Bevallings verhaal

[Anoniem]

Nu ik toch druk ben om er hier weer wat leven in te blazen  Ben ik wel benieuwd naar jullie bevallings verhaal.
Ik zal beginnen.


Dinsdags was ik uitgerekend.
Op woensdag stond ik bij een vriendin buiten toen ik een kramp voelde en wat voelde lopen. Toen ik naar de wc ging zag ik mijn slijmprop en wat bloed.
Ik blij wat ik dacht dat het was begonnen. Ook kreeg in 's nachts rugpijn. De volgende dag (donderdag)  ook maar ik dacht dat het kwam van het  stofzuigen.
Toen ik 's middags bij mijn moeder zat vroeg die zich af of het geen weëen waren. Wij klokken. Ze de pijn kwam om de 7a 10 min.
Ik naar huis. Veel last van rugpijn. 's nachts ook weinig slapen.
Vrijdag had ik een afspraak bij de verloskundige. Ik vroeg haar of ze wou toucheren om te kijken of het al begonnen was. Nou dat wou ze niet want ze zei dat het voorweën waren en dat toucheren geen zin had. Ik heb haar toen gevraagd of ze me wou strippen omdat ik dit niet lang meer ging volhouden. Ook dat wou ze niet, ik was nog niet ver genoeg. Ze zei; " weet je wat jij moet doen? Ga maar even lekker met je vriend naar de bios, je moet er niet op gaan zitten wachten.
Ik was me toen een potje kwaad, had de tranen in me ogen.

Weer een avond en nacht met heel veel pijn en geen slaap. Op zaterdag middag begon ik groenig vocht te verliezen (waarschijlijk al eerder maar kreeg het toen pas bewust door).
Rond 19.00 heeft mijn man de vk gebeld omdat ik gewoon niet meer kon.
19.30 was ze er (dezelfde doos als die vrijdags).
Zij voelen ik had al 6cm en ze vroeg of mijn vruchtwater was gebroken. Ik heb gezegd dat het best eens zou kunnen. Ze heeft ze toen helemaal gebroken en er zat allemaal poep in van mijn meissie.
Dus op naar het ziekenhuis. Daar waren wee 20.30. Gelijk aan de aparatuur. Weën vonden ze niet krachtig genoeg dus aan de opwekkers.
ooooo wat een (rug)pijn. De gyneacoloog heeft gevoeld en dacht dat mijn kindje niet goed lag. Met een echo werd gekeken en idd ze laag met haar gezicht naar mijn linkerbeen. Toch maar proberen want er waren veel keizersnedes die avond (drie).
Mocht alleen op mijn zij liggen en verder niks. Wat een hel.
om 24.00   volledige ontsluiting. Persen ging niet dus moest ik op de baarkruk.
Daar heb ik opgehangen, ik kon niet meer.
Om 02.00 ging ik naar de ok en daar kreeg ik een ruggenprik. Wat een genot geen pijn meer.
Om 2.45 Is mijn dochter geboren met een keizersnede. Gelukkig helemaal gezond.

 

[Anoniem]

Vind het ook wel leuk om mijn verhaal te vertellen:
De laatste twee weken van de zwangerschap was mijn bloeddruk te hoog, dus ik moest regelmatig naar het ziekenhuis voor controle. Zo ook op oudejaarsdag. Eerst bloedprikken en daarna nog aan het CTG. De uitslagen waren niet dramatisch slecht, maar de gynecoloog vond het toch beter om de bevalling in te leiden. Dus om 11.00 uur werden mijn vliezen gebroken (ik bleek al 3 cm ontsluiting te hebben) en ging ik aan het infuus. Omdat de eerste vaak lang op zich laat wachten, had ik  een leesboek meegenomen om de tijd te doden, dit tot hilariteit van de verpleegkundige die zich afvroeg hoe ver ik zou komen in mijn boekje. Nu kwam het dilemma: gaan we de ouders inlichten dat ik  ga bevallen of toch maar niet..... Toen er om 14.00 uur niet echt schot in de zaak zat, hebben we toch maar gebeld. We zouden daar oud en nieuw gaan vieren en ze rekenden op ons met het eten. Inmiddels kwamen de weeen wel op gang en heb ik mijn boekje maar aan de kant gelegd.  Maar om 16.00 uur had ik nog steeds maar 3 cm ontsluiting. Ik kreeg een injectie met petidine om een beetje te ontspannen en daar werd ik inderdaad heel rozig van. De weeen deden nog steeds pijn, maar tussendoor voelde ik me of ik te veel gedronken had.... Waarschijnlijk door de ontspanning ging het daarna een heel stuk sneller. Ik kreeg een ware weeenstorm en om 19.00 uur mocht ik gaan persen. Om 19.50 uur is ons mannetje geboren. De placenta liet wel op zich wachten, maar gelukkig  liet die een uur later toch uit zichzelf los (op de OK stonden  mijn collega's  al klaar!). Dus daar lag ik om 00.00 uur in bed met in mijn ene arm mijn zoontje, in mijn andere hand een oliebol en mijn eerste kraamvisite aan het voeteneind oud en nieuw te vieren!

