Claimen!

[Bloempje27]

Mijn dochter Loïs is ondertussen alweer 15,5 maand. Een schat van een kind, maar ze vraagt erg veel aandacht. Ze kruipt bijna de hele tijd achter me aan als ze uit de box is, onderzoekt de hele huiskamer, trekt aan de planten en vindt haar speelgoed helemaal niet meer interessant. Ze komt steeds bij me om aandacht en ik heb hte gevoel dat ik niet veel kan doen als ze uit de box is. In de box heeft ze het na een korte periode echt wel gezien. Dan gaat ze huilen of nep-huilen... ik probeer daarin wel door te zetten, maar het is gewoon geen doen meer. ze vindt het gewoon niet meer leuk! Hebben jullie je kroost nog in de box? En hoe lang spelen ze dan?
Als ik uit beeld ben, begint ze heel hard te huilen totdat ze helemaal overstuur is. Ze kan gewoon niet alleen zijn. Heel erg lastig!
Het kind van mijn zus is net zo oud maar zo anders, lekker veel zelf spelen weinig huilen als ze in de box zit. Heeft dit gedrag dan ook met karakter te maken?
Als er andere kindjes zijn heb ik bijna geen kind aan haar, dan speelt ze gewoon mee, maar als ze alleen is wil ze al mijn aandacht. En dat kan gewoon niet de hele tijd.
Op het CB zeiden ze dat dit gedrag wel normaal is, en dat het een lastige periode is.

Maar hebben jullie tips hoe je het leefbaar maakt en dat ze wat meer zelf speelt???

Ben echt toe aan verhalen van 'lotgenoten', ik word er soms zo moe van!

 

[ANONYMOUS_USERNAME]

Hi,

Ik denk dat het voor een gedeelte ook met karakter te maken heeft. Het ene kind zet je neer en komt niet meer van de plaats, de ander onderzoekt de hele kamer.

Het advies wat ik destijds kreeg is: maak de kamer wat kleiner. Hier was dat makkelijk: we schoven de banken tegen elkaar en het stukje wat nog over was, daar schoven we de box. Zo was er een afgebakend stuk. Onze Cas wilde kon zo bijna nergens bij, behalve de radio. En dat heb ik geleerd te negeren. Als ik er bij was dan zei ik wel dat het niet mocht, maar als ik stond te koken en de radio ging knoerhard, dan zei ik maar niks, zo van: Mama ziet en hoort niks. En dat gaf mij rust.Kun je niet een hoekje voor haar maken waar ze kan doen en laten wat ze wil?

Gr. Tamara.

 

[ANONYMOUS_USERNAME]

Hoi Bloempje,

Je verhaal is heeeeel herkenbaar hier. Mijn zoontje is nu 14 maanden, en hangt de hele dag aan mijn been. Zit ik op de bank, hangt hij aan de bank, sta ik in de keuken, hangt hij aan de lades en ga zo maar door. Wat ik juist heel lastig vind, is dat hij alles wil hebben wat ik heb, krijgt hij het niet, zet hij het op een krijzen! Pppfff.

Mijn zoontje zit nog maar af en toe in de box en dan hooguit een kwartiertje. Ik heb aardig wat speelgoed verzameld inmiddels, en elke ochtend kiest hij of ik 3 dingetjes. Daar speelt hij die dag mee. Savonds ruim ik alles op, en de volgende dag kiest hij weer iets anders. Zo blijft het uitdagend. Verder heb ik niet echt tips. Wij zijn uit wanhoop maar op de negeer stand gegaan! hahah. Het schijnt over te gaan hoor!!

Succes ermee.

 

[ANONYMOUS_USERNAME]

Hoi Bloempje,

Je verhaal is heeeeel herkenbaar hier. Mijn zoontje is nu 14 maanden, en hangt de hele dag aan mijn been. Zit ik op de bank, hangt hij aan de bank, sta ik in de keuken, hangt hij aan de lades en ga zo maar door. Wat ik juist heel lastig vind, is dat hij alles wil hebben wat ik heb, krijgt hij het niet, zet hij het op een krijzen! Pppfff.

