Hoi,
Dank je voor je reactie... Ik kreeg inderdaad ook het advies om veel over de bevalling te praten om alles te verwerken. Nou praat ik van mezelf al veel, dus het erover hebben dat ging vanzelf... Alleen de herkenning vond ik niet echt omdat er in mijn omgeving niet veel mensen waren die hetzelfde mee hadden gemaakt. Van mijn zwangerschapsclubje heb ik met 1 iemand goed contact en zij is 4 dagen na mij bevallen, óók met de vacuümpomp, dus wij hebben straks (als we allebei weer op de been zijn en met de kids bij elkaar op de koffie zullen gaan) heel wat bij te kletsen... Maar goed, op het forum je verhaal doen is ook een goede manier om herkenning te vinden merk ik!
Op zich ben ik niet héél bang voor een 2e bevalling, maar ik denk wel dat ik iets angstiger zal zijn dan dat ik nu was, gewoon omdat je denkt: dit niet nog een keer! Maar verhalen zoals die van jou zijn fijn om te lezen zodat je ziet: het kan de 2e keer ook heel anders gaan...
Qua hechtingen en pijn is het gelukkig ook al véél beter, ik kan van alles alweer en probeer het normale ritme weer wat op te pakken, ik had het geluk dat mijn vriend 3 weken vrij was (hij begint maandag weer met werken) en hij heeft veel in huis gedaan. Helaas kreeg ik nog wel in enkele dagen tijd een vaginale schimmelinfectie, een borstontsteking, tepelkloven en een koortslip te pakken, maar dat alles is nu gelukkig net weer voorbij. Ik heb mijn portie wel even gehad, vind ik! Nu is het tijd om te genieten en dat doe ik gelukkig ook wel!
Dat gevoel dat je trouwens beschrijft over hoe trots je was dat je je dochter zonder enige hulp op de wereld hebt gezet dat lijkt me een heerlijk gevoel... Ik vond het inderdaad wel jammer dat mijn bevalling zo "geweldadig" eindigde, omdat ik niet het gevoel had dat ik het af heb kunnen maken en toen hij op mijn buik werd gelegd miste ik dat gevoel van: wauw, we hebben een kind! Ik dacht alleen maar: gelukkig, het is voorbij, de pijn is weg!!! Dat vind ik achteraf wel jammer en ik hoop dan ook bij een 2e bevalling het op eigen kracht te kunnen doen om ook te ervaren wat jij hebt ervaren...
Hahaha, en dat van die intieme details dat geeft niks hoor... Iedereen vraagt zich dat denk ik wel af hoe snel een ander alweer sex kan hebben... Ik moet er voorlopig nog niet aan denken in ieder geval... Ach, het komt vanzelf wel weer...
Nogmaals bedankt voor je reactie...
Groetjes van Carlijn.
quote: NinoD reageerde document.write(friendlyDateTimeFromStr('04-03-2009 19:55:46&apos
);
Hoi Carlijn,
Gefeliciteerd met je zoon!
De titel van dit onderwerp sprak me aan, dus ben het gelijk even gaan lezen. En je verhaal is helemaal herkenbaar.
Mijn zoontje is precies hetzelfde op de wereld gekomen. Ik was snel weer op de been, maar het heeft weken nog pijn gedaan bij de hechtingen, bij zitten, lopen, fietsen, toilet gaan alles. Ik kon me niet voorstellen hoe sommige vrouwen zo snel van alles weer konden.
Het hielp mij erg om er veel over te praten. Ook met mijn vriend, die het ook allemaal vrij heftig vond. Las ik dus ook bij anderen. Ik denk eerlijk dat het voor mannen nog heftiger is dan voor de vrouw (om te zien dan he?!). In ons geval viel de hartslag van ons zoontje weg (na 1,5 uur persen) en werd met spoed de vacuumpomp erbij gehaald. Ik heb daar niets van gezien en meegekregen. Ineens stonden er gewoon veel mensen om me heen en enige wat ik echt nog weet is dat verpleegkundige zei tegen mij vriend: Meneer als het niet gaat moet u even gaan zitten he?! Ik keek naar hem en hij was lijkbleek. Toen besefte ik pas dat het heftig was, haha.
Maar goed, even over jouw angst voor een evt tweede bevalling.
Ik ben 4 weken geleden bevallen van een dochter. Mijn zoontje was 4200 gram bij de geboorte. Toen ik hoorde dat mijn dochter nog zwaarder was , werd ik toch wel weer erg bang voor de bevalling. Hoe moest ik haar er dan zelf uit werken???
Ik heb gelukkig een hele goede bevalling gehad! Toen ik eenmaal mocht persen, had ik goede persween en na een paar keer persen heb ik mijn dochter zelf, zonder hulp, op de wereld kunnen zetten. En wat voelde dit goed!!! Zo anders dan bij mijn zoontje. Ik voelde zoveel trots dat ik dit zelf heb kunnen doen! Voor mij heeft het echt geholpen. Juist om de eerste bevalling te verwerken.
Ook de pijn na de bevalling is zoveel minder! Na 3 weken kon ik alles al weer! Alles helemaal hersteld en voelde weer normaal, ja zelfs sex kan alweer! En dat was na de vorige bevalling pas na 4 maanden!!! (sorry voor de intieme details, haha. Maar hierover wordt ook maar weinig gesproken trouwens!
Wat ik met dit hele verhaal wil zeggen: een tweede bevalling kan echt compleet anders gaan dan een eerste!!! Het kan dus ook juist een goed gevoel geven!
Sterkte met alle pijn en het herstel! En geniet lekker van je kindje!!!
