Toen ik er net achter kwam dat ik zwanger was dacht ik: 'Aan mijn lijf geen polonaise meer, ik geef nu direct de fles'. De andere twee heb ik bv gegeven, 5 weken! Ik kon niet meer, ik gaf huilend van de pijn bv. Ik ben echt geen watje en ik kan heel wat pijn hebben maar dit was niet meer normaal.
We hebben heel wat geprobeerd van Nystatine tot miconazol. Maar ja, als het in je borst zit gaat het niet weg door het uitwendig te behandelen. Nu ben ik laatst toch maar naar een bv bijeenkomst geweest. De lactatiekundige begreep me direct. Dit was verbazend voor me omdat destijds iedereen riep: 'meid, je borsten zien er perfect uit je kan geen pijn hebben'. Nee, ik had idd geen kloven of zo.
Ik zal je eerlijk zeggen dat mijn bv meer zeer heeft gedaan dan mijn bevalling maar omdat ik persé wilde geven ging ik maar door en door. Tot mijn man er een stokje voor stak, die kon het niet meer aanzien.
Ik hoorde van fluconazol tabletten. 400mg de eerste dag en daarna 100mg voor twee weken. Zelf dacht ik het te gaan slikken als mijn kindje net geboren is, gezien mijn voorgeschiedenis. Heeft iemand hier toevallig ervaring mee? Ik wil graag bv geven maar ik wil ook wel graag de laatste keer genieten van mijn kraamtijd!
Liefs