Dag allemaal,
sinds 3 wkn ben ik de trotse mama van een prachtige zoon. Hij kwam met 35wkn, een beetje te vroeg. Hij doet het wel erg goed! Hij moest 1 wk in het ziekenhuis blijven, ik mocht gelukkig met hem zijn kamer delen. Couveuse, warmte bedje, een spoedcursus baby verzorgen en veel aandacht voor de borstvoeding.
Thuis gekomen kwam mijn bv goed opgang en sinds 1,5 wk krijgt hij alleen bv. Ik merk echter dat ik her geven van bv erg zwaar vind. De tijdinvestering 1 uur en 7-8x per dag, mijn zoon continu aansporen om te drinken (hij valt in slaap), de onzekerheid of hij genoeg binnen krijgt. Geniet dus ook niet zo van de bv-momenten.
ik word hier erg emotioneel van, huil veel.. ik overweeg om over te gaan tot volledig kolven en dan de borstvoeding in fles te geven.. dit voelt ook 'slecht' omdat mijn bv eigenlijk wel 'loopt' maar ik denk dat ik het zelf mentaal niet ga volhouden...wat te doen??
herkent iemand deze gevoelens en heeft iemand tips???
sinds 3 wkn ben ik de trotse mama van een prachtige zoon. Hij kwam met 35wkn, een beetje te vroeg. Hij doet het wel erg goed! Hij moest 1 wk in het ziekenhuis blijven, ik mocht gelukkig met hem zijn kamer delen. Couveuse, warmte bedje, een spoedcursus baby verzorgen en veel aandacht voor de borstvoeding.
Thuis gekomen kwam mijn bv goed opgang en sinds 1,5 wk krijgt hij alleen bv. Ik merk echter dat ik her geven van bv erg zwaar vind. De tijdinvestering 1 uur en 7-8x per dag, mijn zoon continu aansporen om te drinken (hij valt in slaap), de onzekerheid of hij genoeg binnen krijgt. Geniet dus ook niet zo van de bv-momenten.
ik word hier erg emotioneel van, huil veel.. ik overweeg om over te gaan tot volledig kolven en dan de borstvoeding in fles te geven.. dit voelt ook 'slecht' omdat mijn bv eigenlijk wel 'loopt' maar ik denk dat ik het zelf mentaal niet ga volhouden...wat te doen??
herkent iemand deze gevoelens en heeft iemand tips???