<p>Lieve dames,</p><p>Wellicht dat niemand naast mij hier behoefte aan heeft, maar soms is het in mijn ogen toch lekker om even flink te klagen. Laat ik voorop stellen dat ik al geen roze-wolk zwanger type ben én een nuchtere Brabander, waardoor ik misschien al anders naar mijn zwangerschappen kijk. Mijn feiten:</p>Op dit moment 35+4 weken zwanger van baby nummer 3Eerste kind: zoon, geboren oktober 2017 met 38+0 weken. Eerste 19 weken alleen maar overgegeven, 5 kg afgevallen (van 53 naar 48 kg) waar ik de rest van de zwangerschap eigenlijk van bij heb moeten komen.Tweede kind: dochter, geboren augustus 2019 (wordt over 2 weken 2 jaar) met 39+0 weken. Eerste 17 weken ziek geweest, dit keer ook een ziekenhuisopname. Met 10 maanden bleek dat onze dochter in de zwangerschap een hersenbloeding heeft gehad en heeft nu hersenschade in motorische gedeelte van de hersenen.Door hormonen slaap ik tijdens zwangerschappen erg slecht. Heb dan mega last van rusteloze benen, dat begint vaak ruim vóór de 20 weken al. Ook deze keer, waardoor ik nu al ruim 4 maanden maximaal 3 uur per nacht slaap. Enige wat helpt is een warme douche, maar dat dus ook niet consequent iedere keer. Ik slik al weken extra magnesium, maar helaas helpt dat niet voldoende. Als ik het niet zou slikken, zou ik constant last hebben van rusteloze benen, dus vandaar dat ik het wel blijf nemen.Deze zwangerschap niet ziek geweest (hallelujah), maar wel een paar weken veel last van het bekken gehad. Gelukkig heeft ook deze baby besloten om op tijd in te dalen (dit keer met 33 weken), waardoor mijn bekken weer stabiel op zijn plek blijft zitten en ik dus weer wat kan bewegen. Wel zo handig als je een dochter hebt die nog niet zelf kan lopen door haar beperking...Sinds een week last van voorweeën die best heftig kunnen zijn, waardoor manlief nu regelmatig de kinderen alleen op bed moet leggen omdat ik in bad moet zitten om de heftige pijn te verlichten. Slijmprop ben ik ook al weken kwijt.Manlief 'besloot' vandaag om ziek te worden. Was erg duizelig, had zelfs even dreiging van overgeven (zette gelukkig niet door) en ik werd me daar toch een partij chagrijnig van! Ik vond het zo vervelend van mezelf, maar omdat ik al weken met allerlei pijntjes rondloop én de zorg van de kinderen over het algemeen voor het grootste deel op me neem, vond ik dat ik er recht op had om de komende weken niet meer zo veel te kunnen. Vervolgens moet ik toch weer voor hem zorgen en dat deed me op één of andere manier vandaag echt wat. Ik hoop echt dat het maar voor een avondje was.<p>Over het algemeen gaat deze zwangerschap het best van de 3, maar toch merk ik zo richting het einde dat ik er alweer helemaal klaar mee ben. Het slechte slapen begint me echt op te breken, zeker omdat we nog 2 andere kinderen rond hebben lopen. Ook die voorweeën zijn lang niet altijd een pretje en heftiger dan bij de andere twee. Volgens de verloskundige logisch, omdat het de 3e is, maar die kennis verlicht de pijn helaas niet. Ik zie mezelf als iemand met een hoge pijngrens en geef het ook echt pas aan als het écht niet meer te doen is, dus over het algemeen geen zeikerd. Ik heb de hele zwangerschap geroepen dat ik op de 24e of 25e ga bevallen (met 39+0 of 39+1), en hoewel ik dit om een hele persoonlijke reden nog steeds heel graag zou willen, vraag ik me af hoe ik die 3,5 week nog moet overbruggen. Ik heb bijna geen energie meer en leef nu echt van dag tot dag. Gelukkig voel ik me niet de hele dag zo en had ik nu éven behoefte aan flink klagen, maar toch weet ik dat ik me de komende weken nog wat vaker zo ga voelen omdat het gewoon eventjes wat zwaar is alles bij elkaar.</p><p>Voor degenen die ook even willen klagen, over iets groots of iets kleins, eerste / tweede / derde trimester, oud of jong, maakt me allemaal niks uit. Kwijt is kwijt haha.</p>
Behoefte aan klagen?
