Beslissing


Ook ik denk dat ik niet echt kan reageren op dit verhaal...ook ik ben een kindje dat ohhh zo gewenst was verloren en mis haar elke seconde van de dag, en mijn hart doet er gewoon pijn van.....

Ik denk dat je moet kijken wat jij wil!!!!!!!
jullie waren bezig een kindje te krijgen.....wees blij dat het geluk je gegunt is en dat je zwanger hebt mogen worden.....

Het spijt me zeer.....maar ik zou het niet kunnen begrijpen als je deze zwangerschap en dit kindje dan geen kans zou geven....in het verhaal lijkt het er niet op dat je relatie nog perfect zou worden....

Dus denk er goed bij na....dat de beslissing die je neemt, welke dat ook is...je je hele leven bij blijft


Liefs Randy
 
Lieve allemaal!

Bedankt voor jullie reacties! Ik ben nog steeds helemaal in de war. Het ene moment denk ik ik laat het weg halen maar de andere moment denk ik dat ik het zeker niet wil.
Ik heb woensdag de 7de een afspraak bij een abortus kliniek.... Ik zie er enorm tegen op! Ik denk dat als ik daar ben dat ik hard weg loop. Ik kan het gewoon niet.
Mijn vriend wilt eerst werken aan onze relatie. Dat is ook goed. Maar wat verwacht hij van mij als hij dit van me eist. Als ik het kindje zou houden dan wilt hij mij nooit meer zien zegt hij en het kindje niet erkennen. Ik wil het ook niet alleen opvoeden. Dus voor mij wordt de beslissing gemaakt dat ik het weg moet laten halen.
Ik weet ook niet of ik nog een relatie met hem wil als hij kindje er niet meer is. Ik denk steeds dat als ik het hou dat als we nu gaan werken aan onze relatie dat het fantastisch word en dat we heel gelukkig zouden zijn! Ik weet zeker dat hij en ik ook hier spijt van krijgen.
Hij zegt steeds dat hij denkt aan het kind. Dat het kind niet gelukkig kan worden. Ik heb alles wat je voor het kind nodig hebt. Ik werk en heb geld gespaard. Ik zal een goede moeder zijn, dit beaamd mijn vriend ook.

Ik denk er steeds aan om de abortus uit te stellen... Maar misschien is het beter en moet ik mijn eigen leven gaan leiden.

Kim El
(7.5 week)
 
Hoi Kim,

Wat een moeilijke situatie is dit meid.

Bedenk dat er wel een beslissing moet vallen en dat deze consequenties heeft. Je kan niet een beetje een kindje krijgen. Je krijgt of wel dit kindje en dan moet je ervoor zorgen ook (met of zonder de vader) of je krijgt dit kindje niet met alle gevoelens die daarbij horen! Als je besluit weg te halen, dan kan je relatie daarna nog steeds op de klippen lopen. Het weg laten halen van kindje gaat je niet in de koude kleren zitten en misschien ga je het je partner verwijten???

Je hebt ook ten alle tijden een keuze. Je wordt niet gedwongen tot weghalen door je partner......Jij beslist en als hij je daarin niet kan steunen, is dit dan wel de juiste man voor jou? en je kindje?

Ik wens je heel veel sterkte en wijsheid toe de komende tijd en dat je een voor jou goede beslissing neemt.

Janneke
 
Hoi!

Ik had vorige week een afspraak gemaakt met de abortus kliniek. Ik heb de afspraak voor woensdag afgezegd. Ik ben opgelucht. Ik ben er nog niet aan toe.
Ook heb ik voor woensdag een afspraak gemaakt bij een hulpinstantie om hier over te gaan praten met mn vriend.
Ik wil graag een echo. Denken jullie dat het verstandig is om dat te doen?

Nogmaals bedankt voor jullie reactie, erg fijn om te lezen!

Kim El
 
Hey Kim,

Ik ben van het september forum en heb daar ook gereageerd maar doe het hier ook nog even.

Ik kan maar 1 ding zeggen, volg je hart. Laat je niet dwingen tot het beeindigen van het leven van je kindje als je dat niet wil.

Ik ben alleenstaande moeder van 1 kindje van 2,5 jaar, mijn ex en ik zijn al uit elkaar sinds de kleine 1 was en voor die tijd moest ik ook alles alleen doen. Laat me je   vertellen dat het echt wel te doen is. Ik ben nu zwanger van nr 2, dat was een 'foutje' en mijn familie vond ook dat ik het maar moest laten weghalen. Ik heb het overwogen, want ik heb er al 1 en ik heb ook nog een persoonlijkheidsstoornis waardoor ik emotioneel soms wat labiel ben. Maar ik kan het niet. Dus ook dit kindje word gewoon geboren en die krijg ik ook wel groot. Van de geboorte van een kindje krijg je geen spijt (zeker niet als je dat kindje graag wil) maar van een abortus in jouw geval ben ik  vrij zeker dat je spijt gaat krijgen. En daar moet je dan de rest van je leven mee leven.

Wat betreft je   vriend, ik denk niet dat die er veel toe doet op het moment. Misschien is ie bang en draait ie nog bij, dat zou fijn zijn. Maar welke vriend gaat zijn vriendin proberen te dwingen een kindje te laten weghalen dat zij wel wil? Zoiemand heb je niet nodig aan je zijde, die is jou en je kindje helemaal niet waard.

Ik hoop dat je de voor jou goede keuze maakt waarmee je goed door leven kunt later. Veel sterkte!
 
ohja over die echo, ik zou hem laten doen want dan pas zie je wat je kapot maakt als je een abortus laat plegen.

Ik heb een   vriendin die in het verleden met 11 weken een abortus heeft gehad en die inmiddels een kindje heeft. Die zei tegen mij dat toen ze met dit kindje met 12 weken de echo kreeg, ze bij zichzelf dacht dat als ze destijds had gezien dat er al een kindje zat (want dat zitten er al armpjes en beentjes en het beweegt) dat ze het niet had laten doen.

Als je hem laat   doen, kijk of je je vriend mee kan krijgen, misschien dat hij bij het   zien van het kindje toch van mening veranderd, dat zou kunnen.
 
Hoi Kim,

Ik heb jouw verhaal gelezen en de reacties van iedereen.
Ik ben afgelopen november mijn dochtertje verloren. Zij heeft 9 dagen geleefd en is geboren na 39 wkn zwangerschap.

Het advies dat ik je wil geven;

Laat je kindje lekker groeien in je buik en aborteer je vriend. Wat een waardeloze zak, zeg! Ten eerste MAG hij je niet dwingen tot een abortus en ten tweede, jullie relatie komt NOOIT meer goed. Hij twijfelt en jij ook en bij twijfel moet je ALTIJD voor jezelf kiezen. Het feit dat hij zegt dat hij jou niet meer wil zien als je het kindje houdt, zegt al genoeg.

LAAT GAAN DIE VENT, HIJ IS JOU NIET WAARD EN JOUW KINDJE IS BETER AF ZONDER HEM.

Dit is mijn advies. Wat je er mee doet moet je natuurlijk zelf weten. Ik hoop alleen dat je geen verkeerde beslissingen neemt. Ik weet (helaas) uit ervaring hoeveel pijn het doet om een kindje te missen. Denk goed na en heel veel sterkte met alles.

Groetjes,
Karin (mama van Eva en Laura*)

Ps. wel erg goed van je dat je hulp gezocht hebt. Je gaat het vast redden.
 
Je moet ingelogd zijn om te kunnen reageren. Log in | Registreer
Terug
Bovenaan