Hoi Petra,
Ik heb hier ook 4 weken lang mee geworsteld, maar wat ben ik blij dat ik de strijd uiteindelijk heb opgegeven!
Je schrijft over emotionele buien .. het was hier ook bijna iedere voeding huilen. Of ik begon ermee, of die kleine als de lactatiekundige weer eens vond dat ze toch echt aan de tepel moest... Op een gegeven moment ben ik het net als jij alleen nog maar gaan aanbieden in de fles, maar damn.. wat is dat kolven moeilijk... ik vond dat ik het vol moest houden voor haar, omdat alleen het beste goed genoeg is voor mijn kind .... totdat iemand me zei het beste voor haar is dat ik gelukkig ben en dat je volop van haar geniet .. en tsja, deed ik dat? Tuurlijk genoot ik van haar, maar ... ik moest en zou er voor zorgen dat het slaagde met de bv, ik moest nog kolven.. ik moest nog dit.. ik moest nog zus.... ik moest meer, dan dat ik mezelf de tijd gunde om van haar te genieten.
Wat ben ik blij dat ik ben gestopt! Tuurlijk vraag ik me nog wel eens af of het gelukt zou zijn als ik nog 2 weekjes als doorgezet, maar tsja... dat weet je nooit?!
Tessa is erg tevreden met de kv ... en ik heb ook veel meer rust gevonden en zit veel beter in m n velletje. Je moet vooral beslissen wat je zelf wilt, t is jouw lijf en jouw keuze, maar ik wou achteraf dat ik het eerder had opgegeven omdat er nu zoveel tijd verloren is gegaan aan die strijd, en het nu pas echt genieten is!.
Sterkte met je keuze!
Liefs,
Anne