[quote quote=10345434]Maar puur uit nieuwsgierigheid, want de veelgestelde vraag die jullie van andere krijgen ‘zou je geen broertje of zusje gunnen voor je kind?’, reist bij mij ook naar boven. Hoe zien jullie dat dan? Ik snap dat je voor je eigen gevoel het gezin compleet is.[/quote]
Allereerst is volgens mij het hebben van een broertje of zusje geen garantie op het ook ervaren van een goede band met je broer of zus (ikzelf heb overigens een hele goede band met mijn beide broertjes, dus aan eigen ervaring 'ligt het niet').
Maar voor mij is het belangrijkste argument hierin dat ik mezelf en mijn eigen geluk in mijn leven toch ook echt heel veel waard vind. Ik voel me heel fijn met mijn zoon, maar ben ook graag zo nu en dan met mezelf of alleen met mijn vriend. Ik hoef niet zo nodig gedwongen te worden een nieuwe (grotere) auto en te kopen. En ik wil graag nog het gevoel hebben dat ik op meerdere gebieden goed tot mijn recht kom (als mama, als partner, als vrouw met carrière).
Voor mij is de keuze voor nog een kindj3, mochten wij hier ooit tóch toe komen, altijd iets dat vanuit mezelf moet komen en niet iets dat vanuit het mijn zoontje gunnen komt. Een kind gedijt het beste als de ouders gelukkig zijn. Daarom kan ik dit besluit niet buiten m'n eigen overwegingen/gevoel van geluk leggen.
Natuurlijk gun ik m'n zoontje zo'n band met broertjes zoals ik die ken, maar hij zal het niet missen als hij het nooit gekend heeft.
Allereerst is volgens mij het hebben van een broertje of zusje geen garantie op het ook ervaren van een goede band met je broer of zus (ikzelf heb overigens een hele goede band met mijn beide broertjes, dus aan eigen ervaring 'ligt het niet').
Maar voor mij is het belangrijkste argument hierin dat ik mezelf en mijn eigen geluk in mijn leven toch ook echt heel veel waard vind. Ik voel me heel fijn met mijn zoon, maar ben ook graag zo nu en dan met mezelf of alleen met mijn vriend. Ik hoef niet zo nodig gedwongen te worden een nieuwe (grotere) auto en te kopen. En ik wil graag nog het gevoel hebben dat ik op meerdere gebieden goed tot mijn recht kom (als mama, als partner, als vrouw met carrière).
Voor mij is de keuze voor nog een kindj3, mochten wij hier ooit tóch toe komen, altijd iets dat vanuit mezelf moet komen en niet iets dat vanuit het mijn zoontje gunnen komt. Een kind gedijt het beste als de ouders gelukkig zijn. Daarom kan ik dit besluit niet buiten m'n eigen overwegingen/gevoel van geluk leggen.
Natuurlijk gun ik m'n zoontje zo'n band met broertjes zoals ik die ken, maar hij zal het niet missen als hij het nooit gekend heeft.
ik ben zelf enigst kind én zelfs geen nichtjes en neefjes dis weet maar al te goed dat het niet zielig is, dat ik absoluut niet verwend ben (als ik de waarde van dingen niet meer weet) en ben hartstikke sociaal, makkelijk met mensen en contact opbouwen.