Ok,hier komt ie.
Zaterdag 20 maart werd ik door de VK naar het ziekenhuis gestuurd voor een CTG omdat ik last had van een te hoge bloeddruk.
Daar een uurtje of 4 rond gehangen. 2 x CTG. Bloedonderzoek, urine onderzoek. Bleek niet zwangerschapsvergif. te hebben maar moest volgende dag weer terug voor CTG. Goed dus zondag weer CTG. Baby ging uitstekend, ik ook. Maar omdat ik toch al over tijd was werd er besloten dat ik op maandag opgenomen ging worden, om 1 cm. ontsluiting op te wekken, waarna ik aan de wee-opwekkers zou kunnen.
Deed mee aan een onderzoek in het ziekenhuis over welk middel het beste werkt voor het verkrijgen van ontsluiting. Gel of een ballon laten inbrengen in je baarmoeder die gevuld wordt met water.
Goed, ik werd ingelood voor het ballonnetje. Helaas stond mijn baarmoeder mond naar achter gekanteld, dus het was voor mijn gevoel een moordpartij om dat ding er in te krijgen.
Hele dag mee rond gelopen, gebeurde niks, 's avonds verwijderd.
Volgende dag via nieuwe moordpartij weer een ballonnetje gekregen. 's avonds weer verwijderd.
Volgende dag bleek ik een verweking van de baarmoedermond te hebben, maar nog geen ontsluiting. Eigenlijk moest ik een verplichte rustdag hebben, maar de arts zei: zullen we een dag gel proberen, ballonnetje doen we toch niet weer, das voor jou te pijnlijk.
9 uur gel gekregen, deed niks. 15.00 uur weer gel.
Heb om 18.00 uur nog gewoon warm gegeten.
Om 19.00 uur dacht ik, hee er lijkt wat te beginnen. Beetje rugpijn, krampje.
Dus naar de verloskamers gelopen, en zei: volgens mij begint er iets, maar weet het niet zeker.
Dus ze zei: nou ga eerst nog even plassen want dan leg ik je een half uur aan de CTG.
Nou op de wc kreeg ik mijn eerste echte wee.
En dat is nonstop doorgegaan tot 23.00 uur.
De een na de andere wee, geen moment pauze er tussen.
Wat ik nooit had gedacht gilde ik na een half uur al dat ik pijnstillers wilde. Prikken in mijn bovenbeen gehad met een pijnstillend en versuffend middel gehad. Pijnstiller heeft helaas niets gedaan, het versuffende middel wel (heb over geiten gesproken tussen de persweeen door, haha).
Omdat het zo heftig was allemaal had ik al snel een arts, de gynacoloog, en een assistent arts aan mijn bed staan. En iedereen riep: adem in door de neus, uit door de mond (ik kon ze wel schieten!!).
Op een gegeven moment werd er besloten dat ik een weeen remmend middel moest hebben, omdat het voor de baby een grote belasting was. Die vangt evengoed iedere wee op. Weeen remmend middel via infuus gehad, maar jullie raden het al: dat deed niks.
"Fijne" van de weeenstorm was dat ik heeeel snel van 2 cm naar 6 cm ontsluiting ging.
Om 23.00 uur had ik al volledige ontsluiting, en kon ik gaan persen. Via de CTG hadden ze gezien dat de baby het tijdens de weeen heel goed had gedaan, maar omdat ze niet wisten hoe lang ik bezig zou zijn met persen hebben ze tijdens de persweeen een buisje met een soort mesje bij mij naar binnen gebracht waarmee ze een klein sneetje maakten in het hoofdje van de baby voor een klein beetje bloed om te kijken hoeveel zuurstof de baby nog in het bloed had, en of de baby niet aan het verzuren was. Bij de derde keer bleek dat het slecht ging met de baby.
Knip werd gezet, vacuumpomp erbij. De eerste keer vacuumpomp schoot de pomp weer los.
