Hi meiden,
Wat veel onbekenden hier zeg. Maar ja dat krijg je ook als je zo lang hier niet bent geweest. Moet nu toch echt ff van me afschrijven want mensen wat voel ik me ontzettend kloten en intens verdrietig.
Diegenen die hier al wat langer rondhangen weten nog wel dat ik na mijn laatste miskraam (mei) even afstand had genomen. Dat heeft me goed gedaan... tot nu!! We zijn in juli weer begonnen met IUI + hormonen (225 eenh) na 2 verplichte wachtmaanden, en wat bleek ik ging heel goed met mijn eitjes.. iets te goed bleek al snel. Had er maar liefst 7... te veel voor IUI. Poging dus afgeblazen en met een kuur primolut naar huis gestuurd. Jullie snappen het wel, dat was echt een enorme klap in ons gezicht die we nog niet kenden. Deze week mijn duivels weer op bezoek gekregen en hup ik vandaar weer naar zknhuis voor een uitgangsecho.... met slecht nieuws! Heb maar liefst 3 cystes aan die rothormonen overgehouden. Moet nu dus weer wachten tot mijn nieuwe cyclus en dan kijken of de cystes wegzijn. Ik word er zo langzamerhand zo moe van.. alles wat mis kan gaan, gaat ook gewoon mis. Onze arts zei dat ook nog. Heb daar dan ook even een potje onbehoorlijk zitten grienen, kon ze niet meer tegenhouden. Al met al zijn we nu een jaar verder na onze 1 miskraam en hebben alleen maar ellende gekend. Komt het ooit nog goed?? We hebben wel hoop maar het duurt zo ontzettend lang.. zijn nu al zeker 5 jaar bezig waarvan 2 jaar in MM en 1,5 jr. IUI (7x) waarvan 2 x zwanger en 2x miskraam (13 en 6 wk).. en hebben dus nog helemaal niks. Ondertussen worden we links en rechts ingehaald door al onze vrienden en kennissen en familie. Lekker confronterend. Sorry hoor lieve meiden, maar ik moet dit echt ff kwijt.
Een heel verdrietige Scorpy
Wat veel onbekenden hier zeg. Maar ja dat krijg je ook als je zo lang hier niet bent geweest. Moet nu toch echt ff van me afschrijven want mensen wat voel ik me ontzettend kloten en intens verdrietig.
Diegenen die hier al wat langer rondhangen weten nog wel dat ik na mijn laatste miskraam (mei) even afstand had genomen. Dat heeft me goed gedaan... tot nu!! We zijn in juli weer begonnen met IUI + hormonen (225 eenh) na 2 verplichte wachtmaanden, en wat bleek ik ging heel goed met mijn eitjes.. iets te goed bleek al snel. Had er maar liefst 7... te veel voor IUI. Poging dus afgeblazen en met een kuur primolut naar huis gestuurd. Jullie snappen het wel, dat was echt een enorme klap in ons gezicht die we nog niet kenden. Deze week mijn duivels weer op bezoek gekregen en hup ik vandaar weer naar zknhuis voor een uitgangsecho.... met slecht nieuws! Heb maar liefst 3 cystes aan die rothormonen overgehouden. Moet nu dus weer wachten tot mijn nieuwe cyclus en dan kijken of de cystes wegzijn. Ik word er zo langzamerhand zo moe van.. alles wat mis kan gaan, gaat ook gewoon mis. Onze arts zei dat ook nog. Heb daar dan ook even een potje onbehoorlijk zitten grienen, kon ze niet meer tegenhouden. Al met al zijn we nu een jaar verder na onze 1 miskraam en hebben alleen maar ellende gekend. Komt het ooit nog goed?? We hebben wel hoop maar het duurt zo ontzettend lang.. zijn nu al zeker 5 jaar bezig waarvan 2 jaar in MM en 1,5 jr. IUI (7x) waarvan 2 x zwanger en 2x miskraam (13 en 6 wk).. en hebben dus nog helemaal niks. Ondertussen worden we links en rechts ingehaald door al onze vrienden en kennissen en familie. Lekker confronterend. Sorry hoor lieve meiden, maar ik moet dit echt ff kwijt.
Een heel verdrietige Scorpy