Zijn er nog meer (aanstaande) mama's met bekkeninstabiliteit hier?
Ik ben nu bijna 30 weken zwanger van ons vierde kindje. Na de derde was het ons afgeraden om nog een keer zwanger te worden ivm mijn bekken en hoewel wij van plan waren om ons daar aan te houden liet dit kindje zich niet tegenhouden door de pil
We zijn er echt heel blij mee hoor, en het ging tot een week of 4 geleden erg goed maar toen viel ik van de trap en in een paar weken tijd is het zo erg geworden dat ik nu 's nachts gewoon lig te huilen van de pijn.
Ik heb gelukkig een schat van een vent die me zoveel mogelijk uit handen neemt, qua boodschappen doen, huishouden en ook voor zover hij kan met de kinderen. Maar goed, de jongste slaapt nog wel een keer overdag dus die moet toch in en uit bed (en dus trap op en trap af), de oudste 2 zitten op school, laat ik nu ook overblijven maar dan nog moeten ze wel gehaald en gebracht worden. En aan de ene kant wil ik niet klagen, ik ben dolgelukkig met dit cadeautje maar het is wel verdomd zwaar!
Mijn man zei vanochtend, na een ontzettende rotnacht dat we er nooit aan hadden moeten beginnen, dat we het hadden moeten laten weghalen... Vervolgens biedt hij daarvoor zijn excuses aan en zegt dat hij dat natuurlijk niet zo meent, maar dat het hem zo'n pijn doet om te zien dat ik pijn heb. Ons oudste kind is zo gevoelig, die wil al de hele week eigenlijk thuis blijven om mij te helpen want als hij op school zit moet ik alles zelf doen en dat vind hij zielig voor mij. Het kind is 6, ik wil helemaal niet dat hij zich zorgen maakt om mij!
Pff, sorry voor het geklaag, maar het moet er even uit. Nog een week of 10, misschien eerder als ze eerder in kunnen leiden. Dat is bij de jongste ook gebeurd.
Iemand ook ervaring met bekkenpijn die ook even mee wil klagen?
Groetjes, Esme
Ik ben nu bijna 30 weken zwanger van ons vierde kindje. Na de derde was het ons afgeraden om nog een keer zwanger te worden ivm mijn bekken en hoewel wij van plan waren om ons daar aan te houden liet dit kindje zich niet tegenhouden door de pil
We zijn er echt heel blij mee hoor, en het ging tot een week of 4 geleden erg goed maar toen viel ik van de trap en in een paar weken tijd is het zo erg geworden dat ik nu 's nachts gewoon lig te huilen van de pijn.
Ik heb gelukkig een schat van een vent die me zoveel mogelijk uit handen neemt, qua boodschappen doen, huishouden en ook voor zover hij kan met de kinderen. Maar goed, de jongste slaapt nog wel een keer overdag dus die moet toch in en uit bed (en dus trap op en trap af), de oudste 2 zitten op school, laat ik nu ook overblijven maar dan nog moeten ze wel gehaald en gebracht worden. En aan de ene kant wil ik niet klagen, ik ben dolgelukkig met dit cadeautje maar het is wel verdomd zwaar!
Mijn man zei vanochtend, na een ontzettende rotnacht dat we er nooit aan hadden moeten beginnen, dat we het hadden moeten laten weghalen... Vervolgens biedt hij daarvoor zijn excuses aan en zegt dat hij dat natuurlijk niet zo meent, maar dat het hem zo'n pijn doet om te zien dat ik pijn heb. Ons oudste kind is zo gevoelig, die wil al de hele week eigenlijk thuis blijven om mij te helpen want als hij op school zit moet ik alles zelf doen en dat vind hij zielig voor mij. Het kind is 6, ik wil helemaal niet dat hij zich zorgen maakt om mij!
Pff, sorry voor het geklaag, maar het moet er even uit. Nog een week of 10, misschien eerder als ze eerder in kunnen leiden. Dat is bij de jongste ook gebeurd.
Iemand ook ervaring met bekkenpijn die ook even mee wil klagen?
Groetjes, Esme