Hoi Meiden,
Ik zit nog even bij te komen. Eigenlijk hoort het hier niet, maar ik weet dat we bij elkaar ons verhaal altijd even kwijt kunnen.
We hebben sinds een paar maanden een poes uit het asiel. Ze is iets ouder als een jaar en is super lief.
Sinds een paar weken mag ze naar buiten en daar is ze helemaal blij mee. Ze moet ook echt naar buiten kunnen. Die weken binnen, waren helemaal niets voor haar.
Net ging een vriendin van me weg en kwam de buurvrouw van twee huizen verder langsgelopen met haar hondje. Of ik er even voor wilde zorgen, dat onze kat niet meer in haar tuin kwam. Mijn eerste reactie was: "Hoe wil je dat ik dat doe?" Ik moest haar maar binnen houden of aan een lijntje doen. Dus ik zeg tegen die vrouw: "Dan kan ze terug naar het asiel, want dan wordt ze gek." Kijkt ze me echt zo aan van "tja". Nou ik ben toch een partij boos.
Ik snap wel dat hun niet zitten te wachten op onze kat in de tuin. Maar ik snap überhaupt niet dat ze daar in de tuin komt. Die hond van hun zit heel veel buiten en daar moet ze niets van hebben. Nu heeft ze blijkbaar vanochtend daar in de tuin gepoept en dat vind ik echt heel vervelend. Maar ik zie echt niet in wat ik kan doen.
Heb op een kattensite net al alle oplossingen zitten lezen, maar een ren waar ze echt in kan rennen, daar hebben we de tuin niet voor. Ik zou een soort van gevangenisluchtplaats kunnen maken van onze tuin, maar daar worden wij en onze directe buren ook niet blij van.
Die mensen hadden ook al geklaagd dat ze een merel had aangevallen die bij hun in de tuin zat. Volgens mij hebben ze gewoon een hekel aan katten. Ik weet echt niet wat ik hiermee moet doen. Ik kan toch niet het hele leven van onze kat aanpassen, naar hun wensen?
Belde net met mijn man en die zei gelijk: "Als ze oorlog willen kunnen ze het krijgen, die kat blijft lekker buiten spelen." Maar ik heb ook geen zin in een burenruzie.
Het verhaal is dat wij zelf eigenlijk ook buitenkatten zijn, hahaha. Zodra het enigsinds kan gaan we naar buiten. Zeker de afgelopen dagen met dat lekkere weer, staat de deur hier gewoon altijd open. Ook zodat Renée zelf naar binnen en buiten kan lopen.
We zijn allemaal superveel van haar gaan houden en ze kan echt niet altijd binnen blijven. Ik ga haar dus echt niet terug naar het asiel brengen.
Oh, ik kan hier zó verdrietig van worden. Ik wil best met die mensen gaan praten, maar ik heb een beetje het idee dat er niet echt mee te praten valt.
Weer een lekker lang verhaal, maar ben het wel effe kwijt.
Mochten jullie tips hebben, hoe ik de burenoorlog kan voorkomen, dan hoor ik het graag.
Liefs,
Evelien
Ik zit nog even bij te komen. Eigenlijk hoort het hier niet, maar ik weet dat we bij elkaar ons verhaal altijd even kwijt kunnen.
We hebben sinds een paar maanden een poes uit het asiel. Ze is iets ouder als een jaar en is super lief.
Sinds een paar weken mag ze naar buiten en daar is ze helemaal blij mee. Ze moet ook echt naar buiten kunnen. Die weken binnen, waren helemaal niets voor haar.
Net ging een vriendin van me weg en kwam de buurvrouw van twee huizen verder langsgelopen met haar hondje. Of ik er even voor wilde zorgen, dat onze kat niet meer in haar tuin kwam. Mijn eerste reactie was: "Hoe wil je dat ik dat doe?" Ik moest haar maar binnen houden of aan een lijntje doen. Dus ik zeg tegen die vrouw: "Dan kan ze terug naar het asiel, want dan wordt ze gek." Kijkt ze me echt zo aan van "tja". Nou ik ben toch een partij boos.
Ik snap wel dat hun niet zitten te wachten op onze kat in de tuin. Maar ik snap überhaupt niet dat ze daar in de tuin komt. Die hond van hun zit heel veel buiten en daar moet ze niets van hebben. Nu heeft ze blijkbaar vanochtend daar in de tuin gepoept en dat vind ik echt heel vervelend. Maar ik zie echt niet in wat ik kan doen.
Heb op een kattensite net al alle oplossingen zitten lezen, maar een ren waar ze echt in kan rennen, daar hebben we de tuin niet voor. Ik zou een soort van gevangenisluchtplaats kunnen maken van onze tuin, maar daar worden wij en onze directe buren ook niet blij van.
Die mensen hadden ook al geklaagd dat ze een merel had aangevallen die bij hun in de tuin zat. Volgens mij hebben ze gewoon een hekel aan katten. Ik weet echt niet wat ik hiermee moet doen. Ik kan toch niet het hele leven van onze kat aanpassen, naar hun wensen?
Belde net met mijn man en die zei gelijk: "Als ze oorlog willen kunnen ze het krijgen, die kat blijft lekker buiten spelen." Maar ik heb ook geen zin in een burenruzie.
Het verhaal is dat wij zelf eigenlijk ook buitenkatten zijn, hahaha. Zodra het enigsinds kan gaan we naar buiten. Zeker de afgelopen dagen met dat lekkere weer, staat de deur hier gewoon altijd open. Ook zodat Renée zelf naar binnen en buiten kan lopen.
We zijn allemaal superveel van haar gaan houden en ze kan echt niet altijd binnen blijven. Ik ga haar dus echt niet terug naar het asiel brengen.
Oh, ik kan hier zó verdrietig van worden. Ik wil best met die mensen gaan praten, maar ik heb een beetje het idee dat er niet echt mee te praten valt.
Weer een lekker lang verhaal, maar ben het wel effe kwijt.
Mochten jullie tips hebben, hoe ik de burenoorlog kan voorkomen, dan hoor ik het graag.
Liefs,
Evelien