Behoeftes

Ja, maar als ik toch keer op keer aangeef dat ik ook zn minnares wil zijn er daar ook moeite voor doe dan is het toch raar dat ie niet meer wil, of geldt dat voor iedere man?
 
Mijn man heeft in de beginperiode nog wel behoeftes getoont. Maar sinds ik een buikje heb (sinds week 20) is het bij ons ook bergafwaarts gegaan. Ik voel me er een beetje ongemakkelijk bij en begrijp het ook niet zo goed. Ik wil er niet aan denken of ie me nou niet meer aantrekkelijk ben of niet. als ik tv kijk en al die modellen zie (soms ook zogenaamd zwanger) dan begrijp ik ook wel dat ik dik ben geworden. Maar moeten mannen ons daarmee vergelijken? Daar gaat het toch niet om, het maakt me onzeker.
 
Ik denk dat je er niet van uit moet gaan dat je man je niet meer aantrekkelijk vind. Ik denk eerder dat ze het gewoon eng vinden. Ben het dan ook niet een met een annoniem die schrijft dat ze het niet normaal vind dat een man dan niet meer wil. Wij hebben altij een goed sexleven maar nadat mijn man bij de 1e zwangerschap de baby had gevoeld was hij in eens ook steeds moe. Bij de 2e en nu de 3e zwangerschap is er niets aan de hand en gaat het gewoon net zo frequent als altijd. Een man is toch ook een persoon met gevoel. Als een vrouw er even geen zin in heeft om wat voor reden dan is dat normaal maar een man is dan in eens niet normaal. Die arme mannen.......
 
Hallo allemaal,

Ik ben degene die het onderwerp 'behoeftes'geplaatst heeft. Mijn vriend wil ook wel oraal bevredigd worden, vraagt er niet om maar als ik hem zit te strelen laat hij het wel gebeuren. Ook hij komt nauwelijks in de buurt van mijn borsten en kruis, raakt het wel wat aan maar verlegt zijn handen/vingers dan gauw weer.
Ik snap het niet (en vraag me ook af of hij me minder aantrekkelijk vindt; al zegt hij van niet, hij is juist reuzetrots) en vraag me ook af waar zijn behoeftes gebleven zijn. Voor de zw.schap hadden we gemiddeld 3x p.w. sex.
Vlak nadat ik zwanger was (gepland) begon hij al voorzichtiger te worden en zei dat er wel andere manieren waren om te vrijen (doelend op oraal, masturbatie of het bij elkaar doen)., maar niets van dat alles !

Ik word hier steeds onzekerder en verdrietiger onder, echt waar !
Afgelopen weekend waren we met z'n tweetjes 3 dagen in een 4 sterren hotel en ik had goede hoop, niets ervan dus ............

ik raak er gewoon overstuur van.

Meiden, bedankt voor jullie vele reacties en als er verandering komt bij jullie hoor ik graag op welke wijze die gekomen is.

liefs,
L.
 
Hoi,

Ik denk dat je er niet teveel achter moet zoeken. Ik ben ook heel lang misselijk geweest en had ik geen behoefte aan seks. Mijn man had daar alle respect voor.
Zelf vindt hij het ook best eng om seks te hebben. Hij vindt het een angstig idee dat hij de baby misschien wat aan zou doen. Nu ben ik 31 weken zwanger en zit de buik me in de weg. Het hoeft voor ons allebei nu niet meer. Maar we knuffelen en strelen elkaar des te meer. De intimiteit uiten we gewoon anders. Hij vindt mij trouwens erg mooi (het idee dat er een mensje in mij groeit), maar minder aantrekkelijk. Kan me daar wel wat bij voorstellen, hoor.
Zou me pas zorgen gaan maken als het na de bevalling niet meer goed zou komen met de seks. En nu staat het gewoon op een lager pitje.

 
In het begin vond mijn man het wel wat griezelig. Vorig jaar hebben we een miskraam gehad en hoewel we wel wisten dat seks geen miskraam veroorzaakt, waren we er toch een beetje bang voor (allebei overigens). Na verloop van tijd is die angst gewoon weggetrokken en nu gaat alles weer normaal.

Het is dus ook niet standaard dat mannen er geen zin meer in hebben. Dat scheelt gewoon per man en ik denk dat je per man moet uitzoeken wat er achter zit. De ene man vindt zijn zwangere vrouw wel mooi, eenander misschien niet. De ene man heeft een idee over vrouwen dat ze moeder of minnares zijn en een ander kan die beelden combineren. De ene man is misschien bang voor de dingen die komen gaan, voor de bevalling en wat dat met zijn partner doet, of voor de extra verantwoordelijkheid die hij straks moet dragen als de baby er is en een ander denkt daar gemakkelijker over.

Volgens mij kun je niet 1 verklaring voor alle mannen vinden. Praten met je eigen man/vriend over wat hem nou echt dwars zit en ook open zijn over je eigen gevoelens over het onderwerp, lijkt mij het beste advies.

Veel succes, want het kan absoluut frustrerend zijn als je zelf wel wilt maar je partner niet!
 
Je moet ingelogd zijn om te kunnen reageren. Log in | Registreer
Terug
Bovenaan