Ben soms zoooooooooooo onzeker..........

A

ANONYMOUS_USERNAME


Hallo,

Ik lees dagelijks mee maar reageer niet zo vaak, ook omdat ik druk ben, maar ook niet altijd goed weet wat ik moet schrijven.
Nu zit ik zelf met een probleem en hoop dat jullie daar iets over kunnen zeggen.

Ik voel me soms zo onzeker over deze zwangerschap, het is mijn 2e kindje en zeer gewenst zwanger geworden, maar nu twijfel ik zooooooo vaak, dan denk ik dat ik 2 niet aankan of dat ik het gewoon niet leuk vind of van de 2e niet zoveel kan houden.
Als ik het al denk voel ik me heel erg schuldig tegenover de baby, dan ben ik soms bang dat het daardoor mis kan gaan, maar das natuurlijk bijgeloof.

Ook zeggen veel mensen tegen mij dat ik het druk ga krijgen, mijn oudste is 15 maanden als de baby geboren gaat worden en uiteraard hebben wij daarover nagedacht, maar nu ik dat vaker hoor wordt ik steeds onzekerder of ik het echt wel aankan, ik werk met kinderen an dat gaat altijd prima dus ik voelde me wel zeker over de beslissing om 2 kindjes kort op elkaar te krijgen en nu ben ik soms zo onzeker of het wel goed is.

Let wel, ik zou deze baby al voor geen goud meer willen missen, voel me echt heel schuldig als ik zulke dingen denk!!!!!!!!!!!!!!

Groetjes Brenda
 
Hoi hoi,

Nee, het is helemaal niet zo gek dat je dat denkt, ik heb er zelf ook last van. Alleen is mijn zoon al ruim 4 jaar als de baby geboren wordt. Ik denk ook best vaak bij mezelf, zou deze baby net zo lief, leuk, gezellig als Stan zijn? En ik ben bang dat ik ga vergelijken.Stan sliep gelijk door en is echt super makkelijk. Iedereen zegt tegen mij, zo'n kindje krijg je nooit meer....en dan slaat de angst mij om het  hart!
En ook ik ben blij met de komst van de kleine , maar af en toe steken die vervelende gedachten in mij op...baal daar ook van. Maar van vriendinnen die er al 2 hebben, hoor ik dat ze met hetzelfde probleem te maken hebben gehad. Altijd er is wel die twijfel: zou ik net zoveel houden van deze als van mijn eerste. En ja hoor, ze houden allemaal van hun 2e kindje en zijn er super blij mee. Wij volgend jaar ook!

Beatrijs
 
Hoi Brenda,

Wat herken ik mezelf in jou twijfels!! Ik denk dat het niet meer dan normaal is dat je zo denkt, we hebben immers allemaal al het leukste en liefste kind van de wereld....hoe moet dat nu er nog 1 aan komt.... Mijn dochter is 2 jaar en 8 maanden als nummer 2 komt en dat is toch ook best een leeftijd dat ze nog niet echt zelfstandig zijn. Ik maak me dan ook best zorgen over hoe ik mijn aandacht moet gaan verdelen. Maar ja, de praktijk zal het uitwijzen en tot die tijd denk ik dat we ons maar neer moeten leggen dat we nu een maal die gevoelens hebben en genieten van het tweede wonder wat op komst is! Ik ken in mijn omgeving heel veel mensen die een 2e(en soms zelfs een 3e 0f 4e) kindje hebben en bij hun gaat alles ook goed en ze houden net zo veel van hun eerste als van hun 2e kindje. Toch blijft je eerste speciaal, door hem/haar ben je moeder geworden en dat is een heel apart gevoel(ik ben zelf ook de oudste uit een gezin met 3 meiden en mijn moeder blijft bij mij een apart gevoel houden)

Dus meis, geniet van wat je hebt en wat er in je buik aan het groeien is, je zal zien over een jaar weten we niet beter en kunnen we lachen om onze onzekerheden!!

groetjes Odette
 

Hoi hoi

ik kan niet met jullie meepraten omdat ik zwanger ben van mijn 1e kindje, maar ik kan me wel voorstellen dat je zulke dingen zou kunnen gaan denken.
Ik zie het bijv   bij mijn stiefzus, mijn nichtje word dit jaar 7, en 29/7 is ze bevallen van een gezonde zoon.
ook zij had haar twijfels en onzekerheden, vooral omdat het allemaal heel anders ging dan bij mijn nichtje, natuurlijk, geen 1 zwangerschap is het zelfde maar ook zij werd wel onzeker of ze het allemaal wel aan zou kunnen, ook met name omdat mijn nichtje al ouder is en altijd alleen is geweest.
Mijn neefje is nu dus iets ouder dan 2 mndjes en tot nu toe gaat alles perfect!
Ik zou me ook niet druk maken over dat jij dat denkt hoor, ik denk dat een heleboel vrouwen dat hebben bij een 2e en misschien ook wel bij een 3e zwangerschap.
En je zegt het zelf al, dit 2e kindje is ontzettend gewenst dus dat zegt eigenlijk al wel genoeg..!

