoi   marleen ik wil even reageren op je verhaal. mensen mogen niet schreeuwen tegen hun kinderen dat is een teken van onmacht en praat ik ook niet goed. ik vind het vreemd dat jullie als buitenstaanders verwachten dat mensen hun tuin ombouwen om maar niet te hoeven waarschuwen, wij hebben daar wel voor gekozen om zo'n min mogelijke friemels en frutsels in en om huis te hebben omdat je anders veel aan het corrigeren bent en dat word het er niet gezellig op nee. maar kijk een beetje uit je spreekt immers niet uit ervaring.
mocht je uit dat gezin vreemde signalen opvangen die absoluut niet kunnen schakel dan instanties in maar om mensen te beoordelen op geen traphek of boomschors in de tuin tja nu gaat iedereen beren op de weg zien.

liefs kim
 
ik vind het vreemd dat jullie als buitenstaanders verwachten dat mensen hun tuin ombouwen om maar niet te hoeven waarschuwen.
Even reageren hoor: Ik vind dat iedereen zelf moet weten of hij/zij zijn/haar huis aanpast, wat ik erg niet bij heb verteld is dat er an een jaar gezegd wordt dat het boomschors uit de tuin gehaald zal worden en dat bestraten/gras erin zodat het kind makkelijker in de tuin kan spelen, en dit dan gewoon nog steeds niet doen, maar het wel op het kind afreageren als het hiermee speelt. ik zou dan zoiets hebben van-zorg dat het er niet bij kan, of hou je gemak ( en blijf corrigeren maar op een normale manier) of pas het zo aan dat je hier geen last meer van hebt. Maar misschien kijk ik hier straks anders tegenaan, op dit moment snap ik alleen niet dat het kind een flinke tik op haar beide handen krijgt als ze hier voor de zoveelste keer mee speelt, ipv het kind weg te houden bij dat spul of het af te leiden (maar ik kan me wel voorstellen dat dit veel geduld vergt.....)

Groetjes Marleen
 
hoi marleen zoals je nu de dingen omschrijft is het inderdaad niet normaal maar zeg er dan wat van, mijn kinderen zijn mij heilig en kan er moeilijk tegen als andere mensen niet normaal   met hun kindren omgaan. buren of niet deel het met hun dan nog maar een slechter contact maar dan heb jij je best gedaan.

liefs kim
 
Je moet ingelogd zijn om te kunnen reageren. Log in | Registreer
Terug
Bovenaan