Beetje teveel stress

A

ANONYMOUS_USERNAME

Hoi allemaal,

Ik plaats dit bericht even om wat van me af te kunnen schrijven en dingen op een rij te zetten. Ik werk 4 dagen per week als interim HR Adviseur. Ik ben nu druk bezig met een fusie en de werkdruk is al maanden behoorlijk hoog. Ik merk dat ik er de laatste weken echt last van begin te krijgen, ik kom bijvoorbeeld deze week alle avonden al jankend van moeheid thuis.

Ik zit in een wat lastig parket aangezien mijn contract afloopt per 1 juli 2010 en ik net heb geregeld dat ik tot half aug (start zw.verlof) bij mijn opdrachtgever kan blijven, dus mijn contract wordt omgezet naar onbep.tijd. Ik heb daar best even mijn best voor moeten doen en ik ben dus blij dat het nu geregeld is. Anderzijds merk ik ook dat de werkdruk zijn tol begint te eisen en dat ik het nu lastig vind om dat bespreekbaar te maken (omdat ik net dat contract geregeld heb). Ik weet gewoon even niet goed wat ik moet doen om dit voor mezelf op te lossen.

Ik ben er heel zeker van dat ik het mezelf nooit zou vergeven als er iets met de baby misgaat doordat ik nu teveel hooi op mijn vork neem. Anderzijds weet ik gewoon niet goed wanneer veel ook echt te veel is. Misschien heb ik gewoon een bord voor mijn kop (dan hoor ik het graag!) maar het lijkt wel alsof er eerst iets moet gebeuren voor ik een stap terug doe. Nu ik dit zo opschrijf denk ik: dom mens, waar wacht je op? Je eigen gezondheid en dat van je baby gaat echt voor!

Maar ergens voel ik dus ook die drempel... Nou goed, ik weet dat ik hier iets mee moet en ga het ook doen, maar ik ben benieuwd of dit voor jullie herkenbaar is en of jullie nog tips hebben. Je hebt toch een zorg extra met zo'n kleintje in je buik, dan gaat het niet meer alleen om jezelf zeg maar.

Liefs!
 
ik ben dus over die grens heen gegaan... Heb op mijn werk meegedaan met iets wat echt te veel bleek achteraf, onder druk van twee collega's (allebei vrouw en moeder!!) die vonden dat ik me niet moest aanstellen en hetzelfde moest doen als de rest.

Ik heb daarna een paar dagen ziek thuis moeten zitten met buikpijn en vermoeidheid. Gelukkig was het vooral ik die er last van had (vandaag weer hartje geluisterd, klonk perfect!), maar ik heb er wel van geleerd. Een ander voelt niet wat jij voelt, en mensen zullen het uiteindelijk wel (moeten) begrijpen.

Is er voro jou geen mogelijkheid om een deel van je werk thuis te doen? Dan kan je je tijd zelf indelen, waardoor je meer rust kunt nemen. Ik merk dat ik op dagen dat ik meer tussenuren heb (ik geef les) veel uitgeruster thuis kom, iomdat ik tussendoor steeds 50 minuten kan zitten en niks kan doen...

In ieder geval, heel veel sterkte, en echt: Kies voor jezelf, en je kindje!

Liefs,

T
 
Nou meid, zo te horen is het al gepiept, die denkbeeldige lijn is al overschreden. Ik denk dat het teken genoeg is als je huilend thuis komt vn je werk!!! Hr adviseur kan slopend zijn!

Kies voor je baby zou ik zeggen.... ik begrijp dat het misschien lullig is omdat je net een langer contract hebt geregeld! Maar je zegt het zelf al, je zou het jezelf nooit vergeven als er iets met die uk gebeurt )wat ook begrijpelijk is'...

Lastig, dat wel..... maar wel beter.... Als je wergever dit niet begrijpt.....=== shit....

Maar dit kon je ja van te voren ook niet weten..

Succes
 
Nou meid, zo te horen is het al gepiept, die denkbeeldige lijn is al overschreden. Ik denk dat het teken genoeg is als je huilend thuis komt vn je werk!!! Hr adviseur kan slopend zijn!

Kies voor je baby zou ik zeggen.... ik begrijp dat het misschien lullig is omdat je net een langer contract hebt geregeld! Maar je zegt het zelf al, je zou het jezelf nooit vergeven als er iets met die uk gebeurt )wat ook begrijpelijk is'...

Lastig, dat wel..... maar wel beter.... Als je wergever dit niet begrijpt.....=== shit....

Maar dit kon je ja van te voren ook niet weten..