Toen bleek het zo slecht met het kindje te gaan dat er een OK team opgetrommeld werd, en ik kreeg de mededeling: we proberen nog een keer met persen en pomp, en anders wordt het een keizersnee, je baby moet er nu uit. Geen tijd meer te verliesen.
Ik dacht: alles of niet, nu of nooit. En heb kei en de keihard geperst. Pomp bleef zitten. En zo werd geboren onze prachtige zoon Andries.
Hij was compleet blauw, en het enige wat ik van hem hoorde was kreunen. Heb hem niet gezien. 10 seconden nadat hij geboren was was hij weg. Ik heb nog geroepen: wat is het??? Iemand riep een jongen. En toen was ie weg. Frank wilde er achter aan, maar hij moest bij mij blijven kreeg ie te horen.
2 uur later ben ik met bed en al naar de kinderafdeling geschoven. Daar lag ie. Onze zoon. In een couveuse. in zijn hoofdje zaten een soort naaldjes geprikt. Hij had plakkers op z'n borst, op z'n buik. Een ding om z'n voet. En ze probeerden net een infuus in z'n kleine handje te krijgen. Net geboren en dan al zoveel ellende aan je lichaam. Infuus in het handje lukte niet, dus hij kreeg het infuus via de navel. Hij kreunde nog steeds. En de arts zei eerlijk: het gaat slecht. Hij heeft zuurstof tekort gehad, hij had de navelstreng zo strak om z;n nekje dat ze de navelstreng af hadden moeten knijpen, in combi met de weeenstorm en zeer snelle bevalling (heb een dik half uur geperst).
4 dagen heeft hij zo gelegen in de couveuse. Kreeg melk via een sonde in z'n neus. Zuigreflex had ie absoluut niet. Ik heb hem die dagen omschreven als een jongetje wat zwaar getraumatiseerd was door de bevalling. Hij was enorm schrikkerig. Al raakte je heel voorzichtig met je pink z'n handje aan, dan stokte die even z;n ademhaling en gooide z;n handen in de lucht van de schrik.
Maar van het een op andere moment had ie op een nacht ineens zuigreflex gehad, en vanaf dat moment werd hij eindelijk een baby.
Uiteindelijk afgelopen dinsdagochtend totaal onverwachts het bericht gekregen dat we naar huis mochten. Ik was zelf al op het punt dat ik in ieder geval zelf naar huis wilde. Werd echt knettergek in het ziekenhuis.
Nu zijn we alweer een paar dagen thuis,. En ik vind het heerlijk. Moet aan alles nog enorm wennen. Moet mijn prachtige jongen nog kennen leren, maar dat gaat goed komen. Tot nu toe slaapt hij vooral ;s nachts als een roos.
Door alle stress had ik geen drup melk, maar dat had ook totaal geen prioriteit meer voor mij. Dus hij krijgt nu gewoon flesvoeding. Jammer maar helaas, ga me daar ook niet meer druk om maken.
Zelf heb ik ook wel even een flinke klap gekregen van de bevalling, maar vooral van de ellende die je dan ziet bij je kind. Pauline hoe moet dat wel niet voor jou zijn geweest, je wilt niet weten hoe vaak ik in die week wel niet aan je gedacht heb terwijl ik je eigenlijk helemaal niet ken.
Maar goed deze ellende laten we nu achter ons, en kijken vooruit. Op 24-03 ben ik moeder geworden van onze prachtige vent Andries, en dat dat met ellende ging, dat laten we dan maar even achterwege.
Zooooo wel een heel lang verhaal he, maar merk dat ik het kwijt moet. Vertel het aan jan en alleman.
Alle mensen die in de afgelopen 2 week zijn bevallen, van harte met jullie kindjes. Alle geluk, liefde en gezondheid!
Even een andere vraag: heeft iemand oooooit iets van Gwenno gehoord. Het is al zo lang geleden dat ze schreef dat haar vliezen waren gebroken.