 

[Anoniem]

Hoi,
Ook ik ga m even neerzetten!!!
Ik weet niet meer precies waar enhoe het begon, maar ik vond ik erg veel was aangekomen (ben van 58 naar 120  kilo ngegaan) ik hield veel vocht vast maar niks geen reactie van de vk. Durfde op het laatst echt niks meer te eten. Bij de controle van 36 w was ik het zat. Ik heb altijd een te lage bloeddruk gehad dus een steiging viel niet 1,2,3 op, bij haar wel en liet me over een staafje plassen, ja hoor eiwitten gevonden,  zwangerschapsvergiftiging. Het was vrijdag en dus zij ze dat ik me maandag in het VU moest melden en als ik tussen door ziek zou worden of sterretjes zou zien moest ik me melden. Maandag geweest en de eiwitten werden in een rap tempo vermeerderd gevonden, maar verdere klachten  behalve moe bleven uit. Ze hadden gezien dat hij in een stuit lag (volgens vk niet) en had op dond na de kerstdagen een draaiafspraak. Tijdens de kerst diner werd ik toch niet helemaal lekker ,   had het gevoel aangeschoten te zijn en hup naar het ziekenhuis en opgenomen. De volg middag toch maar magnesiumsulfaat (  klote spul)  gekregen tegen zwangerschapsstiupen, die avond: ja hoor toch die zwangerschapsstuipen!! Geen risico meer genomen, de volgende dag hebben ze een spoed ks uitgevoerd (ruggeprik, mocht niet meer onder narc.) en daar was onze gezonde zoon geboren met 36+5 wk. P:recies tussen kerst en nieuwjaar in. Ook wij hebben onze feestdagen in het zh gevierd en na lang aandringen mochten wij met onze zoon op nieuwjaarsdag naar huis, wat een gelukkig begin van 2008!
liefs

 

[Anoniem]

Dit is de mijne!

's nachts om 02.30 een beetje buikpijn, dacht dat het voorweeen waren (had ik 2 dagen daarvoor ook al gehad)  ondanks dat ik 1 dag overtijd was. om 03.00 manlief wakker gemaakt om te zeggen dat ik beneden zou gaan zitten en dat hij lekker op bed kon blijven... Ik zou wel roepen als het heftiger zou worden. om 04.00 was het al behoorlijk heftig (voor mijn gevoel) en heb ik mijn man uit bed gehaald en zijn we gaan klokken. De weeen kwamen om de 6 a 7 minuten.

om 06.30 de VK en mijn moeder gebeld met de info dat het écht begonnen was.
om 07.00 sotnden ze beiden op de stoep en heeft de VK gekeken hoeveel ontsluiting ik had...slecht 1 krappe cm!! BALEN!!

Ze   zei dat ze om 11.00 uur terug zou komen van haar ronde om te komen kijken, en dat we mochten bellen als het niet meer zou gaan.

