Hoi meiden!
Nou daar is ze dan! Moest vanmiddag gewoon werken, dus vandaar mijn late reactie. Karin, Mama van MD en Sandra, leuk om jullie berichtjes te lezen! Doet me goed!
Alles was nog goed! We hebben wederom het hartje zien kloppen. Oh, ik was zo zenuwachtig dat ik er helemaal ziek en misselijk van was!
De kans op een miskraam is gedaald naar 1%. 1%!
Helaas hadden we niet onze "eigen" chyn. Iedereen werd opgeroepen en wij bleven als enige in de wachtkamer achter... Totdat er een assistente naar ons toekwam: er was een spoedgeval tussen gekomen. En of we (nee nee nee we gaan niet eerder weg totdat we de echo gehad hebben) door een andere chyn geholpen wilden worden.
Helaas was deze man nogal zakelijk en had mijn dossier niet gelezen. Hij vond het maar vreemd dat we weer een afspraak hadden. Bovendien had hij niet veel tijd. Ik kreeg geen inwendige echo; er was op de normale echo al een hardje te zien, dus wat wilden we meer??? Helaas hebben we ook geen foto gekregen. Erg jammer, maar dat mag de pet niet drukken.
Hij vroeg of we - gezien mijn leeftijd - al hadden nagedacht over verdere onderzoeken/testen. Nee, natuurlijk niet! We wilden eerst deze echo afwachten en plannen maken durven we nog niet! Donderdagochtend heb ik een afspraak bij de verloskundige. Dan krijg ik alle info over testen. We hebben diverse boekjes gekregen, die we dit weekend zorgvuldig gaan lezen. Want we weten er eigenlijk nog heel weinig over.
Wel eng om nu toch plannen te moeten maken (binnen 2 weken moeten we beslissen wat we willen laten doen). Bovendien moeten we nu ook gaan nadenken over een woning. We wonen nl nog niet samen (100km van elkaar vandaan!) en beide woningen zijn geen opties. Oef, dus ook nog verhuizen...
Toch blijf ik voorzichtig blij, hoor! Ik was de afgelopen zo ziek en beroerd en nu... voel op het ogenblik er weinig! Heel vreemd.
Karin, ik denk dat je gelijk hebt. De oorzaak van de misselijkheid en beroerd voelen zit - volgens mij en ook op een site gelezen - ook voor een gedeelte tussen de oren. Verklaren kan ik het niet, maar zoals ik me nu voel en hoe ik me gister voelde geloof ik daar wel in. Tussen de oren bedoel ik niet dat dat bewust gebeurd, maar wordt veroorzaakt door de spanningen en angst.
Sandra, wauw dat je binnenkort gaat trouwen! Je vertelde over je vriend: wat mooi! Overigens misschien gekke vraag: heb je een trouwjurk? Weet je welk merk? Waarom ik dat vraag? Jaaaaaa, dat vertel ik misschien nog wel...!
Nou, ik hoop dat het met jullie ook goed gaat en we houden elkaar op de hoogte!
Groeten van Jet