- Onderwerp starter JomieJW
- Startdatum
Hoi JomieJW,
Wat onwijs vervelend dat je je zo voelt zeg
ik kan me er wel iets bij voorstellen! Heerlijk om af en toe even alles kwijt te kunnen he!
Wilde even laten weten dat ik (terwijl ik mijn banaan zit te eten --> 1e trimester, lege maag taferelen) graag naar je geklaag wil luisteren hoor. Ik hoop dat je de kleine snel (maar niet te snel haha) in je armen mag hebben.
Liefs
Wat onwijs vervelend dat je je zo voelt zeg
ik kan me er wel iets bij voorstellen! Heerlijk om af en toe even alles kwijt te kunnen he! Wilde even laten weten dat ik (terwijl ik mijn banaan zit te eten --> 1e trimester, lege maag taferelen) graag naar je geklaag wil luisteren hoor. Ik hoop dat je de kleine snel (maar niet te snel haha) in je armen mag hebben.
Liefs
Pff wat heftig zeg. En dan de opmerkingen 'nog eventjes volhouden!' als je er iets over zegt tegen iemand, heb je ook geen boodschap aan natuurlijk ?. Hier is het ook al van bij de start niet meteen een droomzwangerschap. Al heb ik soms het idee dat ik de enige vrouw in mijn omgeving ben die zoveel last heeft bij het zwanger zijn. Ik kan ze wel de nek omwringen als er weer één afkomt met de opmerking dat 'zwanger zijn toch zaaaaalig is en dat ik er toch echt van moet genieten ook'.
Bij mij is het de eerste zwangerschap. Eerst en vooral hebben we ontdekt dat ik zwanger ben op de spoedafdeling van het ziekenhuis nadat er een cyste op mijn eierstok was gesprongen, wat bepaald geen pretje was?. Al meteen daarna veel last van bandenpijn. Eerste trimester was vooral buikpijn, misselijk en zoooo moe. Ik kon geen vinger uitsteken van de vermoeidheid. Enige maanden dat ik toch een beetje goed geslapen heb ?. Voor de rest heb ik al veel slechte nachten achter de rug. Al voor de 12 weken last van mijn bekken en onderrug. Af en toe zo erg dat ik er mijn werk voor moest afzeggen. Dit is ondertussen met wat oefeningen e.d. best wel onder controle. Ik heb ook scoliose dus dat verergert de boel nogal. Momenteel ben ik 26 weken en sinds al iets voor de 20 weken heb ik geweldig veel last van mijn ribben, helemaal rondom rond (aan mijn buik en rug). De spieren die daar zitten, verkrampen meteen van zodra ik langer dan 5 minuten op een stoel moet zitten en aangezien ik logopediste ben, moet ik op een dag over het algemeen best wel wat zitten. Het enige dat tot nu toe helpt, is platliggen, warmte leggen, bad nemen en een paracetamol als het echt te erg is. 's Nachts slaap ik er vaak niet van. Volgens de gynaecoloog is er ook gewoon echt niets aan te doen. Bloedwaarden en alles is in orde dus er is geen onderliggende reden. Ondertussen heeft die constante pijn ook echt al een grote impact op mijn dagelijks leven (werk, vrienden, vrije tijd). En het enige dat ze kunnen zeggen is 'nog even volhouden' ?. Met nog 14 weken te gaan word ik daar vaak toch echt wel moedeloos van. Ik kan bijna niets doen in het huishouden zonder daarna te vergaan van de pijn op de bank of in bed dus mijn man doet quasi alles, waar ik me dan toch ook wel schuldig over voel aangezien ik degene ben die momenteel eigenlijk het meeste tijd heeft door de zomervakantie ?. En iedereen heeft wel 'advies' als je het tegen iemand zegt: heb je al kinesitherapie gedaan? Ja helpt niet. En een zitbal? Ja helpt ook niet. Niets helpt. Enkel liggen. Heel vermoeiend en dan moet dat derde trimester nog komen... Ik kan normaal ook best veel verdragen maar dit is zo'n lastige pijn. Af en toe en flinke huilbui en even goed kwaad zijn en dan weer verder want een andere optie hebben we inderdaad niet hè...