Ik zou in het kraamhotel bevallen mede omdat onze kleine nog steeds niet was ingedaald.
Na herhaaldelijk van bad,naar bed terug in bad gegaan te zijn heb ik om 10.00 aangegeven dant ik het echt niet meer volhield (de pijn) en dat ze de VK maar weer moesten laten komen. Zij was er om 10.30. Na een snel onderzoek constateerde ze 8 cm ontsluiting en kleine man nog steeds niet ingedaald. We zijn hals over kop naar het ziekenhuis gereden en kwamen daar om 11.00 aan. (langste rit van mijn leven!!)

om 11.05 zijn mijn vliezen door haar  gebroken en bleek dat er in het vruchtwater gepoept was.
De VK verliet de kamer en de Gyn van het ziekenhuis zou het daarom overnemen...Lag ik daar alleen met man en moeder en een belletje om op te drukken tot opeens... PERSWEEEN! terwijl er nog helemaal geen hoofdje te zien was!... bellen bellen bellen en roepen... gelukkig kwamen ze snel!. de arts zei dat ze een vacuumpomp moesten gebruiken omdat ze geen hoofdje zagen en het anders nog meer als een uur zou duren tot opeens  na 2 flinke persweeen en zonder pomp onze prachtige zoon is geboren!

Oh wat waren en zijn we trots! een recordbevalling en dat voor een 1e kindje die niet was ingedaald!

 

[Anoniem]

Dan ik ook maar mijn verhaal....

's middags om een uur of 1 voelde ik bij het plassen iets knappen. Eerst drie kwartier lopen dubben of het echt zo ws dat mijn vliezen gebroken waren. Toen de vk gebeld en die is langsgekomen. Aan mijn verhaal te horen wist ze het wel zeker. Met een geintje zei ze nog dat het voor 7 uur in de ochtend moest gebeuren, want tot die tijd had ze dienst.
Om een uur of 4 begonnen de weeen en om 6 uur al om de 4 minuten. Dus om 8 uur de vk gebeld en had 1 cm. Nou tot over 9 uur. Maar om half 12 kreeg ik het gevoel dat het kindje eruit moest. Naar wat aandringen bij mijn man dat hij echt moest bellen, kwam de vk wel even kijken. Ze moest gelijk blijven,want het was al 9 cm. Zodra de andere vk (dit was er een die aan het afstuderen was) en de kraamzorg er was, mocht ik beginnen.
Helaas ging dit niet zo vlot. Na een paar keer dreigen met naar het ziekenhuis te gaan is onze zoon bijna 2 uur later thuis geboren. Het bleek dat de navelstreng hem tegenhield (zat om zijn lichaam en schouders, gelukkig niet om zijn nek).
Nu stopte alleen mijn weeen en wilde de nageboorte niet komen. Op een gegeven moement een spuit in mijn been gekregen, geen effect, nog een spuit, maar geen effect. Toen hebben ze de ambulance maar gebeld.
Ze hadden me helemaal aangekleed en de ambu stond voor de deur, begonnen de weeen.... Maar toch naar het ziekenhuis, heerlijk dat infuus.... Dus ik alles weer wegpuffen.
In het ziekenhuis kwam de placenta gelukkig direct en in de loop van de ochtend mochten we weer naar huis.
Heb er gelukkig geen nare herinnering aan over gehouden...
Al met al een redelijk snelle bevalling voor de eerste...

 

[Anoniem]

en zo ging het bij mij.

