Bevalling met de vacuümpomp!

A

ANONYMOUS_USERNAME

Hallo allemaal,

Op vrijdag 13 februari ben ik bevallen van een zoon: Kian Jelmar...
Omdat het mijn 1e kindje is ging ik heel onbevangen de bevalling in. Ik maakte me van te voren niet al te druk en verhalen van anderen deden me niet zo veel (horror verhalen bedoel ik dan) omdat ik dacht: iedereen heeft zijn eigen verhaal en beleeft het op zijn eigen manier, dus ik kan ook pas achteraf zeggen wat mijn verhaal is geweest...
Nou, mijn verhaal is me flink tegengevallen kan ik je vertellen!
Op zich qua tijd is mijn bevalling geen langdurig drama geweest, vanaf de eerste weeën tot aan de bevalling heeft het 12 uur geduurd. Maar de weeën waren al heel snel behoorlijk heftig en dit bleef zo uren doorgaan, wat behoorlijk uitputtend was...
Met 4 cm ontsluiting besloot ik poliklinisch te willen bevallen en zijn we naar het ziekenhuis gegaan. Gelukkig maar want daar was ik uiteindelijk toch terecht gekomen want Kian zat klem met zijn schouder achter mijn bekken en had daardoor de draai niet goed kunnen maken...
Na ruim een uur persen werd er besloten dat hij met de vacuümpomp gehaald zou worden en kwam er een gynaecoloog bij... Toen ging het snel... Na drie persweeën werd Kian geboren en het eerste dat ik dacht was: Gelukkig hij is er uit, de pijn is voorbij!!!
Waar ik toch nog behoorlijk van schrok was het feit dat de vacuümpomp heel ver door het geboortekanaal moest om bij Kian zijn hoofdje te kunnen komen... Ik dacht altijd dat het hoofdje al in zicht was als dat ding op het hoofdje werd geplaatst, maar in mijn geval was dat dus absoluut niet zo... Voor mijn gevoel is hij "uit mij getrokken"... Ik was, ondanks een knip, behoorlijk uitgescheurd en heb aardig wat bloed verloren... Langzamerhand word ik weer wat mezelf en kan ik me weer wat beter bewegen... Het naar de wc gaan was best spannend in het begin met al die hechtingen, maar gelukkig gaat het nu steeds beter...
Ik ben natuurlijk dolblij met ons mannetje en geniet echt van hem, maar zal met een 2e niet meer zo onbevangen een bevalling in kunnen gaan... Al zegt het natuurlijk niks over hoe een 2e bevalling zal verlopen en ach, nu ruim 2 weken later wordt de herinnering al wat milder. Gelukkig maar...
Ik ben benieuwd naar andere ervaringen met de vacuümpomp... Hoe hebben jullie dat ervaren, herken je iets in mijn verhaal of is het je juist allemaal meegevallen?

Groetjes van Carlijn.
 
Hai Carlijn,

Allereerste natuurlijk van harte gefeliciteerd met je zoon maar wat een verhaal zeg... Ik kan me voorstellen dat je alles 'even' moet verwerken. Toch hoeft het niks te zeggen met een eventuele volgende bevalling. Mijn vriendin had bij de eerste ook dat haar kindje 'vastzat' en  in het zh met de vacuumpomp is bevallen, echt een toestand...de tweede is in een wip geboren in ik geloof iets van 3 uurtjes, piece of cake zoals ze het zelf zei.   Zelf heb ik (nog?) geen ervaring met de vacuumpomp, mijn oudste is vrij snel geboren maar nu ik weer mag, is het ook weer afwachten hoe alles gaat verlopen. Ik wens je veel geluk met de kleine...liefs, Elle.
 
Hi Carlijn! Ja ik herken met zeker in jou verhaal. Hier precies hetzelfde, ook 1e bevalling had ook zoiets van ach ik laat het wel over me heen komen. Werd uiteindelijk ook een bevalling met de vacuumpomp. Vond het zelf ook vrij pijnlijk en heftig, ondanks dat ze al een knip hadden gezet. Er zat bij mij ook een VK op mijn buik het kind naar beneden te duwen (tenminste ik dnek dat ze dat aan het doen was haha) en de gync. was aan de andere kant aan het trekken. Ik was erg blij toen ik voelde dat ze er uitkwam. Ik heb ook vrij veel last gehad de eerste week van de hechtingen, maar nu gaat het al weer goed (bijna 2 weken later) kan weer lopen, plassen, poepen, trap op en af zonder al te veel moeite en heb praktisch geen pijn meer. Alleen nog erg weinig energie.
Ik denk dat bij een volgende zwangerschap het wel allemaal weer terug zal komen, maar heb wel zoiets van als je een zware bevalling hebt gehad kan een volgende alleen maar meevallen toch?
Hoe heeft je partner er op gereageerd? Die van mij vond het allemaal vrij heftig en heeft ook wel wat tijd nodig om het allemaal te verwerken.

