Ben ik de enige??

A

ANONYMOUS_USERNAME

hoi,

Zes maanden geleden ben ik bevallen van  mijn 2e dochter. Ze schelen maar 15 maanden. Ik vond de overgang enorm groot(van 1 naar 2). Misschien omdat ik Noa niet heb kunnen voorbereiden maar misschien ook omdat de zwangerschap ongepland was (niet ongewenst!!!). Daarnaast zijn we verhuist van noord holland naar noord brant en beide een nieuwe baan. Die liep bij beide niet lekker en moesten op zoek naar iets nieuws. Nu heb ik sinds een maand een nieuwe baan en mijn man sinds een half jaar. Nu mis ik best wel mijn vriendinnen uit noord holland en ook mijn oude buurt. Het duurt best wel een tijd voordat je weer iets nieuws op bouwt. En het vervelende is dat ik het enorm veel energie vind kosten om alleen (dus als mijn man werkt) met de kinderen ergens heen te gaan. Ik zie elke x die leuke forumdagen langs komen. Lijk me echt super maar met 2 kids??? Pffffff, word al moe als ik er aan denk(en auto rijden is ook niet mijn hobby). Misschien ben ik geen geboren super mama ofzo? Of moet ik nog ontzwangeren? Wie kan mij ff oppeppen?.....

liefs Marielle mv Noa en Delia
 
Lieve Marielle,

Jij bént een supermama, laten we daar mee beginnen! 2 prachtmeiden binnen 15 maanden die ongetwijfeld helemaal gek zijn op jou: dát maakt jou een supermama.....

En dan de rest:
Wist je dat er een paar life-events zijn in je leven, ik geloof dat het er 3 zijn:
1. een kind krijgen (jij kreeg er twee in 15 maanden)
2. verhuizen (niet even naar een andere buurt, nee jij ging naar de andere kant van het land)
3. een nieuwe baan (en niet alleen jij, ook je man heeft een nieuwe baan)

Meisje, niet te streng zijn voor jezelf!!! Laat de drukte, de drukte en als je het niet trekt om met 2 kinderen naar een forumdag te gaan: lekker niet doen! Ik kan me zó goed voorstellen dat je er niet aan moet denken.... Ik heb er zelf ook twee, maar daar zit 2,5 jaar tussen. Mijn oudste is 4, de jongste 1,5. En al vond ik de overgang van 1 naar 2 niet zo groot als van 0 naar 1: het is wel even wennen aan 2 kinderen. Daarnaast schelen jou meisjes maar erg weinig: jij moet er 2 voeren, aankleden, uitkleden etcetc.... Eerlijk gezegd: ik zou er ook niet aan moeten denken om naar een forumdagje te gaan als ik in jou schoenen zou staan (want hoe moet dat dan met slaapjes en voeden en wat als en pfffffff).

Nog even een half jaartje 'doorbijten' en je zult zien dat het makkelijker wordt: Noa wordt steeds zelfstandiger en je kunt haar nog meer uitleggen (wat ze dan ook écht begrijpt), je hebt het eerste jaar met Delia dan weer achter de rug (zo'n eerste jaar met een baby ís gewoon zwaar, dat geldt voor ons allemaal) en je zullt je draai wat meer vinden in het Brabantse land én op je werk.

Een heel verhaal om je te zeggen dat je hardstikke goed bezig bent, dat het niet aan jou ligt, dat je zéker niet de enige bent en dat je eigenlijk enorm sterk en flexibel bent: zóveel heftige dingen gebeurd in je leven: geef jezelf en je gezin lekker de tijd daar een plekje in te vinden

En tot slot: ik up nog 1x de topic die ik voor je geopend had nav de smoelenparade: want wat een geweldige foto heb je daar geplaatst! Als je naar die snoetjes kijkt, is het leven toch goed?

Liefs
Susan
 
ps: het is nu bijna 8 uur, heb de hele dag gewerkt, daarna de avondspits gedraaid vor één keer  in m'n uppie, het ziet er hier nog steeds uit alsof er een bom ontploft is en ik heb ook nog niet gegeten....... Dús: mocht je denken dat het er in andere huishoudens altijd perfect aan toe gaat:

Moet je nu eens hier komen kijken hahahahha

Liefs
Susan
 
Hallo Marielle,

Ja, je bent waarschijnlijk de enige....
Want wie maakt nou in zo'n korte tijd, zo gigantisch veel mee? Dat zijn er echt niet veel hoor! Je hebt geen energie om met die 2 kleintjes iets te gaan doen? Tjonge, als ik je verhaal lees dan ben ik al bekaf, echt hoor! Wat heb jij veel energieslopende dingen gehad de afgelopen 2 jaar! Dat je dat allemaal hebt aangekund en aangedurft: petje af  (of duimen omhoog in dit geval).

