Hallo medezwangeren,
Sinds ik ongeveer 11 weken zwanger ben (van mijn derde) heb ik bloedverlies. Meteen alarmbellen bij mij natuurlijk, op de echo was niks bijzonders te zien vertelde mijn vk, met de kleine was alles goed. Ik erg gerustgesteld natuurlijk.
Een week later kreeg ik weer een heftige bloeding, weer de vk gebeld en kon gelijk komen. De vk die ik toen had kon alleen maar nar het hartje luisteren. En die was wederom goed. Ze heeft me gerustgtesteld door mij te vertellen dat de kans op een miskraam echt heel minimaal is. En dat het waarschijnlijk bloedvaatjes zijn die knappen.
3 weken later (al die tijd is er geen dag voorbij gegaan dat ik geen bloed heb verloren, de ene dag heftiger dan de andere) kom ik bij mn normale afspraak en de vk vroeg meteen of ik nog steeds bloed verloorde. Toen ik het vertelde stuurde ze meteen door naar de gyn omdat het niet normaal was dat ik nog steeds bloedde.
2 dagen later zat ik bij de gyn en die kwam er als snel achter dat mijn placenta gedeeltelijk voor de uitgang ligt en die veroorzaakt de bloedingen.
Dat bloed prikkelt continu mijn baarmoeder en dat maakt dus de kans dat de vliezen breken of de weeen beginnen en ik dus uiteindelijk mijn kindje verlies.
Omdat ik toen pas 15,4 weken zwanger was, kunnen ze helemaal niks doen.
We mogen geen gemeenschap hebben en verder moet ik het zo rusitg mogelijk doen.
Meer kunnen we niet doen.
Ik voel me nu vresselijk en onzeker. Het kan zomaar voorbij zijn en dan verlies ik mn (op de echo te zien gezonde) kindje.
Ik weet echt niet meer wat ik moet doen. Ik doe het zo rustig mogelijk, wel was ik wezen werken omdat ik een kantoorbaan heb.
En ik heb geen bedrust toegewezen gekregen.
Ik vind het een vresselijk spannende tijd en hoop dat ik snel in een tijd kom dat het kindje levensvatbaar is.
Om de 2 weken moet ik naar de gyn toe om te kijken of de placenta zich verplaatst. Maandag moet ik weer, daar leef ik naar toe, hopelijk heeft hij dan beter nieuws.
Nu ben ik overigens 16 weken.
Heeft iemand dit ook gehad en is het toch goed afgelopen? Of ken je iemand die dit heeft gehad.
Ik weet echt niet wat ik nu moet doen.
Liefs, Ris (sorry voor het lange verhaal)
Sinds ik ongeveer 11 weken zwanger ben (van mijn derde) heb ik bloedverlies. Meteen alarmbellen bij mij natuurlijk, op de echo was niks bijzonders te zien vertelde mijn vk, met de kleine was alles goed. Ik erg gerustgesteld natuurlijk.
Een week later kreeg ik weer een heftige bloeding, weer de vk gebeld en kon gelijk komen. De vk die ik toen had kon alleen maar nar het hartje luisteren. En die was wederom goed. Ze heeft me gerustgtesteld door mij te vertellen dat de kans op een miskraam echt heel minimaal is. En dat het waarschijnlijk bloedvaatjes zijn die knappen.
3 weken later (al die tijd is er geen dag voorbij gegaan dat ik geen bloed heb verloren, de ene dag heftiger dan de andere) kom ik bij mn normale afspraak en de vk vroeg meteen of ik nog steeds bloed verloorde. Toen ik het vertelde stuurde ze meteen door naar de gyn omdat het niet normaal was dat ik nog steeds bloedde.
2 dagen later zat ik bij de gyn en die kwam er als snel achter dat mijn placenta gedeeltelijk voor de uitgang ligt en die veroorzaakt de bloedingen.
Dat bloed prikkelt continu mijn baarmoeder en dat maakt dus de kans dat de vliezen breken of de weeen beginnen en ik dus uiteindelijk mijn kindje verlies.
Omdat ik toen pas 15,4 weken zwanger was, kunnen ze helemaal niks doen.
We mogen geen gemeenschap hebben en verder moet ik het zo rusitg mogelijk doen.
Meer kunnen we niet doen.
Ik voel me nu vresselijk en onzeker. Het kan zomaar voorbij zijn en dan verlies ik mn (op de echo te zien gezonde) kindje.
Ik weet echt niet meer wat ik moet doen. Ik doe het zo rustig mogelijk, wel was ik wezen werken omdat ik een kantoorbaan heb.
En ik heb geen bedrust toegewezen gekregen.
Ik vind het een vresselijk spannende tijd en hoop dat ik snel in een tijd kom dat het kindje levensvatbaar is.
Om de 2 weken moet ik naar de gyn toe om te kijken of de placenta zich verplaatst. Maandag moet ik weer, daar leef ik naar toe, hopelijk heeft hij dan beter nieuws.
Nu ben ik overigens 16 weken.
Heeft iemand dit ook gehad en is het toch goed afgelopen? Of ken je iemand die dit heeft gehad.
Ik weet echt niet wat ik nu moet doen.
Liefs, Ris (sorry voor het lange verhaal)
);