Lieve allemaal,
Met dankbaarheid en verdriet laten wij jullie weten dat ons lieve meisje gisteren geboren is en na ongeveer 3 kwartier, heel rustig, is overleden.
Vorige week hadden we al gesproken met de uitvaartbegeleidster, en afgelopen dinsdag met onze dominee.
Dit was voor Charlotte het sein om te mogen komen.
Woensdag verloor ik al wat slijm met bloed, en voelde af en toe een "kneedgevoel" in mijn buik (om het uur ongeveer). Dit wou niet echt doorzetten.
Donderdag nog een afspraak bij de vk, en toen voelde het alsof het wat meer bezig was. Na controle bleek ik al 3 cm ontsluiting te hebben.
Onze vk heeft toen om kwart over 1 mijn vliezen gebroken en daarna ging het hard. Om 10 over 2 waren we in Nieuwegein in het ziekenhuis (WKZ was vol) en om half 3 (na 2 persweeen) was ze er al.
Het eerste wat ik zei was:"Je bent er nog!!" Oma en de opa's waren ook in het ziekenhuis, en die zijn er de hele tijd (behalve tijdens de daadwerkelijke bevalling) bij geweest.
'S avonds mochten we weer naar huis, en Charlotte is gewoon thuis, bij ons.
Het is wel een opluchting dat ze er nu is, en we zijn heel dankbaar dat ze nog leefde!!
Woensdag zullen we haar begraven.
Lieve groet,
Marit
Met dankbaarheid en verdriet laten wij jullie weten dat ons lieve meisje gisteren geboren is en na ongeveer 3 kwartier, heel rustig, is overleden.
Vorige week hadden we al gesproken met de uitvaartbegeleidster, en afgelopen dinsdag met onze dominee.
Dit was voor Charlotte het sein om te mogen komen.
Woensdag verloor ik al wat slijm met bloed, en voelde af en toe een "kneedgevoel" in mijn buik (om het uur ongeveer). Dit wou niet echt doorzetten.
Donderdag nog een afspraak bij de vk, en toen voelde het alsof het wat meer bezig was. Na controle bleek ik al 3 cm ontsluiting te hebben.
Onze vk heeft toen om kwart over 1 mijn vliezen gebroken en daarna ging het hard. Om 10 over 2 waren we in Nieuwegein in het ziekenhuis (WKZ was vol) en om half 3 (na 2 persweeen) was ze er al.
Het eerste wat ik zei was:"Je bent er nog!!" Oma en de opa's waren ook in het ziekenhuis, en die zijn er de hele tijd (behalve tijdens de daadwerkelijke bevalling) bij geweest.
'S avonds mochten we weer naar huis, en Charlotte is gewoon thuis, bij ons.
Het is wel een opluchting dat ze er nu is, en we zijn heel dankbaar dat ze nog leefde!!
Woensdag zullen we haar begraven.
Lieve groet,
Marit