Hoi meiden,Ten eerste bedankt allemaal! Helaas was ik niet in de staat om te reageren maar ik ben gister middag bevallen en zal hieronder mijn verhaal vertellen! ?Vanaf t moment dat ik de bovenstaande bericht had gepost kwamen de harde buiken wel erg regelmatig en het werd best pijnlijk. Om 10.00 u stond ik op, naar de wc gegaan en plots een natte broek.. Nieuwe broekje aan, en weer een scheut. Het was gelig van kleur en slijmerig. Toen heb ik de VK gebeld en die kwam langs. Rijpe baarmoedermond en 1 cm ontsluiting, de bevalling was begonnen! De ‘nattigheid’ was de slijmprop volgens haar en geen vruchtwater, dus daar vertrouwde ik op. De weeën kwamen en gingen de enige keer heel heftig en dan weer een uur niks. Ik sliep al inmiddels sinds zaterdagavond niet meer dus ik was helemaal op. Op zondagavond weer de VK gebeld en die kwam omdat de weeën maar kwamen en gingen. Ik was gewoon kapot van de pijn die niet door wou zetten en had ook al een hele nacht geen een minuut geslapen. Zij keek en ik zat op 1,5 cm ontsluiting, dus niks opgeschoten in meer dan 10 u tijd! Toen kwam ik ook nog met mijn ‘natte broek verhaal’ bij haar (was een andere VK dan in de ochtend). Ze voelde de vliezen van binnen, ipv 2 voelde ze er maar 1, dus de andere vlies was sinds 9 u in de ochtend gebroken en dat verklaarde de natta broekjes verhaal. Ik moest van haar naar het ziekenhuis omdat ik dus helemaal niet geslapen had en met gebroken vliezen zat. Oh nee dacht ik, daar gaat mijn badbevalling! Als alles maar goed ging vond ik het achteraf niet erg. Ik ging naar het ziekenhuis, kreeg morfine wat de weeën zou afremmen en zal voor 8 uur slaap zorgen werd me verteld. En als her niet werkt? Vroeg ik nog, nou dat kon echt bijna niet hoor was het antwoord dus ik vertrouwde daarop. M’n man was mee en mocht gelukkig slapen in dezelfde kamer. De medicijnen waren toegediend en na een beetje suffig te zijn sliep ik een half uur. En daarna werden mijn weeën heftiger, ik kon niet meer slapen en was op! Dus snel iemand erbij gehaald en die zegt nog doodleuk dat ik tot 8 u in de ochtend moet wachten omdat ze het dan gaan bespreken. Nou ik zat daar met weeën die nogsteeds niet door wouden zetten dus je wordt echt boos als je dat hoort. Daarna ben ik naar de wc gegaan en het vruchtwater was opeens groen.. Toen weer opnieuw gemeld en ik moest aan de ctg. Die was achteraf goed dus ze zeiden weer dat ik maar tot 8 u moest wachten. Toen kwam mijn schoonmoeder erbij en ze hebben samen met mijn man en de artsen daar een flinke discussie gehad. Ik moest het maar afwachten van ze terwijl ik daar zat met weeën die niet door gingen zetten, al dagen niet geslapen, en een baby die in het vruchtwater heeft gepoept. Toen gingen ze uiteindelijk kijken en ik zat op 3 cm ontsluiting, ik mocht eindelijk naar de bevalkamer. na 2 uur zat ik op 5 cm en weer na 2 uur op 6cm. Het ging te sloom naar mijn gevoel en de weeën waren niet meer krachtig genoeg dus ik kreeg weeënopwekkers (niet super veel van gehad). Toen zette het wel door en had ik ineens binnen 1 uur 8 cm en daarna weer 9 cm. Maar ik was echt totaal op.. M’n lichaam was gewoon te moe om zo te bevallen, ze adviseerden pijnstilling. De ruggenprik was een absolute no voor mij omdat er te veel risicos aan waren verbonden. Er was ook nog een andere keuze; remifentanil pompje. Een pompje met infuus wat je moet indrukken als je een wee hebt en daarmee wordt er een bepaalde hoeveelheid stof in je lichaam afgegeven. Het verminderd de pijn maar je voelt het nog wel goed. Die wou ik, dus toen hebben ze dat klaargemaakt en de laatste stukje ging ik daarmee door. Ik had opeens zo een persdrang! Ik mocht niet persen want ik zat nog niet op 10 cm. Toen ik uiteindelijk op 10 cm had mocht ik meepersen, en binnen 17 minuten werd ons zoontje geboren op 07-01-2019 om 13.42. De placenta volgde 11 minuten later, daarbij hoefde ik gelukkig niet mee te persen. Ik had achteraf wat kleine scheurtjes en die zijn gehecht maar daar voelde ik niks van eerlijk gezegd. Dus het was een lange bevalling met in totaal 2,5 uur slaap en weeën die niet door wouden zetten, maar achteraf wel te doen na de pijnstilling. De persfase vond ik het heftigst.. Maar nadat je baby geboren is en ze leggen hem/haar bij je ben je letterlijk alles vergeten (beetje cliche maar echt waar!). We moesten nog een nachtje in het ziekenhuis blijven omdat ons zoontje gepoept had in het vruchtwater, vanochtend kwam de kinderarts en alles was hoe het hoorde te zijn dus om 11.00 u mochten we weer terug naar huis.