Begrijp ik niks van...

Ik heb het volgende stuk als antwoord onder een probleem gezet maar dat is een paar pagina ´s verder, dus dat leest niemand meer.

Een aantal dames klaagde over het feit dat hun partner zo horkerig deed terwijl ze zwanger waren. Ik vroeg me toen het volgende af...

Lieve dames,

Ik vraag me af waarom jullie denken dat mannen veranderen alleen vanwege het feit dat jij zwanger bent...

Als je een emmer van een vent hebt die je laat zitten en de hort op gaat en zich weinig aantrekt van je ongemakken als je niet zwanger bent, waarom denken jullie dan dat het anders zal worden als je een kind verwacht?

Ik vraag me vaak af hoe het komt dat geweldige vrouwen in mijn omgeving toch met zo'n eikel van een vent opgescheept zitten en dat zelfs vrijwillig doen en er vervolgens kinderen mee gaan krijgen die ze natuurlijk alleen kunnen verzorgen want die man leeft gewoon door zoals hij dat altijd al deed. Als ik jullie verhalen lees kan ik me ook weer niet voorstellen dat je met zo'n man uberhaupt een kind wil krijgen.

Als je toch altijd alles moet vragen zoals Fieke zegt, of als je zo overstuur raakt van een kerel dat je vreest voor je baby zoals Ingrid schrijft, dan ga je toch niet zwanger raken van zo'n vent? Fieke zelfs voor de 4e keer! Waarom??!!

Ik snap helemaal niks van vrouwen die een man hebben zoals Marieke die bijna elke avond gaat stappen met een vrouw thuis die 35 weken zwanger is. Wat is dat voor een man??? Hij moet thuis zijn bij haar en haar voeten masseren en zorgen dat ze lekker die laatste weken doorkomt als hij niet op zijn werk zit! Wat is er zo leuk aan de man van Marieke dat ze bij hem blijft? Is het soms een ECHTE man of zo? Waar je je erg vrouw bij voelt? Het gaat volkomen mijn pet te boven. Zorg toch dat je met iemand je leven deelt die je waard is in plaats van met zo'n weggewaaid dakraam te gaan hokken in de hoop dat hij ooit nog eens verandert. Gebeurt niet meiden, echt niet! Een kikker wordt nooit een prins! Je zult er dus nog vaak alleen voor staan.

Er zijn mensen in mijn omgeving die mijn man maar een watje vinden omdat hij minder is gaan werken, voor de kinderen zorgt en achter de kinderwagen loopt of met een draagzak om over de markt slentert om boodschappen te doen. Watje of niet, door mijn man heb ik een feest van mijn zwangerschappen kunnen maken en de kinderen zijn echt van ONS samen en niet een project van mij alleen waar hij zich alleen mee bemoeit als hij er toevallig zin in heeft.

Het is 2004 en de man waarmee je een kind krijgt is er net zo verantwoordelijk voor dat jij straks gaat baren als dat je dat zelf bent. Dus niet alleen papa zijn als de baby er is, ook nu goed voor de aanstaande mama zorgen en als hij dat niet doet en hij maakt je verdrietig dan is het een lul van een vent en dan is hij dat ook straks als hij vader is!

Prima als jullie klagen hoor maar je kiest zelf voor zo ´n man is mijn mening want je gaat me niet vertellen dat je die nare trekjes nu pas opvallen tijdens je zwangerschap...

Shoot!
 
Ik ben het helemaal met je eens. Ik moet er niet aan denken dat mijn vriend de zwangerschap en het toekomstige kind als iets van mij ziet en zelf langs de zijlijn staat. Ik kan niet in de levens van anderen kijken natuurlijk maar vraag me soms ook echt af waarom sommige vrouwen zwanger raken van mannen waarover zoveel te klagen valt.
 
ik ben het ook wel met je eens...ik heb ook zo'n vriendin die eigenlijk meer loopt de klagen over haar vriend dan goed is. en nu wil ze ook nog een kind van hem...terwijl hij helemaal geen verantwoordelijkheden heeft in welk opzicht dan ook. ik snap dat dus ook niet. Heb haar al vaker gezegd dat de relatie voor de volle 100% goed en stabiel moet zijn om aan uitbreiding te beginnen...maar waarschijnlijk denken sommige er anders over. ach jah laat ze maar, ik zeg het niet meer. ik heb er gelukkig geen last van. mijn vent is ok!
veel liefs van sandy 22wk
 
