Jeetje zeg wat een lieve reacties, dankjulliewel. Had ik niet verwacht. Ik voel me zo oerstom dat ik het zover heb laten komen. Ik schaam me, zeker omdat het stoppen me vrij makkelijk afgaat. Wat heeft me bezielt.
Als ik in die lieve stralende oogjes kijk van mijn schitterende meisje en besef dat ik mogelijk de oorzaak ben van gezondheidsschade bij zo'n klein afhankelijk mensje dan kan ik dat geen plek geven. Hoop dat het hier net zo zal zijn dat ze een gezond en vol leven zal leiden. Ik ga er vanaf nu alles aan doen, net zoals in mijn zwangerschap. Maar oh wat zou ik de afgelopen maanden graag terugdraaien.
Kolven gaat goed, waarom ik dat dan niet eerder gedaan heb en gewoon flesje gemaakt als ik dan toch perse moest roken blijf ik me maar afvragen... Maar ik kan het niet meer terugdraaien, hoe graag ik dat ook zou willen. Ik hoop dat ik het op gegeven moment, zoals ook gezegd, kan gaan relativeren. Vanaf morgen ga ik haar weer de borst aanbieden.
Voor maandag plan ik in ieder geval een afsprak in met de huisarts om dit en mijn angsten ook te bespreken. Het vreet me echt op. Ik hoop dan met heel mijn hart dat hij ook kan bevestigen dat de lange termijn risico's kunnen meevallen.
Liefs voor iedereen hier!
P.S. Positieve verhalen met een goede afloop zijn altijd fijn om nog te mogen lezen