Ben je veranderd nu je moeder bent?

A

ANONYMOUS_USERNAME

Sinds een half jaar ben ik moeder  en ben ik hartstikke trots op mijn kleine meisje.  Opvallend is dat heel veel zgn vriendinnen ineens wegvallen, ik begrijp er niets van. Het klikt niet meer of er wordt beloofd langs te komen maar komen, ...  ho maar, of heeft het druk vanwege haar  eigen kind ...  etc. Ik vraag me af hoe dit kan, ben ik zo erg veranderd nu ik moeder ben?

Als ik om me heen kijk dan heeft iedereen het ook maar druk, druk, druk. Ik heb het ook wel drukker maar ben altijd bereid om tijd te maken voor een vriendin.  

Is het jaloezie omdat ik thuisblijfmoeder ben? Ik ben heel blij dat ik me dit kan permitteren en kan genieten van mijn kleine meid. Voor wie is dit herkenbaar?

Groetjes Esther    
 
Hoi Esther,

Ik herken mezelf wel voor een gedeelte in je verhaal. Ik ben geen thuisblijfmoeder maar een parttime werkende moeder. En ik moet zeggen dat ik ervan geniet. Zowel van het werken als van het lekker thuis bij ons meisje zijn.
Ik heb wel het geluk gehad dat ik het eerste half jaar ook lekker thuis ben geweest. Dit kwam perfect uit. Mijn zwangerschaps- en ouderschapsverlof liepen precies tot aan de grote vakantie. Na de grote vakantie ben ik dus weer met veel plezier bij mijn kindjes op school begonnen.

Ook ik ben denk ik wel veranderd. Als je een kindje hebt, heb je toch automatisch meer verantwoordelijkheid. Je kunt ook niet zomaar spontaan zeggen ik ga mee naar de stad, want je moet toch iets regelen voor je kleintje.
Wij zijn tot nu toe de enige in onze vriendengroep met een kindje. We nemen haar ook zoveel mogelijk mee, als het gaat tenminste. Ik moet zeggen dat niemand er problemen mee heeft. Ze hebben er allemaal gelukkig geen moeite mee. Ze hebben zelfs hartstikke veel lol om en met haar. Ik ben daar erg blij mee. Dus het feit dat mensen weg vallen dat herken ik eigenlijk niet. Dat heb ik gelukkig niet meegemaakt.
En ja veranderen doe je denk ik automatisch. Is eigenlijk ook heel logisch.

Groetjes Anninas
 
Hoi,

Wat fijn dat je lekker thuisblijfmoeder kan zijn...daar kan jarlouzie in zitten, maar hoeft niet..ik zou het ook wel willen, maar het kan gewoon niet.
Dat vriendinnen geen tijd meer voor je hebben is vreemd,maar het blijft wel dat jij meer tijd hebt dan een werkende mama.
Im zie dat erg bij mezelf..ik werk 3 dg en vind dat best pittig en eigelijk te veel.vooral op me niet werkdagen ben ik zo druk me het huishouden en al me afspraken in die dagen te proppen...dus dat druk druk druk ken ik wel.
Dan nog is het geen rede om maar niks meer af te spreken met je vriendinnen..dan is het waarschijnlijk geen goede vriendin..
In mijn zw.schap zijn er enkele vrienden afgehaakt en die spreek ik nu nooit meer..en dat is eigelijk het enige verschil waarin ik ben verandert nu er een kindje is...in me zw.schap maakte ik me er druk om, dat ze me lieten barsten, nu daarintegen kan het me geen bal schelen..dan zijn ze het niet waard.
Ben miss wat harder geworden in het algemeen, liet nogal snel over me heen lopen enzo..en nu ik een kindje heb, heb ik meer het gevoel controle over de dingen te hebben..
snap je..

