Ben ik nou zo preuts?

[ANONYMOUS_USERNAME]

Ik ben jaren een van die co-assistenten geweest die in een hoekje meekijken, ha, ha! Ik ben me er dus ook erg van bewust dat iedereen het moet leren en over het algemeen vind ik het niet zo erg om als proefkonijn te fungeren. Bij mensen die ik niet ken, wel te verstaan...
Ik heb ook laatste weken van zwangerschap (en bevalling natuurlijk) frequente controle in mijn eigen ziekenhuis gehad en ik kwam regelmatig co-assistenten tegen die ik in het verleden zelf had begeleid, mijn behandelend arts was een arts-assistent (en dus een collega die ik bij voornaam kende...)
Toen heb ik regelmatig gedacht: hmm, wat moet ik hier nu eigenlijk mee? Zal ik weigeren? Voelt toch wel erg vreemd om mijn onderkant te laten zien aan iemand die ik over 4 maanden weer "gezellig" tegenkom in de nachtdienst...
De beslissing was makkelijk gemaakt, de eerste keer dat ik werd ingestuurd was met alle toeters en bellen op verdenking van zwangerschapsvergiftiging en ik voelde me zo ziek dat het me he-le-maal niets kon schelen dat ik de dokter in kwestie al jaren kende als collega! Hij deed er ook heel normaal over en toen dacht ik later, wat maakt het uit? Toucher is toch vervelend, wie het ook doet...

Nu met mijn lever/galblaas problemen ben ik echter wel bewust naar een ander ziekenhuis gegaan. Om toch zakelijk en prive gescheiden te kunnen houden...

Groetjes, Karin
Mama van Christian (13 weken)

 

[ANONYMOUS_USERNAME]

Tja, ik zag er ook wel een beetje tegenop, om met mijn benen wijd te gaan voor allemaal vreemden. Ik ben nml ook best preuts,  je zal mij nooit in een sauna vinden!  Op het moment zelf kon het me echter helemaal niets schelen. Er stonden, naast mijn man, 4 mensen aan het bed (allemaal vrouwen, wat ik toch wel prettig vond). Het voelde alsof mijn odnerkant nooit meer privee zou zijn.

Thuis moest de kraamzorg elke dag mijn hechtingen checken. Dat vond ik minder fijn, omdat het gewoon allemaal goed voelde en de kraamzorg in mijn ogen een jonge meid was die echt niet meer verstand van zaken had dan ik of mijn man. Dat bleek ook wel, want op een dag vond ze de hechting er ontstoken uitzien. De verloskundige die die dag langskwam constateerde echter een mega-aambei. Haha, stond zij mooi even voor l*l!! Eigenlijk wilde zij ook elke dag mijn temperatuur meten, nou, dat deed ik mooi zelf hoor!!

Nu ben ik weer net zo preuts als voor de bevalling.