Ik wil dit toch echt heel graag even kwijt, omdat er op dit forum opmerkingen worden gemaakt tegenover rokende zwangeren die er waarschijnlijk alleen maar voor zorgen dat die vrouwen nog meer gaan roken.
Als je zelf nooit hebt gerookt kun je dit niet weten, maar: Echt waar, zulke opmerkingen maken het voor een roker alleen maar moeilijker om te stoppen! Zolang je je schuldig voelt over het roken kom je niet van je verslaving af. Geloof me alsjeblieft. Dus als er iemand in je omgeving niet van het roken kan afkomen, veroordeel dat dan alsjeblieft niet. Als je het goed bedoelt en graag wilt helpen, probeer er dan voor te zorgen dat zo iemand NIET met een schuldgevoel rondloopt. De hele rookverslaving draait namelijk om dat schuldgevoel. Je raakt in paniek en voelt jezelf waardeloos omdat je niet kunt stoppen met iets dat zo slecht is en de enige manier om van dat waardeloze gevoel af te komen is: inderdaad, een peuk opsteken. Er zijn vast mensen hier die dat heel erg slap vinden klinken en er het hunne van denken, maar uit naam van al die vrouwen die zich zonder commentaar van anderen al waardeloos genoeg voelen: alsjeblieft, probeer het voor je te houden. Je helpt ze echt alleen maar verder de put in. Ik kan het weten, het heeft mij ongelofelijk veel moeite gekost om te stoppen en hoe zwangerder ik werd (hoe beter het te zien was), hoe moeilijker het werd. Ik begreep daar zelf helemaal niets van tot ik het boek 'de Opluchting' van Jan Geurtz las. Kan ik iedereen aanraden, echt geweldig. Had zelf nooit gedacht dat ik met behulp van een boek zou kunnen stoppen, maar wat dit boek doet is je het benodigde inzicht geven in je verslaving, het laat je zien dat je de wereld eigenlijk helemaal omgekeerd ziet. En de eerste stap om je rookverslaving te kunnen loslaten, is je schuldgevoel loslaten. Dus nogmaals: Alsjeblieft, maak het rokende vrouwen niet nog moeilijker. Als je geen begrip kunt opbrengen voor hun situatie (wat ik heel goed kan begrijpen), meng je er dan helemaal niet in. Niet alleen zijn ze er niet mee geholpen, ze worden er nog verder mee de put in gewerkt.
Tot slot een hele grote virtuele bos bloemen en een klapzoen voor degene die mij (op dit forum) dit boek aanraadde. Dankjewel!! Je hebt mijn leven veranderd.
Als je zelf nooit hebt gerookt kun je dit niet weten, maar: Echt waar, zulke opmerkingen maken het voor een roker alleen maar moeilijker om te stoppen! Zolang je je schuldig voelt over het roken kom je niet van je verslaving af. Geloof me alsjeblieft. Dus als er iemand in je omgeving niet van het roken kan afkomen, veroordeel dat dan alsjeblieft niet. Als je het goed bedoelt en graag wilt helpen, probeer er dan voor te zorgen dat zo iemand NIET met een schuldgevoel rondloopt. De hele rookverslaving draait namelijk om dat schuldgevoel. Je raakt in paniek en voelt jezelf waardeloos omdat je niet kunt stoppen met iets dat zo slecht is en de enige manier om van dat waardeloze gevoel af te komen is: inderdaad, een peuk opsteken. Er zijn vast mensen hier die dat heel erg slap vinden klinken en er het hunne van denken, maar uit naam van al die vrouwen die zich zonder commentaar van anderen al waardeloos genoeg voelen: alsjeblieft, probeer het voor je te houden. Je helpt ze echt alleen maar verder de put in. Ik kan het weten, het heeft mij ongelofelijk veel moeite gekost om te stoppen en hoe zwangerder ik werd (hoe beter het te zien was), hoe moeilijker het werd. Ik begreep daar zelf helemaal niets van tot ik het boek 'de Opluchting' van Jan Geurtz las. Kan ik iedereen aanraden, echt geweldig. Had zelf nooit gedacht dat ik met behulp van een boek zou kunnen stoppen, maar wat dit boek doet is je het benodigde inzicht geven in je verslaving, het laat je zien dat je de wereld eigenlijk helemaal omgekeerd ziet. En de eerste stap om je rookverslaving te kunnen loslaten, is je schuldgevoel loslaten. Dus nogmaals: Alsjeblieft, maak het rokende vrouwen niet nog moeilijker. Als je geen begrip kunt opbrengen voor hun situatie (wat ik heel goed kan begrijpen), meng je er dan helemaal niet in. Niet alleen zijn ze er niet mee geholpen, ze worden er nog verder mee de put in gewerkt.
Tot slot een hele grote virtuele bos bloemen en een klapzoen voor degene die mij (op dit forum) dit boek aanraadde. Dankjewel!! Je hebt mijn leven veranderd.