lang verhaal..maar komt op het volgende neer..natuurlijk verander jij met de komst van je kindje   en je omgeving verandert ook..vrienden komen en gaan..en die het meest belangrijk zijn, zullen blijven en koester die...en laat de rest gaan..steek vooral geen energie in iemand die er niks aan wil doen...been there, done that hahah

xxxBambi
mama van Lois 10-07-08
 
Hoi,

Wat vervelend joh.
Ook ik herken wel iets in beide kanten. Tot mijn dochter 9 maanden was, ben ik thuis gebleven. Toen moest ik financieel gezien weer gaan werken
Toen ik thuis was, vond ik het raar dat anderen het zo druk hadden. Nu herken ik het wel.
Ik werk 3 dagen en de andere dagen moet ik het huishouden weer op orde krijgen. En dan wil ik ook beetje rust voor mijn dochter, want het is erg druk op kdv.
Dus dat druk,druk,druk ken ik wel.
Jammer maar het kan niet anders.
Wel maak ik altijd tijd als vriendinnen dat vragen of andersom. Als men niet meer komt en af blijft zeggen dan steek ik daar geen tijd meer in. Dat heb ik helaas al op zeer vroege leeftijd moeten leren.
Dus lekker aandacht aan de mensen die het waard zijn!

Liefs Reneke
 
heyhey

ik heb mezelf precies de zelfde vragen gesteld.
ook veel van mijn vrienden/vriendinnen lieten niks meer van zich horen.
in het begin zat ik daar best wel mee, nu niet meer.
dan toch lekker niet??

of ik veranderd ben, nu ik moeder ben?
ja, ik ben veranderd.
ik ben 20 jaar. ben nu veel volwassener geworden sinds ik nathalia heb.
heb meer verantwoordelijkheidsgevoel en maak me minder druk over dingen.
(ik kon me altijd heel druk maken as ik bv een week niks van mn beste vriendin had gehoord nu dus echt niet meer.)
mijn kindje is het belangrijkste.

ja, t is jammer dat ik nu veel minder vrienden heb, maar aan de andere kant: we verschillen nu gewoon heel veel van elkaar.
hun hebben geen kindje en houden van uitgaan, hebben geen vaste relatie.
ze zijn nu eigenlijk het omgekeerde van mij.

ook ik ben een thuisblijfmoeder en ben t zelfde als jij:
voor familie/vrienden maak ik tijd.
doen hun dat andersom niet, dan niet toch.
ik zou t erg leuk vinden om met meiden in contact te komen die van mijn leeftijd zijn en ook een kindje hebben zodat we over de zelfde dingen kunnen praten enzo, maar ja, komt allemaal vanzelf wel toch hihi. (als ze naar school gaat bv hahaha)


groetjes, do

 

Begrijp je helemaal Do
.  

Achteraf gezien voelde ik me door die zgn vriendinnen in de steek gelaten. Maar nu denk ik ... het is goed. Mijn leven is veranderd en daar horen ook weer andere mensen in, die komen vanzelf wel op je pad. De mensen die er waren zien niets meer in ons, we zitten NU IN HET HOKJE VAN HUISJE, BOOMPJE, BEESTJE ... + kindje en man/vriend.

Heel veel mensen schrikken daar van, willen daar niet aan toegeven of zijn er niet aan toe. Zo vertelde iemand me dat en ik moet zeggen; daar zit wat in!!

Groetjes Esther
 
Oef wat herken ik je verhaal zeg. Voordat mijn vriend en ik gingen samenwonen(iets kregen) waren wij echte gangmakers. We gingen veel op stap en hadden grotendeels dezelfde vrienden. Toen we bij elkaar kwamen haakten er al een aantal af. (vreemd, want we hoorden toch bij   dezelfde groep, maar jah) Sinds een tijd zien we helemaal niemand meer. Mijn vriend werkt en vind het wel goed zo, heeft genoeg contacten op het werl.  Maar ik zit elke dag thuis samen met mn meisje en zou het toch wel leuk vinden een vriendin te hebben. Heb er natuurlijk wel een paar over, maar die hebben vrij weinig tijd en geen kinderen. Ik zie ze misschien 1x in de paar maanden als het niet minder is en als we dan een keer afspreken merk ik hoe anders mijn leven eruit ziet. Wat zou ik graag een vriendin willen hebben met kind(eren).
Maar jah wie weet kom ik nog wel een keer iemand tegen. Nu klinkt het alsof ik wanhopig ben en dat ben ik niet hoor. Ben erg blij met mn meisje en mn baby in mn buik en mn vriend. Maar het zou wel eens fijn zijn om meidenpraat te hebben over dingen die mn vriend niet interesseren. (heb ook geen familie om mee te praten) Of om ervaringen te delen over de kinderen. Maar jah goed dat dit forum er is, zo heb ik nog een beetje contact met de buitenwereld
 
Je moet ingelogd zijn om te kunnen reageren. Log in | Registreer
Terug
Bovenaan