Meid wat een verhaal! ik zou ook woedend zijn als je die ruggeprik dan niet krijgt, wat zul je je machteloos hebben gevoeld. En ja... wat doet het pijn hè? En dan nog met een blaasontsteking... ben trots op je hoor!!! En ga dat gesprek aan, ze moeten weten dat ze zo niet om kunnen gaan met bevallende vrouwen. Het is geen peuleschil en je bent niet voor niets in het ziekenhuis, toch?? Je wilt geholpen worden!
En over die tranen... o, ik heb ze bij mijn eerste in rijke overvloed gehad. De borstvoeding wilde niet goed en ik moest zo wennen. Ja... ik was dol op haar maar het idee dat je ineens een kindje hebt waar je 100% verantwoordelijk voor bent, dat nooit meer weg gaat... je kunt er even niet onderuit... dat benauwde mij ook. Ik kon er soms gewoon slecht van slapen, dan kon ik me niet overgeven aan die rust... dan lag ik te luisteren en was ik bang dat ik r niet zou horen. Maar het komt goed hoor, gun jezelf die tranen en die onzekerheid. Het is normaal en die roze wolk bestaat nou eenmaal niet. Het is gewoon heftig en zwaar. Gun jezelf zeker 6-12 weken om er aan te wennen, je zult zien dat het met de week beter gaat. Je krijgt een ritme en je kindje gaat een ritme ontwikkelen en dan ga je er vanzelf aan wennen.
Probeer op fijne momenten lekker te genieten en als het zwaar is mag je best klagen en huilen, een kind krijgen is de grootste en heftigste ervaring die je als stel kunt meemaken hoor.
En laat het huishouden lekker maar liggen hoor en slaap lekker met Sven mee overdag. Doe alleen wat nodig is en pak je rust want die heb je echt nog zo erg nodig!
Dikke knuffel!
En over die tranen... o, ik heb ze bij mijn eerste in rijke overvloed gehad. De borstvoeding wilde niet goed en ik moest zo wennen. Ja... ik was dol op haar maar het idee dat je ineens een kindje hebt waar je 100% verantwoordelijk voor bent, dat nooit meer weg gaat... je kunt er even niet onderuit... dat benauwde mij ook. Ik kon er soms gewoon slecht van slapen, dan kon ik me niet overgeven aan die rust... dan lag ik te luisteren en was ik bang dat ik r niet zou horen. Maar het komt goed hoor, gun jezelf die tranen en die onzekerheid. Het is normaal en die roze wolk bestaat nou eenmaal niet. Het is gewoon heftig en zwaar. Gun jezelf zeker 6-12 weken om er aan te wennen, je zult zien dat het met de week beter gaat. Je krijgt een ritme en je kindje gaat een ritme ontwikkelen en dan ga je er vanzelf aan wennen.
Probeer op fijne momenten lekker te genieten en als het zwaar is mag je best klagen en huilen, een kind krijgen is de grootste en heftigste ervaring die je als stel kunt meemaken hoor.
En laat het huishouden lekker maar liggen hoor en slaap lekker met Sven mee overdag. Doe alleen wat nodig is en pak je rust want die heb je echt nog zo erg nodig!
Dikke knuffel!