 
Hey Carlijn,

Dat is lang geleden.
Maar eerst en vooral hartelijk gefeliciteerd met je zoon!!! Je gevoel klopte dus toch.
Na mijn vakantie heb ik het zooooo druk gehad niet normaal. En nu heb ik weer wat meer tijd ivm mijn zwangerschapsverlof en lees ik ook het forum weer. Leuk om het dan toch nog mee te krijgen dat je hebt bevallen. Wel erg vervelend wat je bevalling betreft zeg! Ik kan me voorstellen dat je dat even moet laten bezinken allemaal. Gelukkig heb je nu wel een gezonde zoon, en je lichaam is ook herstellende.
Helaas is het voor mij nog steeds afwachten. Ik denk (hoop) wel dat het deze week zal komen maar ik zal het toch moeten afwachten.
Ik laat het je wel weten als het zover is!

Geniet lekker van elkaar!

Groetjes Eefje
 
Hoi Carlijn,

Mijn verhaal lijkt erg op de jouwe, ook eerste kindje, onbevangen de bevalling ingegaan (ingeleid)  enorm heftige weeen gehad en uiteindelijk met de vacuum bevallen,  zonder persdrang.
Voor mij is het nu ook 2 weken geleden (12-2 is Jasper geboren) en ik voel me op zich wel goed, nog wel erg beurs allemaal, maar plassen ed gaat wel weer wat makkelijker. Kan alleen nog niet lang staan of lopen, dan heb ik echt het gevoel dat mijn schaamlippen op mijn knieen hangen  
Ik merk dat ik ook wel behoorlijk last van mijn hormonen heb, mijn emoties schieten alle kanten op en ik vind het best nog wel heftig allemaal, ik geniet enorm hoor, maar merk dat met name veel visite me al snel te veel is...

De herinnering wordt idd wel milder, maar kijk er nog niet met warme gevoelens op terug hoor... Mijn man had ook echt even de tijd nodig om te verwerken, was behoorlijk onder de indruk van hoe dat ging met die vacuumpomp!

Een evt volgende bevalling kan idd heel anders gaan, maar ik denk dat ik er dan ook wel heel anders tegenaan kijk vtv...

Gaat alles nu goed met je kleine man? Had hij ook zo'n hoofdpijn de eerste dagen? En was ie ook zo misselijk? Van de vacuum zie je nu inmiddels bij Jasper niks meer, hooguit dat zijn huid iets donkerder is nog, maar och wat zag het eruit de eerste dagen, hij had de blaren op zijn koppie staan, zooo zielig!

Succes met alles en geniet van je ventje!!

grtjs Mickey

 
bij mijn eerste bevalling van mijn zoontje justin heeft het totaal 26 uur geduurd...ik kreeg bij 4 cm een ruiggeprik, en was toen al 15 uur bezig, met sterke weeen maar geen vorderende ontsluiting...de ruggeprik hebben ze 3 keer mis gezet, en mijn 2,5 uur later liggen en weeen wegpuffen omdat de anasthesist spoorloos was...vervolgens kreeg ik koorst en antibiotica waar ik allergisch voor was, dus spugen...weer een infuus, prikte ze mis en spoot het bloed eruit, heb nu nog een lidteken...uiteindelijk mocht ik na 24 uur gaan persen en na 2 uur persen lukte het niet meer omdat justin idd ook die laatste bocht niet doorkwam, dus een knip en pomp erop...bleek mijn zoontje een sterrekijkertje dus koppie omhoog te liggen en das dus waarom de ontsluiting niet vorderde omdat dan geen druk uitgeoefend wordt...hadden ze niet gezien...dus ook pomp moielijk erop, dus trekken en schoot de pomp eraf, dus schoot justin weer terug en kon ik overnieuw beginnen...hebben ze een grotere pomp gehaald en toen lag hij eindelijk met een punthoofdje op mijn buik..pfffffffff, ze zijn toen nog ruim een uur aan het hechten geweest hoor...kortom een drama...dus ik dacht mijn 2de bevalling kan nooit zo verschrikkelijk zijn als de eerste want erger kan niet....en de vk zei ook heel mooie nou, meestal gaat de 2de makkelijker want de weg is al gemaakt...nou bij mij dus mooi niet...wederom een ramp....enige voordeel, geen vaccuumpomp, wel een knip en 21 uur ellende waarvan 4,5 uur persweeen wegpuffen omdat wederom de ontsluitng niet verder kwam...das echt heel zwaar en het moeilijkste wat ik ooit gedaan heb zonder twijfel...weer gehecht en die hechtingen zijn gaan ontsteken en moest opnieuw opengemaakt worden....auauaua, nu gaat het pas beter met me, na 3 weken...moet nog wel tzt geopereerd worden omdat ze niet netjes gehecht hebben. fijn he!!! tel daarbij een melkkleirontsteking en aambeien bij op en mijn kraamweek was ellende hahahah maar mijn 2de zoon was het allemaal waard!!!!! maar ik denk niet dat er een 3de meer komt hoor....

