Buurtkindje komt te vaak aan de deur.

<p>Ik heb co-ouderschap en de helft van de tijd is mijn zoontje van 5 bij mij. Ik heb behoefte aan 1 op 1 contact met mijn zoon en vind ook dat hij na een drukke schooldag even tot rust moet kunnen komen. Het lijkt mij voor mijn zoontje fijn als er een dag per week een kindje bij zijn moeder en 1 dag per week een kindje bij mij komt spelen.</p><p>Een van zijn klasgenootjes woont bij mij in de straat. Zijn ouders hebben een drukke baan en een groot gezin. Na schooltijd wordt hij opgevangen door zijn broers. Dit kindje speelt dus vaak alleen op straat. Hij komt hier zeker 1 keer per dag aan de deur om te vragen of hij mag komen spelen.</p><p>De eerste maand vond ik het wel leuk en liet ik hem best vaak hier spelen, maar het wordt nu gewoon te veel. Als mijn zoontje er niet is dan zeg ik “hij is er pas weer over 4 nachtjes slapen” Maar dan staat dit jongetje gewoon dezelfde dag nog een keer aan de deur om te kijken of hij er echt niet is. </p><p>Als mijn zoontje er wel is dan zeg ik soms “vandaag mag het niet” maar dan komt dit kindje soms na een half uur vragen of het echt niet mag. Mijn zoontje reageert hier de laatste tijd soms boos op omdat hij wel met dit kindje wil spelen waardoor er onnodig strijd ontstaat met mijn zoon.</p><p>Ik wil niet tussen hun vriendschap instaan, maar ik heb nu het gevoel dat mijn zoontje wordt gekaapt door een buurkindje omdat de ouders van deze jongen niet zelf tijd voor hem kunnen maken. </p><p>Alvast bedankt voor de inzichten </p>
 
Ja dat klinkt wel verstandig. Maar niet makkelijk ?
Ik vind het ook wel moeilijk want als ik zeg dat hij bijvoorbeeld op woensdag mag aanbellen. Dan kan ik mij voorstellen dat het stom overkomt als het dan alsnog op woensdag niet mag. 
Maar als mijn zoontje de dag ervoor met een ander kindje heeft gespeeld dan heb ik gewoon enorme behoefte om hem dan een dag bij mij alleen te hebben.
De wensen van dit kindje en van mij liggen gewoon mijlen ver uit elkaar. Ik zou eigenlijk 1x per maand met het betreffende kindje al genoeg vinden
 
Ik speel even advocaat van de duivel ;) 
 
Wat vind je in deze belangrijker? Of je zoontje buiten speelt met andere kindjes of dat jij genoegdoening hebt?
En kun je het niet toelaten met een specifiek tijdslot? Zo van een half uurtje na school, langer niet? 
Of jou zoontje eens bij hem te laten aanbellen? 
Dat het jongetje aanbelt als je zoontje er niet is, heb je daar ook last van of is het meer dat je het zielig vindt?
Als je het gesprek zou aangaan met de ouders zou je het kunnen brengen als: "Hey ik hoop niet dat ... zich afgewezen voelt als ik zeg dat ze niet samen kunnen spelen, ik heb mijn zoontje door de beperkte tijd ook graag bij me.. dus ik zoek naar een middenweg"?
Dan kaart je het onderwerp wel aan maar houd je het bij jezelf en geeft misschien wel een opening om het te bespreken? 


succes! 
 
Bedankt allemaal voor de adviezen!! 
Ik moet gewoon met zijn ouders praten. En jullie hebben gelijk dat ik ook een beetje in de spiegel moet kijken omdat ik moeite heb met het loslaten van mijn zoontje.. 
Jullie snelle reacties hebben mij goed geholpen!
 
En HeHoLetGo zoals jij het verwoord is echt goed. Zo ga ik het zeggen. In mijn eigen hoofd klonk het allemaal zo vijandig dat ik verwijten maak, maar hoe jij het omschrijft is precies wat ik eigenlijk wil zeggen. Nogmaals bedankt
 
Terug
Bovenaan