woensdagochtend 19 december had ik een afspraak bij VK. IK was toen op 1 dag na 39 weken. De weegschaal gaf 100 kg aan en ik was het meer dan zat. Dat zei ik nog tegen haar met een grapje,  maar ja wat doe je eraan??'s Middags deed ik mijn  middagdutje en ik werd wakker met een enorme steek in mijn  rug. AUW!!! In de loop van de avond had ik nog af en toe een steek, maar ik  stond er verder niet bij stil.  Mijn man  moest 's avonds weg en hij was de deur nog niet  uit of de 1e wee diende zich aan(19.30). Maar het drong niet tot me door dat de bevalling wel eens begonnen kon zijn. Toen mijn man later die avond thuiskwam had ik onregelmatige weeën en zei ik dat we maar naar bed moesten gaan, want ik wist niet of we veel zouden slapen die nacht. Zodra ik ging liggen, diende de volgende wee zich aan en als ik rechtop zat, dus ik weer uit bed. En toen het weer weg was, weer in bed, maar ja het werkte niet. Ik kon niet slapen. Ik hield bij hoe vaak de weeen kwamen, maar ze kwamen rustig een half uur om de 3 minuten en dan weer een half uur helemaal niks. Het drong nog steeds niet tot me door dat het begonnen was. Rond  2 uur  ging ik naar de wc en ik verloor een beetje bloed. Daar schrok ik wel van en dus belde ik toch maar de VK. Ze dacht aan mij te horen, dat het nog wel meeviel(aangezien ik ook  zelf belde), maar kwam toch wel even kijken. Maar bij de 1e controle bleek ik al 7 cm te hebben. Dus is ze maar gebleven.
Ik heb toen zeker  45 minuten onder de douche gestaan om de rugweeën beter aan te kunnen. Om 4.00 heeft ze mijn vliezen gebroken. Ik verloor gelijk grote bloedstolsels. Omdat ik even naast bed was gaan staan, stond ik er dus middenin en ging ik maar weer douchen. Tja, wat moet je anders...
Om 5.00 haalde de kraamverzorgster me onder de douche vandaan, is het laatste randje weggemasseerd en mocht ik eindelijk om 5.15 beginnen met persen. Hoewel ik hard mijn best deed, gebeurde er niet veel en na een uur, is er besloten dat ik naar het ziekenhuis moest. Ik stond nog niet naast mijn bed, of de zwaartekracht begon te werken. auauauau
In de auto de weeen opvangen en in het ziekenhuis moest ik wachten opde gynaecoloog terwijl ik aan het infuus werd gelegd en weet ik al wat nog meer. Daar is Daniel uiteindelijk met de vacuumpomp geboren. De placenta kwam geloof ik al binnen 4 minuten, hechten en dat is dat denk je.... Maar mijn baarmoeder wilde niet krimpen, waardoor ik erg veel bloed verloor. Uiteindelijk belandde ik op OK, waar ik ben nagecureteerd. Bij elkaar had ik 3 liter bloed verloren.
Maar de volgende dag riep ik al, ik doe het zo nog een keer hoor

 

[Anoniem]

Het is al weer ruim negen maanden geleden dat onze kleine meid zich aandiende.

Het was op een woensdag in de herfstvakantie en ik was precies 38 weken zwanger. Die dag ben ik met mijn moeder op pad geweest en heb daar gegeten, om daarna naar het zwembad te gaan. Ik gaf toen nog zwemles, het ging nog goed, maar afgesproken dat dit de laatste zwemles zou zijn. Nu hadden we die les ook een speciale les, want de ouders van de kinderen mochten meezwemmen.
Ik heb tijdens de twee zwemlessen heerlijk met de ouders en kinderen gekletst en ben ook verwend met tekeningen en kleine cadeautjes. Ik zou namelijk helemaal stoppen met het geven van zwemles.
MEt de ouders over de toekomstige bevalling gekletst. nee, ik zag er neit tegen op Alleen het breken van de vliezen op een vreemde plek leek mij niet echt fijn.
Na de zwemles ben ik me in de kleedzaal aan het omkleden, ouders en kinderen om me heen en opeens voel ik wat water lopen, het was toen 20.10 uur. eerst dacht ik nog dat ik een beetje urine verloor, maar al snel had ik door dat dit niet het geval was. Mijn vliezen waren gebroken. Ik was aardig geschrokken, vooral omdat ik me nog helemaal niet klaar voelde voor de bevalling, want ik voelde me prima, nog geen last van mijn buik en de kleine mocht er nog wel 3 weken van mij in blijven zitten.
De verloskundige gebeld en verteld dat de vliezen waren gebroken, maar dat ik nog in het zwembad was en nog naar huis moest. Doe maar rustig aan en bel maar als je thuis bent. Ondertussen ook mijn vriend gebeld, want die moest mij ophalen bijmijn ouders. Ik met handoek in mijn broek naar de auto van mijn moeder om naar mijn ouders te rijden. Daar kwam mijn vriend mij ophalen en zijn we naar huis gereden. Elke keer voelde ik weer een golfje vruchtwater uit mij stromen, echt vies voelde ik me.
Thuis aangekomen de verloskundige gebeld en die was er om 21.30 uur. Omdat ik nog geen weeën had heeft ze niet getoucheerd, omdat de bevalling nog wel even op zich kon laten wachten. Rond 22.15 uur vertrok ze weer. Ondertussen had ik al wel een wasje aangezet, want ik vond alles wel heel vies. Was rustig opgehngen. Wel voelde ik een beetje last in mijn rug, alsof in ongesteld was. Even op bed lekker liggen, maar dat lag niet lekker. Dan maar even onder de douche, je leest dat iedereen dat lekker ontspannen vind. Na een kwartier wist ik niet meer hoe ik moest staan, hangen of zittenm, want de rugpijn had inmiddels plaatsgemaakt voor rugweeën. Het was nu 22.45 uur. Op zoek naar een lekkere houding om de weeën op te vangen, erg lastig, maar uiteindelijk was de rand van het bed het beste voor mij. De voeten op het kraampakket en achter mij mijn vriend die zijn vuisten in mijn rug duwde. Behalve rugweeën had ik ook buikweeën, maar die stelden niks voor in vergelijking met die van de rug.
Om 0.45 uur vroeg mijn vriend of hij niet nogmaals de verloskundige moest bellen. Nee, joh, het is de eerste, hij/zij laat nog wel even op zich wachten. Maar om 1.00 uur hield ik het niet meer en hebben we toch de verloskundige gebeld. om 01.30 uur was ze er en na getoucheerd te hebben had ik al 9 cm. Ik wilde graag thuisbevalle, dus zij als een gek de spullen uit de auto halen, kraamzorg bellen en alles moest snel klaargezet worden.
Om 2.10 uur mocht ik starten met persen en om 2.50 uur was ze geboren, Lotte. (25-10) In 4 uur tijd bevallen van onze eerste. Echt heerlijk. Ik had alleen een
" geschaafde"   schaamlip, waar wel 4 hechtingen in moesten.

