<p>Hallo lieve mensen </p><p>oke weet even niet waaar ik moet beginnen. Maar ik heb nu een prachtig en onwijsssss vrolijk zoontje van 4 maanden. Ik ben normaal niet echt van topics openen maar soms denk ik dat mensen mij niet begrijpen en zo dwars over mij heen lopen. Toen ons zoontje net geboren was wilde ik geen fotos van hem op social media. Zijn fotos zijn toen toch verstuurd in de hele familie app mijn oma heeft het weer naar haar kant gestuurd. Ik raak de boosheid hier omheen gewoon niet kwijt. Steeds als ik eraan terug denk pffff dan word ik zooooo boos. Daarnaast wilde ik gewoon niet dat meerdere mensen hem vasthielden en wilde ik eigenlijk geen kraamvisite de eerste week al. Het is toen voorgekomen dat ze met 8 man kwamen.. ik vond dit echt niet oke.. maar goed niks gebeurd niet ziek geworden oke. Daarna echt waar, wat vinden mensen het leuk om zich overal mee te bemoeien. Toen zat ik nog in mijn kraamtijd ik ben de 7e dag al naar buiten gegaan met hechtingen en mijn gebroken voet die ik ook nog eens had maar ik zou “depressief” zijn omdat ik al 6 dagen binnen zat, nooit depressief geweest of iets wat aanleiding kan zijn van zo’n uitspraak? zoontje had extreme krampjes en huilde heel veel. Ik had nog steeds maar 4 uurtjes geslapen denk ik alles bij elkaar maar goed. Kraamvisite bleef maar komen en ik zat er totaal niet op te wachten maar werd steeds gepushed. Ik ben best een onzeker persoon af en toe maar ik heb echt nooit aan mijn moederschap getwijfeld!! Nu was er laatst weer iemand en die zei aah zo zielig dat hij in zijn reiswieg ligt hij wil kijken hij wil niet liggen. Mind you het waaide die dag zooooo erg dus dan waait het recht in zijn gezichtje, en we hadden anderhalf uur gereden dus hij zat dus al de hele tijd in zijn maxi cosi. Ik weet echt wel wat het beste is voor MIJN zoontje. Mijn zoontje houd inderdaad niet van de kinderwagen of maxi cosi. op de arm en in de draagdoek vind hij geweldig omdat hij nieuwsgierig is. Daarna liep ik dus met hem op de arm eventjes. Toen kreeg ik oh heeft hij het niet koud?? Hij heeft geen jasje aan of wel. Hij had een gebreid pakje aan met een dik wol gebreid vestje en een dikke muts over zijn oortjes. Mensen zeg me aub even dat jullie begrijpen hoe ik mij voel op dat moment! Iets met bloed onder de nagels??? Ja dat dus. Mijn god zeg. Wat ik ook zo irritant vind is mijn kleine doorgeven aan kleine kindjes die net 2 zijn like hij is geen pop. Ik zet niet graag mensen voorschut en daarom hou ik dan te vaak mijn mond. Ik word ook vaak uitgelachen omdat hij volgens anderen ziek moet worden om weerstand te krijgen. Snap ik allemaal maar liever wat later dan nu of in het begin. Ons zoontje slaapt in de co sleeper of bij ons in bed. En dan ook steeds van die mensen die zeggen oh nee je moet echt laten wennen hoor in zijn eigen kamertje, nee dat wil k niet hij heeft het fijn bij ons en wij ook met hem. Er word gewoon steeds over mijn grenzen gegaan en de laatste druppel is echt ik mijn emmertje gevallen. Mensen zitten steeds aan zijn handjes en diegene die dat van het weekend deden hebben een positieve corona uitslag.. ik STRESS me zooo erg. Ik krijg gewoon steeeds domme opmerkingen van mensen die niet eens verstand hebben van bepaalde dingen of mensen die echt niet leuk met hun kinderen/babys omgaan (in mijn ogen afstandelijk en niet echt een band ofzo met hun kind). Soms denk ik echt dat mensen jaloers zijn, ligt dit aan mij?? Ik heb zooo erg gestreden om borstvoeding te blijven geven ondanks veel pijn en ik ben zooo blij dat ik heb doorgezet. Nooit getwijfeld om te stoppen en dan komt er weer iemand met waarom geef je niet “gewoon” de fles dat is zooooveel makkelijker en daar worden ze ook groot mee. (Mijn zoontje weegt al bijna 7 kilo en heeft maatje 74?) hij doet het dus ontzettend goed op mijn voeding. Maar ook leuk om een keer te horen hee goed dat je borstvoeding geeft! Dan komt die ader weer op mijn voorhoofd he. Of laatst iemand die zei dat ik mijn zoontje maar eens wat fruithapjes moet beginnen te geven. Pfffffffff ik kan nog uren doorgaan dat is het ergste van alles… mijn zoontje lacht echt de heeeele dag en is zooo tevreden het gaat zoo goed met ons maar ik word gewoon af en toe chagerijnig van mensen die steeds domme opmerkingen maken en zich bemoeien met ons. Mijn verloofde begrijpt mij overigens maar houd niet van ruzies en discussies en staat altijd overal heel positief in. Ik wil gewoon niet dat kleine kinderen mijn baby vasthouden of dat iedereen steeds aan zijn handjes zit, of dat ze hem doorgeven als ze hem even vast mogen houden. HOE GEEF IK DIT NETJES AAN. Elke dag gebeurd er wel weer iets waar ik me aan irriteer. Ik ben me echt aan het afsluiten, en ik irriteer me als er mensen op bezoek komen omdat er niet naar mij geluisterd word en ii nare opmerkingen krijg, ook gewoon naar mij toe. Ik hoef niet te horen dat ik het goed doe want dat weet ik zelf maar er is ook (bijna) nooit iemand die dit een keertje zegt behalve mijn mama en mijn verloofde. Ik ben gewoon zo graag met zijn drietjes en vind het alleen leuk om met zijn drietjes uitstapjes te maken maar mijn verloofde woont ver weg van zijn familie en ziet ze maar weinig, alleen steeds raak ik geïrriteerd dus door opmerkingen waardoor ik niet meer enthousiast ben om op bezoek te gaan.. oke ik hoop dat ik niet overkom als een heks en ik vind het fijn om even van mij af te schrijven!! </p>