Succes
 
ik herken je verhaal zooooooo goed... alleen ik ging dus ECHT te ver.
gevolg= een burn out!!!!!!!!!! en dat wens ik niemand toe! dat is echt een hel en vooral met kinderen!!!
meid luister naar je lichaam! je bent moe, geef daar aan toe.... ik denk dat je dit echt wel bespreekbaar kunt maken.
jou baas is er meer bij gebaad als jij nu eens stapje terug doet als dat je straks een jaar thuis zit!
en begrijpt je baas het niet dan en word je contract niet verlengt moet je daar misschien juist wel heel blij om zijn!

wij hebben natuurlijk heel makkelijk praten.
wat je ook kunt doen en dat helpt jou meer.... geef het aan bij de verloskundige of gyn. of ga even naar de dokter! zij kunnen jou precies vertellen wat je moet doen en dan heb je ook nog eens bewijs van een gespecialiseerd iemand!

maar doe er NU wat aan , NU IS HET NOG NIET TE LAAT!!!!
meid echt waar, ik meen het uit de grond van mijn hart, een burn out wil je NIET.
 
Het probleem is een beetje herkenbaar. Voor mij gaat het lang niet zo ver, zoveel stress heb ik niet op t werk (en daarbij komt dat ik al part-time werk ivm zoontje). Maar ik herken wel hoe lastig het is om toe te geven aan het gevoel van moeheid of pijn dat je hebt. Ik lag gisterochtend om 5.30u huilend van de hoofdpijn in bed en ik ga toch werken, dus ik bepaalde mate herken ik t wel.

Wat het vervelende is, is dat JIJ alleen kan bepalen wanneer genoeg genoeg is. Niet de verloskundige, niet je baas, niet je partner en niet je vriendinnen, alleen JIJ. En dat is een beslissing die je zelf moet nemen.. Er is ook nog een tussenweg he, je hoeft jezelf niet volledig ziek te melden, je kunt ook zeggen: ik stop een uurtje / 2 uurtjes eerder met werken en ga die 2 uur dan op de bank liggen, zodat ik de avond ook normaal doorkom. Wie weet is dat een oplossing waar je zelf ook een niet al te vervelend gevoel aan overhoudt.

Succes in ieder geval, wat je ook doet: let op jezelf!
 
Hallo allemaal,

Dank voor jullie lieve berichten. Ik had natuurlijk zelf ook al wel door dat ik erop aanstuurde om de grens te overschrijden (dat is al jaren mijn valkuil), dus vannacht weer 3 uur wakker gelegen, enorm veel gehuild en vammorgen zei manlief: zo ga jij niet naar je werk. Oh wat was ik opgelucht, dus ik ben thuis gebleven, heb mijn verhaal bij een collega gedaan en moet nu nadenken over hoe ik de komende weken/maanden mijn werk in wil richten. Dat ga ik vanmiddag met mijn opdrachtgever bespreken. Ik heb dus nog wel een hobbel te nemen, maar ik heb in ieder geval een signaal afgegeven en bovenal: mijn rust gepakt en voor mezelf gekozen.

Ik heb vanmorgen ook iemand gebeld die we via MP bereid hebben gevonden ons huis schoon te komen maken, dus die komt morgen kennismaken. Dan is dat tenminste ook EINDELIJK geregeld, want daar werd ik ook gek van: kom je thuis en kun je daar ook nog eens aan de gang. Dus volgens mij heb ik de eerste stappen in de goede richting gezet, hopelijk vanmiddag volledige geruststelling over de weken die gaan komen.

Nogmaals dank en jullie hebben allemaal groot gelijk: het is het absoluut niet waard om jezelf over de zeik te helpen!

Liefs!

 
Goed zo!!!!

En je hebt groot gelijk met dat gepoets!

Ik heb er af en toe ook echt geen zin in, gelukkig kan mijn vriend op vaker zijn eigen uren inplannen, en helpt hij me met het huishouden!
Geweldig!

Is ook maar tijdelijk.... dat weet hij ook, daarom is het geen probleem..

En als ik straks parttime ga werken, heb ik tijd genoeg om alles goed te doen :D

Heel goed van je Blossom! Ik heb er bewondering voor hoor! Twee meiden bij mij op het werk zijn toen ze zwanger waren gelijk van 40 uur naar 24 gegaan..... En 36-40 uur is soms ook wel erg zwaar... Gelukkig kan ik in mijn functie de werkdruk redelijk makkelijk naast me neerleggen.... Het interesseert me gewoon niet zoveel meer.... En wat willen ze doen dan? Me ontslaan?? In juli krijg ik mijn contract zowiezo al niet meer verlengd!

Nogmaals.... geweldig dat je voor je eigen hebt gekozen, ik begrijp dat dit een moeilijke stap was!

Liefs
 
Je moet ingelogd zijn om te kunnen reageren. Log in | Registreer
Terug
Bovenaan