Liefs Sarah 40w1d zwanger van 1e kindje
 
Hoi Brenda

Is allemaal heel herkenbaar, hoor. Dat had ik ook toen mijn 2e meisje eenmaal zou komen. Dan kan opeens het gevoel je bekruipen van ' wat als ik t allemaal niet aankan?' of (dat had ik vaak)    'zal het allemaal wel lukken met 2 kids?' Dat is volgens mij heel normaal, misschien hoort het er zelfs een beetje bij. Nu ik zwanger ben van mijn 3e heb ik t zelfs nog. Maar wees niet bang, en voel je zeker niet schuldig over je gedachten, vergeet niet dat er ook nog hormonen meespelen die alles nét weer iets meer of (erger) laten lijken dan het is.  geniet van je zwangerschap, en ik hoop dat je samen met je 2 kids heel gelukkig mag worden.
liefs, Rocketqueen  
 
Hoi,

Volgens mij heeft (bijna) elke zwangere hier wel last van of het nou je eerste, tweede of vierde is.
Je zegt zelf al dat je met kinderen werkt, ik heb op een kinderdagverblijf gewerkt. Nou dan weet je heel goed of je veel kinderen aan kan, voor 2 draai je dan je hand toch niet om. Ook weet je dat het best wel pittig zou zijn 2 kort op elkaar, maar je hebt er duidelijk voor gekozen. Bekijk het van de andere kant, over een jaar heb je het een stuk rustiger. Ik zou er zelf niet bewust voor kiezen om 2 kinderen kort op elkaar te krijgen, maar mensen (zoals jij) die bewust deze keus maken gaan het prima redden.
Ik ben nu zwanger van m'n eerste kindje en loop op het einde. Ik kan nu hele rampenscenario's bedenken. Zoals, kan ik dit wel, of gaan we het wel redden. Hoe moet je een kind 'goed' opvoeden etc. Heel stom ik zou namelijk precies moeten weten hoe het moet, ik heb het allemaal geleerd en m'n diploma's er voor gehaald. Normaal ben ik ook helemaal niet zo'n onzeker type over m'n 'kunnen'. Kijk eens aan wat hormonen met je kunnen doen.
Nou, wat ik eigenlijk zeggen wilde is. Rampenscenario's horen erbij, om je heen zullen er altijd 'negatieve' mensen zijn en je kan het best wel aan. Gezellige boel toch straks!

groetjes kirsten
38w5d
 
Ik ben nu ruim 13 weken zwanger van mijn eerste en maak me ook wel af en toe zorgen of we dit wel kunnen. We zijn al 13 jaar met z'n tweetjes en altijd hebben we kunnen doen waar we zin in hebben en nu moeten we ons leventje gaan aanpassen op dat kleine prummeltje wat compleet afhankelijk van ons is. Hoe moeten we dan in hemelsnaam gaan redden? IWe zouden er ook graag meer willen omdat dat wel erg gezellig is. Ik hou me dan maar altijd vast aan de verhalen van mijn oma. Zij heeft 8 kinderen op de wereld gezet (waarvan 1 onverwachte tweeling, dat hoorde ze pas tijdens de bevalling! Blijft u maar liggen mevrouw, er komt er nog een!) en ze heeft het ook gered. Ze hadden het heel arm, woonden met 8 kinderen in een mini huisje. Het is een sterke vrouw en al haar kinderen zijn goed terecht gekomen. Natuurlijk zal de oudste dochter, mijn tante, wel mee hebben geholpen maar het blijft pittig. Ik denk dat we best in staat om 2 of 3 kinderen kunnen grootbrengen. We zullen onze aandacht wat meer moeten verdelen en onze eigen levens wat meer moet aanpassen maar vrouwen doen dit al eeuwen lang. We kunnen het best!!! (hoop ik...)
 
Hai Brenda, jouw verhaal is voor mij ook heel herkenbaar. Ik ben nu pas kort zwanger, 7 weken van onze 2e. Als het kindje geboren wordt is mijn zoontje 20 maanden. Ook wij hebben er goed over nagedacht en het is een weloverwogen keuze geweest snel voor een tweede kindje te gaan. Maar nu ik eenmaal zwanger ben, heb ik ook regelmatig "angstaanvallen". Dan denk ik ineens middenin de nacht: Wat nou als Pepijn zijn broertje of zusje helemaal niet leuk vindt?" of "Straks maakt de baby hem de hele tijd wakker 's nachts (mijn zoontje is niet zo'n beste slaper, wij slapen al een jaar lang bijna nooit een hele nacht door.....)". En ook zorgen over de combinatie werk-gezin steken opnieuw de kop op, net als het probleem aandacht verdelen! Wellicht komt het door de hormomen. Bij ons in de vrienden- en kennissenkring komt het heel veel voor dat er snel na de 1e een 2e komt en daar gaat het ook allemaal prima. Dus ook bij ons zal het wel loslopen. TOCH? Ik hoop je nog eens te spreken op het forum! Groetjes Cato
 
Je moet ingelogd zijn om te kunnen reageren. Log in | Registreer
Terug
Bovenaan