Bij mij is het de eerste zwangerschap. Eerst en vooral hebben we ontdekt dat ik zwanger ben op de spoedafdeling van het ziekenhuis nadat er een cyste op mijn eierstok was gesprongen, wat bepaald geen pretje was?. Al meteen daarna veel last van bandenpijn. Eerste trimester was vooral buikpijn, misselijk en zoooo moe. Ik kon geen vinger uitsteken van de vermoeidheid. Enige maanden dat ik toch een beetje goed geslapen heb ?. Voor de rest heb ik al veel slechte nachten achter de rug. Al voor de 12 weken last van mijn bekken en onderrug. Af en toe zo erg dat ik er mijn werk voor moest afzeggen. Dit is ondertussen met wat oefeningen e.d. best wel onder controle. Ik heb ook scoliose dus dat verergert de boel nogal. Momenteel ben ik 26 weken en sinds al iets voor de 20 weken heb ik geweldig veel last van mijn ribben, helemaal rondom rond (aan mijn buik en rug). De spieren die daar zitten, verkrampen meteen van zodra ik langer dan 5 minuten op een stoel moet zitten en aangezien ik logopediste ben, moet ik op een dag over het algemeen best wel wat zitten. Het enige dat tot nu toe helpt, is platliggen, warmte leggen, bad nemen en een paracetamol als het echt te erg is. 's Nachts slaap ik er vaak niet van. Volgens de gynaecoloog is er ook gewoon echt niets aan te doen. Bloedwaarden en alles is in orde dus er is geen onderliggende reden. Ondertussen heeft die constante pijn ook echt al een grote impact op mijn dagelijks leven (werk, vrienden, vrije tijd). En het enige dat ze kunnen zeggen is 'nog even volhouden' ?. Met nog 14 weken te gaan word ik daar vaak toch echt wel moedeloos van. Ik kan bijna niets doen in het huishouden zonder daarna te vergaan van de pijn op de bank of in bed dus mijn man doet quasi alles, waar ik me dan toch ook wel schuldig over voel aangezien ik degene ben die momenteel eigenlijk het meeste tijd heeft door de zomervakantie ?. En iedereen heeft wel 'advies' als je het tegen iemand zegt: heb je al kinesitherapie gedaan? Ja helpt niet. En een zitbal? Ja helpt ook niet. Niets helpt. Enkel liggen. Heel vermoeiend en dan moet dat derde trimester nog komen... Ik kan normaal ook best veel verdragen maar dit is zo'n lastige pijn. Af en toe en flinke huilbui en even goed kwaad zijn en dan weer verder want een andere optie hebben we inderdaad niet hè...
Ha Mateke, gezellig dat je even meedoet met het klaaguurtje! En ik snap je helemaal, alle adviezen zijn lief bedoeld maar je hebt er helemaal niks aan. Dat 'even volhouden' snap je zelf ook wel, het is niet alsof je de baby nu nog kunt terugstoppen alsof ie er nooit gezeten heeft ? Dat wil je natuurlijk ook niet, maar betekent niet dat het niet af en toe zwaar kan zijn. En dat mag! Uiteindelijk, als mijn kinderen leuk blijken te zijn (wat tot nu toe over het algemeen wel zo is geweest gelukkig), kan ik zeggen dat ik het achteraf allemaal waard vind. Super cliché, maar ik zal nooit ontkennen dat ik het met tijden echt zwaar heb gevonden. Ik was deze keer allang blij dat ik niet zo ziek was geworden, maar het einde is toch qua gevoel wat dramatischer dan de andere twee haha.
En leuk trouwens dat je logopediste bent, ik ook! Dus ik snap denk ik best goed hoe je dag eruit ziet. Ik was gelukkig redelijk mobiel en had écht het geluk dat ik een vierdejaarsstagiaire had aangenomen toen ik nog niet wist dat ik zwanger was voor de tweede helft van het schooljaar. Zij doet nu ook mijn vervanging, maar ik heb haar toch een tijdje echt nodig gehad om op terug te kunnen vallen zodat ik rustig aan kon doen. Succes!!!
En leuk trouwens dat je logopediste bent, ik ook! Dus ik snap denk ik best goed hoe je dag eruit ziet. Ik was gelukkig redelijk mobiel en had écht het geluk dat ik een vierdejaarsstagiaire had aangenomen toen ik nog niet wist dat ik zwanger was voor de tweede helft van het schooljaar. Zij doet nu ook mijn vervanging, maar ik heb haar toch een tijdje echt nodig gehad om op terug te kunnen vallen zodat ik rustig aan kon doen. Succes!!!
Hoi hoi,
Ik wil graag even mee klagen?
