Hallo meiden,
Helaas moet ik afscheid van jullie nemen.
Afgelopen vrijdag ben ik bevallen van ons kindje. Ik was 17,4 weken zwanger.
Ik kreeg dinsdag ineens heftige buikpijn, waarna ik ben opgenomen. Toen was de zwangerschap nog intact en dacht de dokter aan darmproblemen. Obstipatie of blinde darmontsteking. Om het laatste uit te kunnen sluiten, moest ik 2 nachtjes ter observatie blijven.
Mijn buikpijn werd minder en donderdagmiddag, na een geweldige echo, mocht ik naar huis.
Thuis kreeg ik weer kramp en braken mijn vliezen,waarop ik weer naar het ziekenhuis ben gebracht. Daar bleek al het vruchtwater te zijn weggelopen. Het kindje bleek nog te leven, maar kan zich zonder vruchtwater niet goed ontwikkelen. Daarom is vrijdagochtend besloten de bevalling in te leiden. Nadat ik 's avonds ben bevallen, moest ik naar de ok omdat de placenta niet volledig was losgelaten.
De oorzaak is (nog) onbekend. Er is bij mij en bij de kleine bloed afgenomen om te kijken of er een reden gevonden kan worden. Ook word er chromosomenonderzoek verricht. Maar meestal wordt er geen oorzaak gevonden. Omdat ik wel al pijn in mijn buik had en koorts had, kan het zijn dat een onderliggende infectie de reden is geweest..
Ik voel mezelf heel schuldig en vraag me voortdurend af of ik het had kunnen voorkomen, maar volgens de artsen was dit niet te voorkomen.
Vanmorgen mocht ik weer naar huis. Het was heel erg verdrietig en onnatuurlijk om het ziekenhuis te verlaten met je kindje in een doosje.
Het lijkt er sterk op dat het een meisje is, al kan dat pas met zekerheid gezegd worden na het bloedonderzoek. We hebben haar Nova genoemd en gaan haar samen op een mooi plekje begraven.
We hebben net met mijn twee zoontjes afscheid genomen. Ze hebben haar niet gezien, maar we hebben er over verteld en de een heeft een mooie tekening gemaakt die we kunnen meebegraven en de jongste heeft zijn vliegtuigje afgestaan. Ook hebben ze samen de 'aftelslinger' die in de woonkamer hing weggehaald.
Ik wens jullie natuurlijk een heel voorspoedige zwangerschap en bevalling en wil jullie zeker niet ontmoedigen met dit verhaal. Ik wilde het graag met jullie delen, zoals ik de afgelopen maanden zoveel met jullie heb gedeeld. Gelukkig gaat het met deze termijn niet zo heel vaak meer mis, dus geniet!!
Femke
Helaas moet ik afscheid van jullie nemen.
Afgelopen vrijdag ben ik bevallen van ons kindje. Ik was 17,4 weken zwanger.
Ik kreeg dinsdag ineens heftige buikpijn, waarna ik ben opgenomen. Toen was de zwangerschap nog intact en dacht de dokter aan darmproblemen. Obstipatie of blinde darmontsteking. Om het laatste uit te kunnen sluiten, moest ik 2 nachtjes ter observatie blijven.
Mijn buikpijn werd minder en donderdagmiddag, na een geweldige echo, mocht ik naar huis.
Thuis kreeg ik weer kramp en braken mijn vliezen,waarop ik weer naar het ziekenhuis ben gebracht. Daar bleek al het vruchtwater te zijn weggelopen. Het kindje bleek nog te leven, maar kan zich zonder vruchtwater niet goed ontwikkelen. Daarom is vrijdagochtend besloten de bevalling in te leiden. Nadat ik 's avonds ben bevallen, moest ik naar de ok omdat de placenta niet volledig was losgelaten.
De oorzaak is (nog) onbekend. Er is bij mij en bij de kleine bloed afgenomen om te kijken of er een reden gevonden kan worden. Ook word er chromosomenonderzoek verricht. Maar meestal wordt er geen oorzaak gevonden. Omdat ik wel al pijn in mijn buik had en koorts had, kan het zijn dat een onderliggende infectie de reden is geweest..
Ik voel mezelf heel schuldig en vraag me voortdurend af of ik het had kunnen voorkomen, maar volgens de artsen was dit niet te voorkomen.
Vanmorgen mocht ik weer naar huis. Het was heel erg verdrietig en onnatuurlijk om het ziekenhuis te verlaten met je kindje in een doosje.
Het lijkt er sterk op dat het een meisje is, al kan dat pas met zekerheid gezegd worden na het bloedonderzoek. We hebben haar Nova genoemd en gaan haar samen op een mooi plekje begraven.
We hebben net met mijn twee zoontjes afscheid genomen. Ze hebben haar niet gezien, maar we hebben er over verteld en de een heeft een mooie tekening gemaakt die we kunnen meebegraven en de jongste heeft zijn vliegtuigje afgestaan. Ook hebben ze samen de 'aftelslinger' die in de woonkamer hing weggehaald.
Ik wens jullie natuurlijk een heel voorspoedige zwangerschap en bevalling en wil jullie zeker niet ontmoedigen met dit verhaal. Ik wilde het graag met jullie delen, zoals ik de afgelopen maanden zoveel met jullie heb gedeeld. Gelukkig gaat het met deze termijn niet zo heel vaak meer mis, dus geniet!!
Femke