<p>Hoi allemaal, </p><p>Misschien kunnen jullie me wat advies geven/moed inspreken/eerlijke mening geven. </p><p>Mijn zoontje is inmiddels vier weken oud en groeit als kool. Al vanaf het begin van de zwangerschap had ik heel duidelijk het plan om borstvoeding te gaan geven. Dat doe ik nu dan ook (na een lastige start met kolven en bijvoeden doordat hij te veel gewicht had verloren). Het valt me echter behoorlijk tegen. <br />Mijn zoontje heeft nog steeds moeite met aanhappen, waardoor het drinken vaak simpelweg pijnlijk is. Soms gaat het ook wel goed, met dank aan een lactatiekundige. Tegelijk heb ik bij het toeschieten van de melk steeds een heel naar gevoel, emotioneel. Inmiddels heb ik uitgevonden dat dit een dysforische toeschietreflex heet. Weten wat het is helpt iets, maar leuk is anders. <br />En als laatste is mijn zoontje telkens bijna een vol uur bezig met drinken waarbij hij beide borsten altijd leeg drinkt. Dat is vooral lastig in de avond wanneer hij flink clustert en ik soms eigenlijk een paar uur lang constant aan het voeden ben. Ik voel me dan op een gegeven moment zó leeg, ook qua energie. Af en toe moeten we hem al wat flesvoeding bijgeven, omdat ik simpelweg niks meer te bieden heb en hij wel honger heeft. </p><p>Mijn man vindt het goed wat ik ook kies, maar hint af en toe wel op dat flesvoeding een optie kan zijn. In zijn woorden wil hij ook over een jaar zijn vrouw nog gezond hebben. Ik twijfel nu gewoon heel erg. Ik weet hoe mooi en gezond borstvoeding is, maar een gezonde moeder is ook belangrijk... </p><p>Goed, een heel verhaal, sorry daarvoor! (Ik heb zelf ook nooit het geduld om zulke lappen tekst te lezen op fora...) </p><p>Wat denken jullie? Alvast bedankt!</p>