En   het is net wat Susan ook al zegt: misschien denk je soms dat het bij een ander allemaal vlekkeloos verloopt of moeiteloos gaat, nou vergeet dat maar hoor!
Ik ben vanochtend naar een "forumochtend" geweest. Nou ja, met Jen en Mike afgesproken in een indoorspeeltuin (zie ander topic). Dus met 1 kind, 5 minuutjes fietsen van huis, 2 uurtjes binnen geweest met een superleuke mama en (samen) 2 superknulletjes. Maar ik was kapot toen ik Julian eindelijk op bed had vanmiddag. De rest van de dag hoefde ik niks meer, maar nog voel ik me moe. Ik lig er vanavond maar weer eens vroeg in!

Meid, je hoeft helemaal niks! Als je naar een forumdag wilt komen: prima. Doe je dat liever een andere keer: ook goed. Wij zijn hier met zoveel mama's en we blijven hier ook nog wel een tijdje. Er komen nog genoeg van die dagen.
Je gezin en je werk zijn nu belangrijk. Je zult merken dat je langzamerhand meer thuis raakt in je nieuwe woonplaats. Er zal steeds meer op de "automatische piloot" gaan en als Noa en Delia straks wat ouder zijn en wat zelfstandiger worden komt voor jou de energie waarschijnlijk ook weer terug.

Wees niet te streng voor jezelf! Dat je alles goed wilt doen voor je meiden is het bewijs dat je WEL een SuperMama bent!

Groetjes,
Ellen mv Julian
 
Hey meisje.....Je bent nét wel een supermama,ik lees net je verhaal en ik zit met m'n ogen te knipperen hoor.Tjee wat allemaal al meegemaakt hebt,wat een drukke periode moet dat zijn geweest.Ik denk dat er niet veel mama's zijn die je dat nadoen hoor.
Niet zo streng voor jezelf hoor meisje...je doet het écht helemaal geweldig.En ik vind dat mijn voorgangsters het al heel mooi hebben verwoord.
Komt allemaal wel een keer hoor,die forumdagen enzo...
Waar woon je in Brabant?Dan komen wij toch een keer een bakkie bij je doen als je dat tenminste leuk zou vinden.
Zet hem op hoor KANJER!!

Veel liefs Kitty en Tess
 
WAT een herkenning! Wilde eigenlijk naar bed gaan maar wil hier toch wel graag op reageren.... Ik zal je de korte versie van mijn verhaal vertellen:

* Mijn kinderen schelen nog geen 17 maanden

* Ook Milo was een "verrassing"

* Milo was een huilbaby

* we zijn geemigreerd toen hij 16 dagen was

* ik moest wennen aan twee kinderen, een huilbaby, een nieuwe taal, een hele andere cultuur, etc etc

* ik heb sinds 3 maanden een nieuwe baan

* mijn vriendinnetjes zijn ver weg

* door borstvoeding NOG STEEDS gebroken nachten

Ik herken je dodelijke vermoeidheid dus HELEMAAL.

MAAR!!!

* Het gaat voorbij!!!!!!!! Het wordt allemaal helemaal leuk!!! Een sociaal leven opbouwen duurt een poos, maar het komt! Zelfs met een andere taal en achtergrond heb ik een paar leuke meiden leren kennen.

* Thank god for mobile phones en internet. Ik bel de laatste tijd wat af met mijn liefste vriendinnetje in Holland.

* de kinderen zijn geweldig met elkaar!!!!! Milo huilt niet meer en ze houden zo veel van elkaar!!

* ik heb een enorm leuke baan gevonden

Kortom: ik ben echt blij te lezen dat ik niet de enige ben die zoveel heeft meegemaakt en ik kan je echt zeggen dat je over een half jaar weer volop energie zult hebben!!!!

 
 
Wat een lieve reacties! Wat zijn jullie toch allemaal geweldige vrouwen!! Ik kreeg echt tranen in mijn ogen (die hormonen he).

Ik weet dat wij inderdaad alles in 1 jaar hebben gehad. Ben zwanger geraakt tijdens het klussen in het nieuwe huis en kwam erachter net een week voordat ik met mijn nieuwe baan begon in brabant(echo was op mijn 1e werkdag..). Vervolgens heeft mijn leidinggevende mij zo lopen afzeiken maandenlang waardoor ik vroegtijdige weeen kreeg door de stress.  Twee weken na mijn bevalling heb ik mijn baan heb opgezegd zonder dat ik een nieuwe had, ik wou haar NOOIT meer zien.
Delia was geen huilbaby maar huilde wel elke avond de 1e 3 maanden (Stephanie: respect voor jou hoor!!!). Noa deed de hele dag alles wat niet mocht. Werd helemaal gek de 1e 3 maanden.
Gaat nu veel beter maar met die verschillende slaapjes en voedingen is het niet echt relax ergens  heen gaan. Waarschijnlijk zijn de kinderen flexibeler dan ik denk haha.

Bedankt jullie allemaal!!! Ik voel mij erg  gelukkig met mijn mooie meiden! En het is nu al makkelijker dan 3 maanden geleden.

liefs
Marielle  
 
Je moet ingelogd zijn om te kunnen reageren. Log in | Registreer
Terug
Bovenaan