<p>Lastig om dit topic te beginnen. Na een mentaal lastige zwangerschap met veel angsten bevallen van een prachtige dochter. Borstvoeding goed opgestart en toch kwam die hardnekkige verslaving weer om de hoek kijken, roken. De angsten van mijn zwangerschap vielen weg (extreme angst voor stilgeboren worden, CMV en andere risicos), het gevoel zo eindelijk weg te kunnen stappen van alle angsten die mij maanden bezig hielden, dit in combinatie met de berichtgeving borstvoeding van rokende moeder is nog altijd beter dan flesvoeding, was blijkbaar genoeg om toch te gaan roken. Alsof ik de risico’s niet wilde weten. En wat heb ik hier 4,5 maand later spijt van. Ik lig er 2 nachten wakker van. Angst voor wat als ik haar permanente schade heb toegebracht, het schuldgevoel, het opnieuw voelen van die angsten tijdens mijn zwangerschappen. Spijt komt altijd achteraf....</p><p>Opeens viel het kwartje, waar ben ik mee bezig.... Ik las een artikel over het feit dat nicotine zelfs 3x zoveel meer binnenkomt als tijdens de zwangerschap. Eergisteren zijn de oogkleppen afgegaan en ben ik zo zo zo boos op mezelf dat ik dacht dat dit wel ok was, borstvoeding en roken. Waarom heb ik me destijds niet gedwongen om er meer over te lezen, betere risicoafweging te maken etc.</p><p>Heb er ongeveer 5 per dag gerookt en altijd wel zoveel mogelijk rekening gehouden dit zo snel mogelijk na de voeding te doen, maar is niet altijd gelukt. Ik ben dan ook nu gestopt en voel me zo rot dat ik voor mezelf het wel goedpraatte dat dit kon. Sindsdien geef ik haar de fles (zodat alle troep uit mijn lijf is) en kolf ik alles af om de optie open te houden om weer op te starten met live voeden. Ik raak ze niet meer aan. </p><p>Is er hier iemand wellicht die meer weet van de risico’s die ik haar heb toegebracht en is het advies om borstvoeding te blijven geven (nu ik niet meer rook) of toch naar de fles over te stappen? </p><p>Hoef niet te horen hoe egoïstisch het is geweest, dat besef ik me zeker. </p>