Bij een tweede?

Dames leuk om jullie reacties te lezen. Nu wil ik graag mijn bevallingsverhaal doen hihihi. Ik was 38,4 dg zwanger toen ik vroeg in de ochtend wat buikpijn had ben toen naar beneden gegaan om wat melk te drinken en daarna nog wat geslapen. Ach die buikpijn hield wel aan maar het was echt totaal niet pijnlijk een paar telefoontjes gepleegd om te vragen of dit misschien weeen waren . Totdat mijn schoonmoeder met het heldere plan kwam om de vk te bellen ( oja die hadden we ook nog ) om 1320 kwam ze langs en ik had 1 cm maar er was nog niets gaande. Volgens haar zou ik maandags gewoon nog op het spreekuur komen ik moest gewoon lekker gaan ontspannen gaan winkelen ofzo. Toch voelde ik me er niet zo zeker van dat het nog zolang kon gaan duren dus heb ik mijn mams opgebeld zodat ze me even kon meehelpen met poetsen en ik had manlief op boodschap gestuurd.

Tegen 1530 was mams er en mijn schoonmoeder kwam tegen 1700 even kijken hoe het was. Nou toen eigenlijk best goed beetje kramp maar kon nog alles doen. Om 1745 moest ik overgeven en had ik zin in wat vla die is mijn schoonmoeder gaan halen. Ze was net weg en mijn vriendje net achter bij de hond breken mijn vliezen. Dus de vk maar gebelt die kwam om 1815 toen ze toucherde had ik 3 cm en omdat moment kreeg ik weeen terwijl ze nog voelde ging ik van 3 naar 6cm en voelde ze het hoofdje diep mee zakken. Schoonmoeder kwam net weer binnen en werd samen met mijn moeder aan het werk gezet om alle spullen te pakken en mijn mannetje moest bij mij blijven. De moeders mochten niet meer weg want, de kraamhulp kon nooit op tijd komen zei ze. om 1915 kreeg ik persdrang maar had nog geen volledige ontsluiting dus moest ik op mijn li zij. Nou dit vond ik echt een ramp want ik had echt super pers weeen. Eindelijk (voor mijn gevoel) mocht ik om 1930 meepersen en om 1945 was ze er Eva. Al met al ben ik dus in ietjes meer dan 1 uur bevallen sommige zeggen dat heerlijk is en zijn jaloers. tuurlijk is het mooi als het snel achter de rug is maar, ik was wel heel erg verbaasd ik 1 keer had ik klein meisje op mijn buik en na 3 uur ging iedereen weer weg en waren we met ons drietjes. Ook vond ik het laatste stukje erg heftig en helaas ook wat gescheurd . Gelukkig was ik snel weer opgeknapt en wou al snel weer een tweede en nog steeds dus. Alleen heb ik gehoord dat een tweede vaak 2 keer zo snel komt nou uhhhhh een half uur .

Nou ja we zijn wel en het is ook van mij een lang verhaal geworden. Vind het fijn om mijn bevalling te vertellen want, het ging erg snel.

Liefs Linda mv Eva 11-08-2007.
 
Oja vind het wel heel leuk om nog wat verhalen te lezen dus up up up.
Liefs Linda.
 
Ik heb nog maar een kindje, dus maar één bevallingsverhaal.

Om  22.45 uur ging ik nog even naar de wc en dan zouden we gaan slapen. En pats, daar braken m'n vliezen. Ik had nog geen wee gehad. Omdat ik pre-eclampsie had, moest ik meteen het ziekenhuis bellen en mochten we direct komen.

De hele nacht heb ik op m'n zij gelegen en dag ging prima. Ik had voornamelijk rugweeen, maar het was te doen. Om 7.00 uur voelde ik dat de weeen veranderden en dat onze meid naar buiten werd geduwd. Ik drukte op de bel en meldde dit bij de verpleegkundige, die natuurlijk direct de gynaecoloog ging halen. En ja hoor, volledige ontstluiting. 53 minuten later kwam onze meid ter wereld. Niet dat het persen zwaar was, maar voor mijn gevoel moest ik het gewoon rustig aan doen en het was heel relaxt.

Zo zou ik nog wel 10x willen bevallen.

Groetjes, Marisa
 
bij de eerste had ik niet door dat ik aan het bevallen was. achteraf waren woensdags mijn vliezen al gebroken, had ik niet in de gaten, ik zat op de wc en dacht dat het een slijmprop was die de wc was ingeschoten en die ik niet meer terug kon zien. de hele tijd wel wat zeurderige pijn, ik dacht dat het voorweeen waren, want op een gegeven moment was het weg. om 17.00 uur donderdagmiddag (ja, we waren al een dag verder en ik had nog steeds geen idee dat ons kind zou komen) de verloskundige maar eens gebeld, kreeg wel erg veel last. die vond dat ik nog erg goed kon praten, en naar mijn idee waren de vliezen nog steeds niet gebroken, dus ze zei dat ik nog maar even moest wachten. Ik dacht ook dat het geen ween konden zijn, wantmen had mij verteld dat die toch wel een minuut duren, en ik kwam nooit verder dn 30 sec. volhouden maar weer... zouden nog wel steeds voorweeen zijn.om 19.00 uur was het niet meer te houden. Mijn man was inmiddels thuis. Hij de verloskundige gebeld. ik gevraagd of aub de vliezen doorgeprikt konden worden. Want ik had wel om de twee minuten een pijnscheut,die dus maar 30 sec duurde dus geen wee kon zijn.....Ik werd om 19.50 getoucheerd, nou zegt ze, die vliezen zijn gebroken en je mag zo beginnen. ik : waarmee moet ik beginnen, Ja met persen natuurlijk. Ik was met stomheid geslagen 20 minuten later was mark geboren.

