Ik ben momenteel zwanger en na best wat wikken en wegen uiteindelijk de knoop doorgehakt om geen bv te geven.
Ik vind het iets moois, en denk dat het de best mogelijke complete voeding is, maar ik verwacht dat het mogelijk een te zware mentale belasting voor mij zou kunnen zijn. Dit hoeft niet, maar als het wel zo is, is het lastig terug te draaien. Ik heb een historie met depressies, en het gaat nu ontzettend goed, en ik ben me bewust van hoe ik het best voor mijzelf kan zorgen.
Het was geen makkelijke keuze, met name vanwege het gevoel van een mogelijk oordeel van anderen of mijn gevoel van 'opgeven voor ik het geprobeerd heb', maar beiden zijn minder belangrijk dan mijn gezondheid en uiteindelijk ken je jezelf het beste. Als ik goed voor mezelf zorg, zorg ik het beste voor ons kindje. ?♀️