Mijn zoontje zit nog maar af en toe in de box en dan hooguit een kwartiertje. Ik heb aardig wat speelgoed verzameld inmiddels, en elke ochtend kiest hij of ik 3 dingetjes. Daar speelt hij die dag mee. Savonds ruim ik alles op, en de volgende dag kiest hij weer iets anders. Zo blijft het uitdagend. Verder heb ik niet echt tips. Wij zijn uit wanhoop maar op de negeer stand gegaan! hahah. Het schijnt over te gaan hoor!!

Succes ermee.

 

[ANONYMOUS_USERNAME]

Hoi Bloempje,

Je verhaal is heeeeel herkenbaar hier. Mijn zoontje is nu 14 maanden, en hangt de hele dag aan mijn been. Zit ik op de bank, hangt hij aan de bank, sta ik in de keuken, hangt hij aan de lades en ga zo maar door. Wat ik juist heel lastig vind, is dat hij alles wil hebben wat ik heb, krijgt hij het niet, zet hij het op een krijzen! Pppfff.

Mijn zoontje zit nog maar af en toe in de box en dan hooguit een kwartiertje. Ik heb aardig wat speelgoed verzameld inmiddels, en elke ochtend kiest hij of ik 3 dingetjes. Daar speelt hij die dag mee. Savonds ruim ik alles op, en de volgende dag kiest hij weer iets anders. Zo blijft het uitdagend. Verder heb ik niet echt tips. Wij zijn uit wanhoop maar op de negeer stand gegaan! hahah. Het schijnt over te gaan hoor!!

Succes ermee.

 

[ANONYMOUS_USERNAME]

Mijn meisje is ruim een jaar en je kunt nu echt merken dat ze in andere fase komt hoor. Af en toe niet makkelijk. Steeds meer eigen willetje ontwikkelen en het op een jengelen zetten met mij in de buurt. Ik krijg soms van mijn broertje of ouders te horen dat als ze alleen met haar zijn ze dat minder doet, maar als ze mij dan weer ziet. Nou lekker dan, zou ik iets verkeerds doen?

 

[ANONYMOUS_USERNAME]

Mijn dochter zit al niet meer in de box sinds ze 8 maanden was. Toen kon ze zitten en werd het een drama als ze in de box moest. Heel af en toen zette ik haar er nog in zodat ik even wat kon doen, maar dat was constant krijsen.

Ze is nu 19 maanden en is nog steeds een plakkertje. Ik laat haar maar begaan want als ik er tegen in ga krijgt ze direct een driftbui.... Alleen als ik wil dweilen zet ik haar in de kinderstoel met een banaan. En als ik dan uit zicht ben zing ik een zelf verzonnen liedje dat vertelt wat ik aan het doen ben. Dus ongeveer zoiets: mama lekker dweilen met het stokje op de grond.... Mama poetsen poetsen... hahahah, het is ook elke keer weer anders..... Dan lukt het vaak om in 10 minuten te dweilen...

Maar ook ik heb inmiddels oogflappen gecreeerd hoor! Mama negeert, stapt over kids en heeft denkbeeldige oordoppen in......

 

[ANONYMOUS_USERNAME]

Goedemorgen, ik heb mijn meisje net ook ff in de box gezet. Kijken hoelang ze het vol houd daar te spelen. Ze zal zo wel weer gaan staan denk ik. Naast de bank heb ik in een hoekje ook een dik boxkleed liggen met speeltjes. Daar speelt ze eigenlijk ook regelmatig. Ze loopt aan de bank of tafel langs en steeds meer overal aan langs. Dus het wachten is dat ze kan lopen en dan zal het helemaal leuk worden, hihi.

Gelukkig claimt ze niet meer zoals ze een paar maanden was. Toen kon ik nog niet eens naar de overkant van de straat boodschapjes doen of het was als ik thuis kwam een huilpartij geweest. Als we met zijn 3tjes waren niks aan de hand, maar zodra ze alleen met papa was en ze doorkreeg dat ik weg was (ook al was het maar ff naar de winkel aan de overkant van de straat) was het huilen.

Maar als we ergens zijn of mevrouwtje lukt het niet om bijvoorbeeld te gaan gaan of ergens bij te kunnen is het brullen en mamamamamama. Maar als ik zeg dat ze ergens niet mag aankomen en dit keer op keer herhaal, omdat ze me gewoon uitprobeert word het een pruillipje en huilend naar papa. Boefje, hihi. Een leeftijd met weer hele nieuwe fases. En pff niet altijd ff makkelijk hoor!