Ben het zat

[ANONYMOUS_USERNAME]

Ik wou dat ik mijn moeder nog had.....

Het is allemaal goed bedoeld! Probeer er nou eens op neutraal terrein met haar over te praten.
Niet als je je ergert, maar gewoon een keer als het goed gaat tussen jullie.
Zet de punten die je vervelend vindt aan haar, alsmede de punten wat je zo fijn aan haar vindt op papier en probeer er als volwassene tot volwassene over te praten. Dan komt het echt wel goed!
Succes!

 

[ANONYMOUS_USERNAME]

Ik begrijp het wel hoor, het is heel erg als je geen moeder meer hebt.

Maar altijd maar afgezeken worden (ook al is het met goeie bedoelingen) is erg vermoeiend. Van de 10 zinnen die ze spreekt zijn er 8 tegen (anti) mij gericht, 1 neutraal en afentoe komt er nog een wat positiefs. Alle plannen die ik ooit gehad heb, inclusief een hbo studie (die ik overigens toch gewoon gestart ben), werden afgezeken. Niks was goed en alles was stom wat ik wilde doen.

Ik heb over de jaren al menig maal aangegeven dat ik mij slecht voel als ik altijd maar naar beneden wordt gehaald, maar ze begrijpt het niet.

Ik denk dat er ook best een groot niveau verschil tussen ons zit (wat betreft opleiding) en daarom kan ik wel mooi argumenten aandragen, maar zij weet niet wat ze daarmee moet. Het was bij ons thuis altijd geschreeuw, niet alleen tegen mij maar ook tegen mijn vader. Het is nog een wonder dat ik zelf niet tegen anderen schreeuw.

Weet je ik word er gewoon doodziek van dat dit nou nooit eens ophoudt. Ik ben nu toch volwassen, word zelf moeder, ik hoef me toch niet te laten afzeiken in mijn eigen huis..........

Ik heb altijd graag willen emigreren en een tijdje geleden was dat gevoel ineens weg (ik dacht omdat ik een kind kreeg ofzo). Nu begint dat bemoei gedoe weer en ja hoor, daar is mijn gevoel van wegwillen weer, toevallig he.

Ik ga ophouden nu, ik word er gewoon down van, bah.

groetjes

 

[ANONYMOUS_USERNAME]

Nu mijn dochter is absuluut geen huisvrouw en ik doe af en toe wat bij haar thuis.
In het begin was ze boos en wilde ze dat ik het niet meer deed ,ze kon het zelf wel.
Ze heeft mij dat via een e-mail laten weten.
Waarna ik ook kon reageren zonder boos te worden.
Ik schreef, je kan ook gewoon dank je wel zeggen .Ik bedoel het goed en het scheeld jullie weer.
Nu is ze toch wel blij dat het klaar is, zeker nu ze zwanger is en er helemaal niet meer aan toe komt.

Heb me trouwen al van te voren voorgenomen om er niets meer van te zeggen ik help haar gewoon en zij vindt het wel best.

 

[ANONYMOUS_USERNAME]

Als je verder geen problemen in de toekomst wil wat betreft het oppassen dan zou ik informatie inwinnen over een kinderdagverblijf. Misschien krijgen jij en je vriend via het werk een vergoeding. Zo kan je moeder gewoon oma zijn voor je kindje zonder zich al teveel te bemoeien.

 

[ANONYMOUS_USERNAME]

Je krijgt gewoon je zwangerschapsverlof doorbetaald als je maar wel tot aan je verlof werkt. Daarna (dus tijdens je verlof) kun je je ontslag nemen en laten weten dat je niet meer terug komt. Wel je opzegtermijn in de gaten houden natuurlijk!
Ik hoop dat je eruit komt! Veel succes in de toekomst!