Nou dames, jullie zijn wel erg aardig. Je weet waarschijnlijk wel dat alles in het leven niet vanzelf gaat, dus ook een zwangerschap niet. Ik heb dus wel een fantastische man en laat me door jullie dat niet ontnemen. Ik ben heel blij dat ik zwanger ben en een kind krijg van hem en niet van iemand anders. maar niet iedereen is perfect. Sorry hoor, jullie ook niet.
 
Ik denk niet dat je alle mannen over één kam kunt scheren. Er zijn er die gewoon geweldig zijn, altijd, maar er kunnen ook situaties ontstaan die je van te voren niet verwacht. Misschien is je man altijd wel heel lief en attent geweest maar veranderd dat opeens. Nu is dit niet zo in mijn geval maar het is ook niet zo dat hij mijnn voeten elke avond masseert. Ik kan me best voorstellen dat er vrouwen teleurgesteld zijn in hun man doordat ze zich absoluut niet kunnen inleven in een vrouw die zwanger is. daar kies je niet voor dat overkomt je, ik geloof niet dat bij alle vrouwen die hierover klagen dat hun man altijd zo is geweest, maar die gewoon absoluut niet inzien dat je het flink zwaar kan hebben tijdens een zwangerschap, helemaal als het niet zo lekker loopt. En maar van je verwachten dat je nooit klaagt of dat je nog net zo ronddartelt als altijd.

een man die niet helpt in huis heeft hoogst waarschijnlijk andere geweldige kanten, maar dan hoop je toch dat ze klaar voor je staan op zulke momenten en als dat niet zo is valt dat vies tegen.

zo werkt het gewoon niet.
Sterkte voor alle vrouwen die dit probleem hebben.

 
Natuurlijk ben ik het helemaal met jullie eens. Gelukkig is mijn man niet zo. Neem nu afgelopen zaterdag "voetbalwedstrijd". Mijn man wilde in de kroeg gaan kijken, maar nee, nu was ik echt ziek: hij bleef thuis. Hij neemt me echt veel dingen uit handen, en zorgt gewoon heel erg goed voor me: want wij vrouwen hebben dat ook af en toe nodig. Kortom ik heb een geweldige vent.
Succes en lieffs Tanja
 
Nou, het lijkt wel het land van 2 uitersten: of je hebt een geweldige vent of je hebt een rotzak? (ik heb de vorige discussie overigens niet meegekregen).

Volgens mij lopen er niet zo heel erg veel prinsen rond, maar wel een heleboel kikkers die best leuk zijn, maar niet perfect. D'r zijn best kanten aan mijn man die ik graag anders gezien had (en ja, voor mijn huwelijk heb ik wel eens de illusie gehad dat ik dat nog wel kon veranderen: ...naief), maar deze worden wel volledig overruled door de kanten waardoor ik op hem gevallen ben (stiekum is ie toch wel mijn prins, maar niet prins perfect).

Hij heeft echt wel door dat de zwangerschap consequenties met zich mee brengt, maar beleeft het toch minder/anders dan ik. Soms kan dat wel even botsen (vooral mbt nesteldrang...), maar in een gezond huwelijk ben je het ook niet altijd met elkaar eens.

Mijn conclusie: het is niet OF rozegeur en maneschijn OF 'sukkel, je weet waar je aan begon toen je deze relatie aanging'. Soms slaat mijn kikkerprinsje door naar de groene kikker kant en andere keren naar de knappe prins op het witte paard.
 
Ik heb de prins op het witte paard. Maar ik ken de mensen die een kikker hebben. Vaak hebben deze mensen voor hun gevoel geen keus. Ze hebben een minderwaardigheidscomplex.
En wie zijn wij om er over te oordelen? Voor de een is iemand een kikker en voor de ander een prins. Wees blij met je eigen man, ben je dat niet zoek dan een ander.
 
Terug
Bovenaan