bedankt yvonne , ik moet ook zeggen dat het van me af schrijven op dit forum goed doet het beurt me wel op en vind het fijn dat ik het nu op durf te schrijven ik praatte er ook nooit over ,ik ben wel in therapie geweest om weer positief over mezelf te gaan denken ,ik cijferderde mij helemaal weg nu ik zelf een lieve man en kinderen heb gekregen is mijn kijk op het leven al een heel stuk positiever geworden ,mijn man is ,,gek op mijn borsten,, maar hij staat wel achter mijn keuze om ze te verkleinen want ik ondervind veel hoofdpijn en nekklachten daarvan en ik durf niet achter mijn kinderen aan te rennen bijvoorbeeld toen ze leerden fietsen ,alls schud mee en k,heb t,gevoel dat alle buren dat zien als ik met iemand praat sta ik altijd met mijn armen over elkaar mijn borsten te bedekken ,ik had het zelf nooit zo in de gaten een goede vriendin attenteerde mij daarop en vertelde mij van haar collega die hetzelfde had en nu een verkleining was ondergaan en een heel stuk zelvertrouwen terug gekregen had en zei dat ze het jaren eerder had moeten doen en ja ,toen ben ik er ook geod over na gaan denken en een besluit genomen ik weet nu zeker dat ik er allen maar beter van word ook geestelijk
