Ja dat herken ik. Heb ik ook gehad. Echt heel k*t. Het is ook moeilijk om mee om te gaan, maar het enige wat je kan doen is er aan toegeven.
Gelukkig toont mijn vriend altijd veel begrip en ondersteunt hij mij hierin. Dit is ook wel 1 van de belangrijkste dingen voor nu, en voor de bevalling en erna. Verder kun je er niet meer aan doen dan toegeven en accepteren. Hou nu in je hoofd dat je het voor een goed doel doet. Voor mn zwangerschap had ik dat niet, dus dat is hetgeen wat me wel meer op de been houdt.
Duizeligheid heb ik ook gehad. T is allemaal echt verrot maar je kunt er helaas niet veel er aan doen :-(