Hoi iedereen,
Wat goed toch, zo'n forum! Dit is één van mijn vaste bezigheden geworden als ik even niet met onze kleine Jaro op schoot zit. Ik zit met duizend vragen in mijn hoofd en meestal vind ik hier wel ergens een antwoord.
Nu zit ik wel al enkele dagen te piekeren over wat de wijkverpleegkundige mij zoal gezegd heeft vorige week. Wat kunnen ze de mensen onzeker maken: ik stond daar echt met de tranen in mijn ogen toen ze vertrok en voelde mij helemaal waardeloos als moeder. We doen er alles aan om oplossingen te zoeken voor dingen die wat moeilijker gaan en dan krijg je te horen dat je alles toch 'verkeerd' aanpakt: niet leuk! Ik weet wel dat ze ons misschien gewoon willen helpen met hun tips, maar ik vond het zo vernederend overkomen...
Het eerste waar ik een opmerking op kreeg, was over het aantal voedingen per dag. Mijn zoontje van 1 maand krijgt borstvoeding als hij er om vraagt. Meestal is dat ongeveer 8 keer per dag (waarvan 1 of 2 keer 's nachts), soms 7, soms 9 keer. Volgens de wijkverpleegkundige is dit te veel. Nui heb ik al van alles geprobeerd om dit te verminderen, maar het lukt echt niet: als jaro honger heeft, heeft hij honger en daarmee uit. Hij is ontroostbaar, dus wat doe je dan: hem laten drinken toch? Ik wil hem geen uur laten huilen, want tegen dan sta ik zelf te huilen...
Het tweede probleem is dat Jaro heel weinig slaapt overdag. Als hij veilig bij mij of zijn papa ligt, dan lukt het wel om in slaap te vallen, maar als we hem in zijn wieg proberen te leggen, dan komt hij krijsend wakker. Ook als we hem wakker in zijn wieg leggen als we merken dat hij moe is, begint hij hartverscheurend te huilen en is hij nergens mee te troosten. Als we hem uit zijn wieg halen, dan stopt hij wel met huilen, maar we kunnen hem toch niet de hele dag door op ons arm houden? Als hij wakker is, dan neem ik hem wel op schoot en kunnen we lekker knuffelen enzo. Maar hij moet in zijn bedje leren te slapen, en volgens de wijkverpleegkundige moet hij nu toch ook al een ritme hebben, wat hij eigenlijk ook nog niet heeft...
Ach, het maakt me gewoon zo onzeker. Ik zie ons baasje (en nu is hij hier echt de baas) zo graag, maar soms weet ik het zelf ook niet meer: zeker niet na zo'n bezoekje.
Heeft iemand nog wat tips om te slapen overdag? Want hij is echt wel moe, maar hij wil alleen dicht bij ons zijn (wel lief, maar niet vol te houden) en niet in zijn bedje. En de mensen die borstvoeding geven? Hoeveel voedingen kreeg jullie kleintje rond die leeftijd (1 maand) per dag? Leg ik hem echt te veel aan?
Verder wil ik ook nog een hart onder de riem steken bij alle andere jonge moeders hier: nee, jullie zijn echt niet de enige die het af en toe niet zo 'roze' inzien en ja: we moeten af en toe eens kunnen uithuilen zonder ons schuldig te moeten voelen!
Greetings, Veetje.
Wat goed toch, zo'n forum! Dit is één van mijn vaste bezigheden geworden als ik even niet met onze kleine Jaro op schoot zit. Ik zit met duizend vragen in mijn hoofd en meestal vind ik hier wel ergens een antwoord.
Nu zit ik wel al enkele dagen te piekeren over wat de wijkverpleegkundige mij zoal gezegd heeft vorige week. Wat kunnen ze de mensen onzeker maken: ik stond daar echt met de tranen in mijn ogen toen ze vertrok en voelde mij helemaal waardeloos als moeder. We doen er alles aan om oplossingen te zoeken voor dingen die wat moeilijker gaan en dan krijg je te horen dat je alles toch 'verkeerd' aanpakt: niet leuk! Ik weet wel dat ze ons misschien gewoon willen helpen met hun tips, maar ik vond het zo vernederend overkomen...
Het eerste waar ik een opmerking op kreeg, was over het aantal voedingen per dag. Mijn zoontje van 1 maand krijgt borstvoeding als hij er om vraagt. Meestal is dat ongeveer 8 keer per dag (waarvan 1 of 2 keer 's nachts), soms 7, soms 9 keer. Volgens de wijkverpleegkundige is dit te veel. Nui heb ik al van alles geprobeerd om dit te verminderen, maar het lukt echt niet: als jaro honger heeft, heeft hij honger en daarmee uit. Hij is ontroostbaar, dus wat doe je dan: hem laten drinken toch? Ik wil hem geen uur laten huilen, want tegen dan sta ik zelf te huilen...
Het tweede probleem is dat Jaro heel weinig slaapt overdag. Als hij veilig bij mij of zijn papa ligt, dan lukt het wel om in slaap te vallen, maar als we hem in zijn wieg proberen te leggen, dan komt hij krijsend wakker. Ook als we hem wakker in zijn wieg leggen als we merken dat hij moe is, begint hij hartverscheurend te huilen en is hij nergens mee te troosten. Als we hem uit zijn wieg halen, dan stopt hij wel met huilen, maar we kunnen hem toch niet de hele dag door op ons arm houden? Als hij wakker is, dan neem ik hem wel op schoot en kunnen we lekker knuffelen enzo. Maar hij moet in zijn bedje leren te slapen, en volgens de wijkverpleegkundige moet hij nu toch ook al een ritme hebben, wat hij eigenlijk ook nog niet heeft...
Ach, het maakt me gewoon zo onzeker. Ik zie ons baasje (en nu is hij hier echt de baas) zo graag, maar soms weet ik het zelf ook niet meer: zeker niet na zo'n bezoekje.
Heeft iemand nog wat tips om te slapen overdag? Want hij is echt wel moe, maar hij wil alleen dicht bij ons zijn (wel lief, maar niet vol te houden) en niet in zijn bedje. En de mensen die borstvoeding geven? Hoeveel voedingen kreeg jullie kleintje rond die leeftijd (1 maand) per dag? Leg ik hem echt te veel aan?
Verder wil ik ook nog een hart onder de riem steken bij alle andere jonge moeders hier: nee, jullie zijn echt niet de enige die het af en toe niet zo 'roze' inzien en ja: we moeten af en toe eens kunnen uithuilen zonder ons schuldig te moeten voelen!
Greetings, Veetje.