dus zo zie je maar, ik ben geen goed voorbeeld hahahaha geniet er lekker van allemaal en veel stertke en succes....heb trouwens geen trauma gehad hoor, maar wel veel pijn.....

liefs sweety, troste mama van justin en michael ( 9-02-09)
 
Hallo,

ten eerste van harte gefeliciteerd met je kleine wonder.

ik ben bijna 2 jaar geleden ook bevallen m.b.v. de vacuümpomp, heb er helemaal  geen nare  ervaring aan overgehouden (eerder positief). Ik had vanaf 0.00 uur last van weeën tot 17.00 was het prima te doen, alleen had nog maar 5 cm ontsluiting dus toen hebben ze mijn vliezen gebroken, nou toen was er geen houden meer aan.   Heb tot 19.30 een weenstorm gehad, toen kreeg mijn zoontje het benauwd (hartslagje ging naar beneden). Toen hebben ze besloten om hem met de vacuüm te halen. Ik had al wat geperst, en blijkbaar zo goed want met 1 rukje aan de vacuümpomp en een knip is mijn zoontje geboren.
Nu ben ik zwanger van nurmmer 2 en hoop binnen nu en 3 weken te bevallen!! Hoop dat het dit keer iets vlotter zal verlopen, ach ja we zien wel hoe het deze keer verloopt.

Groetjes Anne
mv Levi en ???? 26mrt09

 
quote: Mmmh reageerde document.write(friendlyDateTimeFromStr('02-03-2009 11:51:19'));

Hi Carlijn! Ja ik herken met zeker in jou verhaal. Hier precies hetzelfde, ook 1e bevalling had ook zoiets van ach ik laat het wel over me heen komen. Werd uiteindelijk ook een bevalling met de vacuumpomp. Vond het zelf ook vrij pijnlijk en heftig, ondanks dat ze al een knip hadden gezet. Er zat bij mij ook een VK op mijn buik het kind naar beneden te duwen (tenminste ik dnek dat ze dat aan het doen was haha) en de gync. was aan de andere kant aan het trekken. Ik was erg blij toen ik voelde dat ze er uitkwam. Ik heb ook vrij veel last gehad de eerste week van de hechtingen, maar nu gaat het al weer goed (bijna 2 weken later) kan weer lopen, plassen, poepen, trap op en af zonder al te veel moeite en heb praktisch geen pijn meer. Alleen nog erg weinig energie.
Ik denk dat bij een volgende zwangerschap het wel allemaal weer terug zal komen, maar heb wel zoiets van als je een zware bevalling hebt gehad kan een volgende alleen maar meevallen toch?
Hoe heeft je partner er op gereageerd? Die van mij vond het allemaal vrij heftig en heeft ook wel wat tijd nodig om het allemaal te verwerken.




Even een reactie op je vraag hoe mijn partner het ervaren heeft... Hij vond het best moeilijk om zo machteloos toe te kijken hoe ik pijn leed en hij vond het best moeilijk dat hij niks van mij kon overnemen. Ik vind juist dat hij het fantastisch gedaan heeft, hij bleef rustig en pufte goed met me mee en liet me zijn vingers helemaal fijn knijpen! De vacuümpomp heeft hij iets anders ervaren dan mij, hij had niet in de gaten hoe ver het werd ingebracht en dacht dat ik Kian eruit had geperst met een "beetje" hulp van de vacuüm, terwijl voor mijn gevoel de vacuüm Kian er juist uit heeft getrokken en ja ik perste wel heel hard mee, maar dat had ik het uur ervoor ook al gedaan en toen gebeurde er niks... Maar ik ben hartstikke trots op mijn partner dat hij het zo goed gedaan heeft (andersom was hij juist heel trots op mij dat ik zoveel pijn aankon) en begrijp heel goed dat het voor een partner allemaal ook niet makkelijk is omdat je je zo machteloos kunt voelen... Qua partner-steun geef ik hem een dikke 10!!!
Allebei moesten we wel even bijkomen van alle gebeurtenissen en genieten we nu van onze mooie zoon...

 
Je moet ingelogd zijn om te kunnen reageren. Log in | Registreer
Terug
Bovenaan