Het is een lang verhaal geworden van een zeer vlotte bevalling.
Nu zijn we al ruim 3/4 jaar op weg en zijn we al weer een aantal maanden aan het roberen voor een tweede.
Vorige week contact gehad met ha over verwijzing naar zh. We liepen bij Lotte ook al in het zh, want wij zouden zeer weinig kans hebben op een spontane zwangerschap. De recepten voor de hormonen had ik al thuis en we zouden gelijk moeten beginnen met IUI, alleen het is niet nodig geweest.
We hopen dat het deze keer ook niet nodig is, maar we gaan er van uit dat je niet twee keer zo veel geluk mag hebben.

 

[Anoniem]

Het is toch wel een wonder hoe interessant het blijft om te lezen over ieders bevalling, dus daarom de mijne ook nog maar even

Ik was drie dagen voor de exacte 40 weken. Al weken waren we (ook om de tijd de doden) op zoek naar een andere auto, en een week daarvoor had manlief net een geschikte gevonden. Die dag gingen we de auto ophalen. De weg van de garage naar het postkantoor was vol hobbels, ik kermde het af en toe uit, mijn buik werd er erg onrustig van, begon veel te rommelen. Dus wij maakten al grappen 'straks hebben we de auto nog op de dag van bevalling gekocht...'.

Savonds om 19 uur begonnen lichte weeën. Om 21 uur nog maar een kleine wandeling gemaakt om de boel op te wekken, daarna op bed. Om 2.30 weeën om de 4 minuten, de vk kwam: 3 cm ontsluiting, en het deed al verrotte zeer.
Om 3 uur naar het ziekenhuis, want ik wilde graag pethidine hebben. I

De vk vroeg of ik een rolstoel wilde voor het stuk vanaf de (nieuwe) auto tot de verloskamer. 'Nee, ik loop wel'. 5 meter verder klemde ik me om een lantaarnpaal 'wil je toch wel een rolstoel halen?'.

Om 4 uur kreeg ik de pethidine in het ziekenhuis toegediend. Daarna ging het veel beter. Om 7 uur verging ik weer van de pijn. De artsen hadden berekend dat ik om 12 uur zou bevallen, maar ik bleek opeens al op 8 cm te zitten.

Om8.00 beginnen met persen, mijn god wat was dat een verademing en een geweldig gevoel. Ik had het gevoel dat ik de hele wereld aankon en dat ik alles compleet in de hand had. Om 8.40 was Iris geboren. Geweldige ervaring!