Bij luuk braken om 7.45 /s morgens mijn vliezen, allemaal groene smurrie, dus ik moest naar het ziekenhuis. daar aangekomen volgden de weeen zich snel op. de zuster daar begon ook al dat de weeen niet lang genoeg duurden dus dat het nog wel even zou duren. Ik tussen neus en lippen door medegedeeld dat bij de eerste de weeen ook nooit langer dan 30 sec hadden geduurd. zo'n apparaat aangekoppeld, en tja, ik had wel heftige weeen en ze volgden elkaar snel op... (zei ik toch). al met al ging alles snel en soepel en om 13.15 uur was luuk geboren.

Ik zeg maar zo: ik krijg liever een kind, dan dat ik 1 nacht kiespijn heb... hahahaha
 
Leuk leuk al die verhalen

Hier de mijne

Dinsdagavond half 10 voelde ik iets. Ben een paar keer naar de wc geweest en toen bedachte ik me "zal het begonnen zijn?" Was bijna 2 weken over tijd!!!
Samen met mijn vriend me geinstalleerd op bed, maar moest toch nog ff naar toilet, verloor daar mijn slijmprop met best veel bloed. Omdat ik steeds een piepklein beetje bloed verloor ter ontspanning in bad gegaan. Na 3 keer het bad opnieuw vol te laten lopen (vanweg het bloedverlies) kon ik het niet meer uithouden. Was opeens erg moe en wilde gaan slapen. Maar door de weeen kon ik niet liggen, het was ondertussen een uurtje of 1. Vriendlief lag heerlijk te slapen. De weeen waren in het bad al wat heftiger geworden, dus dacht ik toen ik uit bad was en niet kon slapen laat ik maar eens bijhouden hoe vaak ze komen. Na 3 kwartier kwam ik erachter dat ze al om de 4 minuten kwamen en dat daar tussenin rugweeen om de 2 minuten kwamen. Inmiddels was door mijn gehijg mijn vriend wakker geworden en zei ik tegen hem dat hij de VK wel mocht bellen!
Zij kwam en zei dat ik al 7 a 8 ontsluiting had en dat we richting ziekenhuis gingen. In werkelijkheid was het al 9 cm maar ze wilde ons niet ongerust maken...
Om half 3 was ik in het ziekenhuis en om 3 uur kwamen de persweeen en mocht ik meepersen (eerst hadden ze de vliezen nog ff gebroken!) na een uurtje mocht ik om 04.05 uur mijn dochter Jennifer vasthouden!!!
Krijg gewoon tranen in mijn ogen terwijl ik dit typ...

Wil zeker nog een tweede, maar nog ff wachten

Liefs Ilone
(mama van Jennifer 11-07-2007)
 
Leuk al die verhalen, die van mij ging niet zo snel:
De avond voor de uitgerekende data verloor ik wat bloed. Achteraf de   slijmprop maar dat had ik niet door. De hele nacht onrustig geslapen  en opgelopen met een gevoel van ga het nu gebeuren? De volgende  dag was zaterdag had ik heel de dag weeen, maar niet constant om de vijf min. Verloskundige gebeld en die zei nog maar eff  afwachten. Rond etenstijd gegon het   weer heftiger te worden en tegen half 8 kwamen de weeen om de vijf min. Verloskundige kwam en had 3  cm ontsluiting. Ze zou na 3 uur terugkomen. Toen ze om half twaalf terugkwam, waren net mijn vliezen gebroken. De baby had in het vruchtwater gepoept en we moesten naar het zh.  In het zh zette de weeen op een gegeven mokment  niet  meer door. Bleef hangen  op 7 cm. Dus werd  het bijna  een keizersnede, ook omdat ze vermoedde dat het een grote baby was en aangezien ik niet groot ben waren ze bang dat  het er niet door ging.  Maar eerst wilde ze nog weeenopwekkers proberen, en gaven ze mij pethidiene, pijnstilling. Omdat het al een hele tijd bezig was en ze bang waren dat ik anders uitgeput zou raken.  
Uiteindelijk is op zondagmorgen om 9.37 onze zoon Lenn geboren na 14 uur dat de weeen om de vijf minuten kwamen.
Ik heb nu niet zo iets van dat doen we even.   Maar zo'n mannetje maak wel heel veel goed. Sorry voor het lange verhaal.

groetjes
 
Je moet ingelogd zijn om te kunnen reageren. Log in | Registreer
Terug
Bovenaan