Hoi,
Dat heb ik ook af en toe. Mijn zoontje zit vaak in een fase waarbij hij niks alleen wil doen, en dan komt er weer een goede tijd waarin alles wat makkelijker gaat. Ik heb heel erg structuur aangebracht. Hij weet nu wat hij wanneer kan doen. Dat helpt echt een heleboel.
Om het half uur zou je kunnen proberen samen een spelletje te doen. Als dat klaar is zeggen dat je zelf wat gaat doen en hem een opdracht geven, als hij dat niet wil, dan negeren en zeggen, nu moet mama wat doen. Je kan hem bij het huishouden betrekken, zelf stofzuigen terwijl hij dweilt, en af en toe omdraaien. Mijn zoontje helpt me bij alles, want hij vindt het veel te leuk. Koken was tot voor kort een ramp, maar nu haalt hij zelf zijn stoeltje, (klein stoeltje) daar klimpt hij op en kan hij zien wat ik doe en hij mag de groente aangeven.
Er is een stuk rust in huis, echtwaar.
Trouwens, ik begrijp niet waarom bovenstaande persoon het erg schokkend vindt dat iemand die met vakantie is zijn kind toch naar een kdv brengt.
Waarom moet een kind zich altijd maar aanpassen aan de grillen van de ouders? De kleine is gewend aan een bepaalde structuur, hij is gewend naar het kdv te gaan en vindt het leuk, dat is zijn leventje, en als mama en papa ineens drie weken thuis zijn, dan moet hij maar accepteren dat hij niet kan gaan. Vanuit het standpunt van het kind vind ik het heel verstandig om het kind toch dan 1 dagje of twee naar het kdv te laten gaan, zodat hij regelmaat heeft en aan zijn behoefte voldaan wordt. Dan is iedereen weer gelukkig. Ik vind het juist sterk van de ouders die thuis zijn, en toch niet zichzelf op de eerste plaats zetten en voor het kind kiezen.
Dat wilde ik even kwijt.
ik denk dat de oplossing is: Structuur, geregeld actief wat samen doen, betrekken bij je eigen huishoudelijke taken, en als hij dan rustig alleen speelt, ook echt even met rust laten, pas als hij klaar is en naar je komt complimenteren met het feit dat hij zo mooi alleen heeft gespeeld.
Sterkte
Jo
