bevalling verwerken

A

ANONYMOUS_USERNAME

Hallo dames,

Ik heb erg veel moeite met het verwerken van de zwangerschap / bevalling. Inmiddels is mijn kleine meid alweer 3,5 week oud. Maar nog steeds komt mijn bevalling in dromen / nachtmerries terug. En ook overdag denk ik er nog veel aan. En ook aan de zwangerschap. De dagen dat ik op mijn menstruatie wachtte die uitbleef. Aan hoe het was om de zwangerschapstest af te lezen. Het aan mijn man / familie / vrienden vertellen. Het dikker worden van mn buik. Ik heb er toen allemaal niet zo bij stil gestaan hoe wonderlijk het allemaal was maar nu wel. Ik doe het niet expres, maar af en toe flitst het voorbij en dan word ik wat verdrietig.
Ook denk ik vaak aan hoe Tyche geboren werd, dat ze op mijn buik werd gelegd. De nacht in het ziekenhuis dat ze bij mij in bed lag. Hoe ze rook. Haar eerste blik naar mij. De tranen van haar papa. Ik word er zo wee moedig van, ook al was het geweldig!! Maar ik wil dit gedeelte voor mezelf afsluiten en ik weet niet hoe. Ik heb het er echt wel moeilijk mee.
Wel wil ik even voorop stellen dat ik heel gelukkig ben met mijn meisje hoor, niet dat ik niet van deze ogenblikken geniet want dat doe ik natuurlijk wel. Maar ik wil nu verder met haar en heb het idee dat ik blijf hangen. Iemand tips?

Liefs Kirsten, mama van Tyche
 
heel herkenbaar joh!ik dacht dat het aan mij lag,maar ik ben dus niet de enigste,ik heb het er ook zo moeilijk mee,terwijl dit al mn derde kindje is,rosalie is nu 4 weken oud,maar nog steeds denk ik trug aan alles wat er de afgelopen tijd is gebeurd,zwangerschap bevalling enz,en dan kan ik echt een potje janken,terwijl ik zoooo ontzettend van mn meisje geniet,ik had het bij mn eerste en tweede kindje ook,en nu alweer,dus het komt wel goed dat weet ik wel,maar het heeft tijd nodig denk ik,op de een of andere manier krijg ik het ook niet goed verwerkt ofzo.
dus tips heb ik niet voor je,ik weet dat dat gevoel wel over gaat maar dat dat toch zn tijd nodig heeft
veel liefs diana
mama van naomi damien en rosalie
 
Hoi hoi

Ik herken het ook helemaal! Ik heb uiteindelijk een beetje een vreemde
bevalling gehad, en heb ook een beetje moeite om het los te laten. Ik
heb ook steeds op de meest maffe momenten van die beetje verdrietige
buien. Ze duren heeeeel kort dus ik maak me er geen zorgen om, maar
 ik moet duidelijk nog eea verwerken. Dat bevestigde mijn vk trouwens ook.
Ze vertelde me dat dit heel normaal is en dat het kan helpen om alles eens
op te schrijven... (zeg maar, van de eerste wee tot thuiskomst) Ik wil dit dan
ook absoluut eens gaan doen. Misschien kan ik het dan ook wat beter achter
me laten. Gek he, eigenlijk. Ik ben dolgelukkig en zit echt hartstikke op een
roze wolk, maar toch soms.....

Hopelijk hebben jullie iets aan de tip!
Kus Annet
 
in het zkh vroegen ze de 3de dag hoe ik de bevalling had ervaren. (stomme fout )
maar echt verwerken zou ik het nooit kunnen. daar gaat misschien wel een tijd overheen.

maar ja we zien het wel. gelukkig heb ik deze site nog om lekker me hard te kunnen luchten
 
hety is best stom eigenlijk,ik kwam net toevallig mn verloskundige tegen toen ik met mn kleine meid aan het wandelen was,was erg leuk haar weer is te zien,maar ben nu de rest van de dag weer zo sentimenteel als de pest,kan er niks aan doen,het zullen de hormonen wel zijn ofzo.
en dan ga ik nu weer foto,s zitten kijken van mn zwangere buik,word het nog erger natuurlijk,maar ja het zal er wel een beetje bij horen denk ik
liefs diana
 
Nou ik ben in ieder geval blij dat ik niet de enige ben et dit 'probleem', al gun ik het jullie ook niet natuurlijk. Laten we maar hopen dat het snel over gaat.
 
Hallo,
ik heb deze site nog maar net gevonden, maar ik vind het echt allemaal heel herkenbaar. Ik ben eind juli bevallen van een zoon en ik heb ook erg moeite gehad met het verwerken van de bevalling. Het is zo'n bezondere periode en het is jammer dat de zwangerschap en bevalling zo snel weer voorbij is. Je krijgt er natuurlijk wel is prachtigs voor terug en daar kunnen we  hopelijk ons hele leven van genieten. Ik kan zelf ook nog moeilijk naar foto's   van de dikke buik en kraamtijd kijken zonder tranen in de ogen te krijgen. Vorige week kwam ik onze kraamhulp tegen in het dorp en toen ze weg was kon ik ook wel traantje wegpikken. Nu na 8 weken gaat het al een stuk beter. Bij mij  helpt het om vooral leuke dingen met de kinderen te doen en ook tijd voor jezelf te maken, zoals sporten en wat leuks doen met vriendinnen.
 
Je moet ingelogd zijn om te kunnen reageren. Log in | Registreer
Terug
Bovenaan