quote: liset82 reageerde document.write(friendlyDateTimeFromStr('24-11-2006 14:31:18&apos
);
Hoi,
Eindelijk iemand gevonden met hetzelfde probleem.
Vanaf ong. 6 weken heb ik er al last van, maar dacht dat het vanzelf weer over zou gaa, het is mijn 1ste zwangerschap en dacht dat het er misschien bij hoorde. Totdat ik 's nachts niet meer uit bed kon komen, toen zei mijn man, dat ik toch naar de HA moest. Meteen doorgestuurd natuurlijk, heb 2x in de week fysio (cesar) maar de klacht werd alleen maar erger. Ik kan gewoon bijna niet meer op staan. 's nachts slaap ik bijna niet, bij elke draai schiet er helse pijn door mijn bekken. Ik werk nu halve dagen, dat valt me soms al zwaar, vervolgens slaap ik van 13.00 tot 16.00 en lig er 's avond om 21.00 uur weer in. En nog ben ik DOODOP. Ik ben blij dat dit mijn eerste zwangerschap is, en dat ik niet nog een kindje er heb lopen die ik moet verzorgen.
Mede hierdoor zie ik de zwangerschap niet als een roze wolk, ik zie het huis vies worden, maar kan het huishouden niet meer doen. Als ik nu stofzuig, kan ik de 2 dagen erna niets meer. Het huilen staat mij nader dan het lachen en ben blij als het kindje geboren is.
Begrijp mij niet verkeerd, dit kindje is MEER DAN WELKOM!!!! Maar het valt me heel zwaar en ik heb totaal GEEN hulp van familie (zus woont zelfs in dezelfde straat!?!?!?!)
Ik ben gewoon erg verdrietig.
Wat is het heerlijk om dit eindelijk van me af te schrijven.
Groetjes Liset
Hoi Liset,
Daarom is het forum voor de meeste van ons ook zo belangrijk, gewoon ff lezen qua informatie maar ook herkenning.
Ik weet precies wat je bedoelt. Je wilt wel van alles geestelijk, maar lichamelijk lukt het maar niet. En je wereldje word steeds en steeds kleiner!!!
Voel je vooral niet schuldig dat je vaak denk pfff was de kleine er maar. Het is logisch als je zoveel pijn en last heb dat het je mentaal uitput. Het worden kleine cirkels.
Ik kan alleen zeggen geniet dubbel en dwars van de momenten wanneer het wel kan. Laat de verantwoordelijkheidsgevoel wat betreft het huis en als vrouw maar varen, je doet de dingen wanneer je dat kan.
MAAR ook ik heb af en toe momenten dat ik flink moet huilen om m'n lichamelijke situatie of giga kwaad ben als ik door de pijn al nachten slecht heb geslapen.
STERKTE!!!
