ben benieuwd zijn er meer vrouwen geweest met een solutio?

[Anoniem]

ja kan me voorstelen dat het nu extra confronterend wordt nu het zichtbaar is en je echt actief an de slag moet met de gebaren. Maar hopenlijk is dat een fase en kom je daar doorheen zodra je ziet hoeveel plezier Stijn heeft in het communiceren met jullie.

Nog een vraagje: ik herinner me dat je een tijdje geleden schreef over de moeilijke keuze die jullie moesten maken tussen wel / niet opereren. Wat hebben jullie gedaan? niet opereren?


Ik weet zelf een heel klein beetje hoe het is om slecht te horen. Ik heb te kleine (binnen) oren en met keine luchtdrukverschillen zitten mijn oren ineen "dicht".  Dus als het een tijdje regent wordt ik "ineens" doof en met mooi weer is het over. Dus iets heel anders als Stijn natuurlijk. Maar hierdoor weet ik wel goed hoe  vervelend  en frustrerend slechthorendheid is, vooral voor je omgeving, want zelf heb ik het (nog steeds)  niet echt door.  
Aangezien mijn doofheid  vrij snel op kan komen (en mijn ouders dus niet altijd wisten of ik goed /slecht hoorde), heeft dat nogal eens tot gevaarlijke situatie geleid toen ik klein en stronteigenwijs was. Als mijn ouders "pas op" riepen dan hoorde ik ze niet, auto's hoorde ik ook niet of heel laat..
Achteraf zegt mijn moeder dat ze zich heel wat ellende en nachtmerries bespaard zouden hebben als ze me in een tuigje hadden gedaan zodat ik niet de straat op kon rennen enzo. Heel verhaal, maar wa tik eigenlijk zeggen wou is dat, op den duur, een tuigje handig zou kunnen zijn.

 

[Anoniem]

hoi Kim

bij ons duurde het al dik 3 jaar voor we zwanger waren, mijn zwangerschap ging perfect. was wel erg moe , maar dat heeft ook te maken met mijn reuma.
Ik voelde me op een avond niet zo lekker, geen eetlust dus maar op tijd naar bed maar daar kon ik mijn draai niet vinden had erge rug en buik pijn. was al een keer naar de wc geweest en dacht dat het minder zou worden. maar zo gauw ik in bed lag moest ik er gewoon uit. ik dacht misschien zijn het weeen.  ik sta ik aan het voeten eind van mijn bed en voel iets knappen in mijn buik, ben naar de badkamer gehold en daar werd het een bloedbad. we zijn na het telefoon gesprek meteen naar het ziekenhuis gereden en maar goed ook want anders was het verkeert gegaan. in het ziekenhuis kreeg ik meteen onderzoeken, waarna ik een spoedkeizersnee kreeg. onze zoon is binnen 3 min geboren. ze hebben hem beademt, en zuurstof toegedient, gelukkig had hij na 5 min. een 6 en na 10 min. een 8 dus Lars ging goed vooruit want bij de geboorte was hij meer dood dan levend. nu is hij alweer ruim 6 maanden en doet het super goed, er zijn dingen die hij voor 8 maanden doet. super het is een heerlijk ding. Lars weegt nu 7 killo en is 66 cm lang gaat dus goed met de rest mee.
daar tegen hebben wij dus echt veel geluk gehad, tegen over jullie.
gaat het met jullie een beetje? het kost mij soms nog veel moeite met hoe het allemaal is gegaan.
ze vertelde mij dat het altijd rond de 35ste week voorkomt, maar bij jou was het nog eerder??? war was de reden bij jou??? bij mij mijn tehooge bloeddruk, en de medicijnen voor de reuma.

ik wens jullie het aller beste!!!
angela en Lars.