Liefs,
Margreet
Zaterdag 20 maart werd ik door de VK naar het ziekenhuis gestuurd voor een CTG omdat ik last had van een te hoge bloeddruk.
Daar een uurtje of 4 rond gehangen. 2 x CTG. Bloedonderzoek, urine onderzoek. Bleek niet zwangerschapsvergif. te hebben maar moest volgende dag weer terug voor CTG. Goed dus zondag weer CTG. Baby ging uitstekend, ik ook. Maar omdat ik toch al over tijd was werd er besloten dat ik op maandag opgenomen ging worden, om 1 cm. ontsluiting op te wekken, waarna ik aan de wee-opwekkers zou kunnen.
Deed mee aan een onderzoek in het ziekenhuis over welk middel het beste werkt voor het verkrijgen van ontsluiting. Gel of een ballon laten inbrengen in je baarmoeder die gevuld wordt met water.
Goed, ik werd ingelood voor het ballonnetje. Helaas stond mijn baarmoeder mond naar achter gekanteld, dus het was voor mijn gevoel een moordpartij om dat ding er in te krijgen.
Hele dag mee rond gelopen, gebeurde niks, 's avonds verwijderd.
Volgende dag via nieuwe moordpartij weer een ballonnetje gekregen. 's avonds weer verwijderd.
Volgende dag bleek ik een verweking van de baarmoedermond te hebben, maar nog geen ontsluiting. Eigenlijk moest ik een verplichte rustdag hebben, maar de arts zei: zullen we een dag gel proberen, ballonnetje doen we toch niet weer, das voor jou te pijnlijk.
9 uur gel gekregen, deed niks. 15.00 uur weer gel.
Heb om 18.00 uur nog gewoon warm gegeten.
Om 19.00 uur dacht ik, hee er lijkt wat te beginnen. Beetje rugpijn, krampje.
Dus naar de verloskamers gelopen, en zei: volgens mij begint er iets, maar weet het niet zeker.
Dus ze zei: nou ga eerst nog even plassen want dan leg ik je een half uur aan de CTG.
Nou op de wc kreeg ik mijn eerste echte wee.
En dat is nonstop doorgegaan tot 23.00 uur.
De een na de andere wee, geen moment pauze er tussen.
Wat ik nooit had gedacht gilde ik na een half uur al dat ik pijnstillers wilde. Prikken in mijn bovenbeen gehad met een pijnstillend en versuffend middel gehad. Pijnstiller heeft helaas niets gedaan, het versuffende middel wel (heb over geiten gesproken tussen de persweeen door, haha).
Omdat het zo heftig was allemaal had ik al snel een arts, de gynacoloog, en een assistent arts aan mijn bed staan. En iedereen riep: adem in door de neus, uit door de mond (ik kon ze wel schieten!!).
Op een gegeven moment werd er besloten dat ik een weeen remmend middel moest hebben, omdat het voor de baby een grote belasting was. Die vangt evengoed iedere wee op. Weeen remmend middel via infuus gehad, maar jullie raden het al: dat deed niks.
"Fijne" van de weeenstorm was dat ik heeeel snel van 2 cm naar 6 cm ontsluiting ging.
Om 23.00 uur had ik al volledige ontsluiting, en kon ik gaan persen. Via de CTG hadden ze gezien dat de baby het tijdens de weeen heel goed had gedaan, maar omdat ze niet wisten hoe lang ik bezig zou zijn met persen hebben ze tijdens de persweeen een buisje met een soort mesje bij mij naar binnen gebracht waarmee ze een klein sneetje maakten in het hoofdje van de baby voor een klein beetje bloed om te kijken hoeveel zuurstof de baby nog in het bloed had, en of de baby niet aan het verzuren was. Bij de derde keer bleek dat het slecht ging met de baby.
Knip werd gezet, vacuumpomp erbij. De eerste keer vacuumpomp schoot de pomp weer los.