Momenteel 35+6 weken zwanger van ons 2e kindje. De eerste 18 weken ontzettend misselijk geweest en uiteindelijk 8 kilo afgevallen. Vanaf 16 weken begon de bekkenpijn. Dit helaas ook bij mijn eerste zwangerschap gehad. 1e is geboren bij 34+2 vanwege zwangerschapsvergiftiging.
Nu al vanaf week 22 niet meer aan het werk door mijn bekken (werk in de zorg). Nu sinds een aantal weken weer afwijkende leverwaarden en sinds deze week gaan m’n nieren ook weer opspelen dus weer beginnende zwangerschapsvergiftiging en van de week 2 nachten opgenomen geweest voor medicatie van de bloeddruk. Hierdoor veel last van hoofdpijn en pijn in mijn bovenbuik.
Ik ben er dus helemaal klaar mee wat mij betreft mag de baby volgende week komen..
Ik hoop voor jou dat je toch nog wat beter gaat slapen want het is gewoon pittig zeker als je al kinderen hebt rondlopen. Succes met de laatste loodjes!!
Ik wil graag even mee klagen?
Momenteel 35+6 weken zwanger van ons 2e kindje. De eerste 18 weken ontzettend misselijk geweest en uiteindelijk 8 kilo afgevallen. Vanaf 16 weken begon de bekkenpijn. Dit helaas ook bij mijn eerste zwangerschap gehad. 1e is geboren bij 34+2 vanwege zwangerschapsvergiftiging.
Nu al vanaf week 22 niet meer aan het werk door mijn bekken (werk in de zorg). Nu sinds een aantal weken weer afwijkende leverwaarden en sinds deze week gaan m’n nieren ook weer opspelen dus weer beginnende zwangerschapsvergiftiging en van de week 2 nachten opgenomen geweest voor medicatie van de bloeddruk. Hierdoor veel last van hoofdpijn en pijn in mijn bovenbuik.
Ik ben er dus helemaal klaar mee wat mij betreft mag de baby volgende week komen..
Ik hoop voor jou dat je toch nog wat beter gaat slapen want het is gewoon pittig zeker als je al kinderen hebt rondlopen. Succes met de laatste loodjes!!
Ik wil alleen maar even zeggen dat ik respect voor je heb. Ik heb 2 kinderen die precies even oud zijn (oktober 2017 en juli 2019), en wij gaan vanaf deze maand proberen voor een 3e kindje. Ik zou er eigenlijk nog niet aan moeten denken om nu alweer (hoog)zwanger te zijn met nog 2 kleine kids in huis. Dus respect!!! Het lijkt me mega pittig met nog 2 kinderen onder de 4 jaar in huis!
JomieJW: oh wat toevallig dat jij ook logopediste bent! Fijn dat je die laatste maanden nog op je stagiaire kon terugvallen. Ik was heel blij dat ik gewoon de zomervakantie hier in België al had gehaald, haha. Tijdens de zomer vallen er toch wel regelmatig therapieën weg en is het veel rustiger hier. Nu is het doel dus gewoon 1 september (begin nieuwe schooljaar) halen ?. Ik heb al vervanging klaar staan om over te nemen wanneer het nodig. De gyn wil me wel nog zo lang mogelijk aan de slag houden maar het wordt toch wel zwaar ?. Fijn dat ik hier even mocht klagen. En voor dat kleine mensje in je buik heb je het er dan toch wel voor over hè, ook al is het inderdaad soms zwaar. Zonder die 'beloning', zeg maar, op het eind zou ik dit toch nooit vrijwillig doen ?. En bij jou toch nog extra heavy door je 2 andere kindjes waarvan 1 waarschijnlijk nog best wel wat extra zorg nodig heeft als ik het zo lees.
Mama van een meisje: pfoe, heftig. Hopelijk kan je snel je baby in je armen houden zodat je je weer beter voelt!
Mama van een meisje: pfoe, heftig. Hopelijk kan je snel je baby in je armen houden zodat je je weer beter voelt!
Hoi Mateke,
Wat vervelend dat je nu al zoveel pijn hebt. Ik hoop dat je het nog even weet vol te houden. ‘Fijn’ dat er geen onderliggende reden is gevonden.
Ik snap dat je graag wilt blijven werken maar als het niet gaat moet je ook zeker voor jezelf kiezen!
Wat vervelend dat je nu al zoveel pijn hebt. Ik hoop dat je het nog even weet vol te houden. ‘Fijn’ dat er geen onderliggende reden is gevonden.
Ik snap dat je graag wilt blijven werken maar als het niet gaat moet je ook zeker voor jezelf kiezen!