Toen bleek het zo slecht met het kindje te gaan dat er een OK team opgetrommeld werd, en ik kreeg de mededeling: we proberen nog een keer met persen en pomp, en anders wordt het een keizersnee, je baby moet er nu uit. Geen tijd meer te verliesen.
Ik dacht: alles of niet, nu of nooit. En heb kei en de keihard geperst. Pomp bleef zitten. En zo werd geboren onze prachtige zoon Andries.
Hij was compleet blauw, en het enige wat ik van hem hoorde was kreunen. Heb hem niet gezien. 10 seconden nadat hij geboren was was hij weg. Ik heb nog geroepen: wat is het??? Iemand riep een jongen. En toen was ie weg. Frank wilde er achter aan, maar hij moest bij mij blijven kreeg ie te horen.
2 uur later ben ik met bed en al naar de kinderafdeling geschoven. Daar lag ie. Onze zoon. In een couveuse. in zijn hoofdje zaten een soort naaldjes geprikt. Hij had plakkers op z'n borst, op z'n buik. Een ding om z'n voet. En ze probeerden net een infuus in z'n kleine handje te krijgen. Net geboren en dan al zoveel ellende aan je lichaam. Infuus in het handje lukte niet, dus hij kreeg het infuus via de navel. Hij kreunde nog steeds. En de arts zei eerlijk: het gaat slecht. Hij heeft zuurstof tekort gehad, hij had de navelstreng zo strak om z;n nekje dat ze de navelstreng af hadden moeten knijpen, in combi met de weeenstorm en zeer snelle bevalling (heb een dik half uur geperst).
4 dagen heeft hij zo gelegen in de couveuse. Kreeg melk via een sonde in z'n neus. Zuigreflex had ie absoluut niet. Ik heb hem die dagen omschreven als een jongetje wat zwaar getraumatiseerd was door de bevalling. Hij was enorm schrikkerig. Al raakte je heel voorzichtig met je pink z'n handje aan, dan stokte die even z;n ademhaling en gooide z;n handen in de lucht van de schrik.
Maar van het een op andere moment had ie op een nacht ineens zuigreflex gehad, en vanaf dat moment werd hij eindelijk een baby.
Uiteindelijk afgelopen dinsdagochtend totaal onverwachts het bericht gekregen dat we naar huis mochten. Ik was zelf al op het punt dat ik in ieder geval zelf naar huis wilde. Werd echt knettergek in het ziekenhuis.
Nu zijn we alweer een paar dagen thuis,. En ik vind het heerlijk. Moet aan alles nog enorm wennen. Moet mijn prachtige jongen nog kennen leren, maar dat gaat goed komen. Tot nu toe slaapt hij vooral ;s nachts als een roos.
Door alle stress had ik geen drup melk, maar dat had ook totaal geen prioriteit meer voor mij. Dus hij krijgt nu gewoon flesvoeding. Jammer maar helaas, ga me daar ook niet meer druk om maken.
Zelf heb ik ook wel even een flinke klap gekregen van de bevalling, maar vooral van de ellende die je dan ziet bij je kind. Pauline hoe moet dat wel niet voor jou zijn geweest, je wilt niet weten hoe vaak ik in die week wel niet aan je gedacht heb terwijl ik je eigenlijk helemaal niet ken.
Maar goed deze ellende laten we nu achter ons, en kijken vooruit. Op 24-03 ben ik moeder geworden van onze prachtige vent Andries, en dat dat met ellende ging, dat laten we dan maar even achterwege.
Zooooo wel een heel lang verhaal he, maar merk dat ik het kwijt moet. Vertel het aan jan en alleman.
Alle mensen die in de afgelopen 2 week zijn bevallen, van harte met jullie kindjes. Alle geluk, liefde en gezondheid!
Even een andere vraag: heeft iemand oooooit iets van Gwenno gehoord. Het is al zo lang geleden dat ze schreef dat haar vliezen waren gebroken.
Liefs,
Margreet