Dan ik ook maar even...

A

ANONYMOUS_USERNAME

Sinds dat Ilse geboren is (3 sept 2006) lees ik veel mee en reageer ook regelmatig. Jullie hebben mijn vertrouwen wel gewonnen zodat ik mijn verhaal hier  met een gerust hart  durf te vertellen.

Tja als ik de  topics lees dat het niet zo goed gaat tussen twee mensen dan denk ik iedere keer: hier nog niet maar het kan wel komen.
Ik zal mijn situatie hieronder beschrijven en zou graag van jullie advies willen ontvangen.

Sinds Stan geboren is (12 april 2008) is heb ik het super druk. Op een dag dat ik niet hoef te werken en dus thuis ben met de kinderen komt er winig van het huishouden terecht. Ik weet niet hoe andere ouders dat doen, maar ik ben bezig alles een beetje in het gareel te houden en als de een slaapt is de ander wakker en andersom. De een moet een fles, fruit of groente en de andere zeurt om limonade, spelletje doen, tv kijken, knoeit dan met het drinken, waardoor je weer aan het poetsen bent. Een was draaien of strijken is er overdag niet bij. Ik ben blij als ik 's avonds het eten in huis heb en op tafel heb staan als manlief thuis komt. De huishoudelijke klussen doe ik dus 's avonds op de dagen dat ik niet weg hoef. Wanneer ik moet werken kom ik thuis nadat ik de kinderen opgehaald heb bij de gastouder en begin meteen met koken. 's avonds dus wassen, strijken, poetsen, etc.
Dit alles resulteert dat ik om 22 uur afgebrand ben en het liefs zo snel mogelijk wil slapen. Ik heb dan niet echt veel zin in sex, waardoor manlief moppert en zich omdraait en gaat slapen.
Op dit moment  is het nog niet zo'n groot probleem, maar ik denk dat als dit langer aan houdt het het wel een probleem gaat worden. Ik hou super veel van mijn man en zeg dat ook heel vaak. We knuffelen wel, maar sex, daar heb ik na de geboorte van Stan gewoon nog geen zin in. Waar we vroeger 's ochtends als we wakker werden even tijd voor elkaar inplande, worden we nu bezig gehouden door de kinderen die om 6.30 uur wakker zijn.
Dus ik weet het even niet zo goed meer. Iedere dag denk ik, vanavond moet het maar gebeuren, maar als ik dan in bed lig is het enige wat ik wil slapen.
Ik heb wel eens gehoord en gelezen dat het best een tijd duurt voordat vrouwen na een bevalling weer zin hebben in sex, maar na 8 maanden moet het toch over zijn dacht ik.

Mijn vraag aan jullie is, hebben meer vrouwen hier last van (gehad) of zeur ik en moet ik gewoon toegeven (ik geniet wel die keren dat we het doen).

Voordat het een probleem gaat worden graag even jullie advies.

Liefs Jeske

 
kan me goed voorstellen dat je 's avonds moe bent 2 kinderen lijken me best pittig en vermoeiend
Als ik heel eerlijk ben had ik dit na de bevalling van marek al en toen had ik er nog maar 1 Ons sexleven was pas weer een beetje normaal toen marek een jaar  geweest was  Een kind die veel huilt en alleen slaapt bij je in bed helpen natuurlijk ook niet echt mee
Misschien kan je een keer een nachtje de kinderen ergens anders onder brengen zodat je een keer tijd hebt voor elkaar
mira mv marek en ?
 
Hoi Jeske,

Allereerst wil ik je comlimenteren dat je je verhaal durft neer te zetten. Zoiets intiems is best moeilijk om over te schrijven, althans kan ik me voorstellen.

Kan me maar al te goed voorstellen hoe druk je bent.

Wij hebben een dochter van 2 jaar en ik vind het ook ontzettend energie kosten allemaal. Nu heb ik al niet veel energie en dat gaat nu veel naar Rebecca toe. Huishouden ligt af en toe ook behoorlijk stil, ook omdat ik mijn studie HBO aan het afronden ben.

Maar ik moet zeggen dat ik bof met een man zoals ik die heb. Hij doet ook ontzettend veel in het huishouden. Hij heeft een kantoorbaan en mist het buiten zijn. Hij gaat  ongeveer 3x per week  met Rebecca boodschappen doen (verse producten) lekker op de fiets, daar genieten ze enorm van, dus ik hoef dat bijna niet te doen. 1x in de maand halen we samen een voorraad producten.
Verder helpt hij mee met afwas, hij stofzuigt, hij zeemt ramen, kookt zo nu en dan, doet Rebecca in bad. Wat doe ik dan? Ik doe het ook, we wisselen elkaar een beetje af en kijken wie er energie voor heeft, wie het wil en ook wat Rebecca wil (bijv. bij het in bad/douche doen. Maar mijn man draait er zijn hand niet voor om, om mee te helpen. Hij is zelfs bereid om te strijken, maar dat doe ik toch maar, kan het iets sneller. De was  doe ik ook meestal, maar hij kan het ook. Doordat we het samen doen, ben ik niet tot 's avonds aan het rennen en vliegen, maar kunnen we rond 20:00 of soms 21:00 samen lekker genieten van thee en koffie op de bank of achter de tv of wat dan ook.

Maar waar je meer naar vroeg is onderwerp sex.
Moet zeggen dat ik daar 's avonds ook meestal geen puf meer voor heb en alleen maar wil slapen. Ik heb er ook bijna geen behoefte aan. Vooral het eerste jaar van Rebecca hebben we 'het' amper gedaan...kan ik op 1 hand tellen. We hebben er wel over gesproken, want als ik merkte/hoorde dat mijn man er wel erg behoefte aan zou hebben, zou ik meer moeten toegeven en mezelf over de drempel moeten halen. Maar dat was niet nodig, mijn man gaf me tijd die ik nodig had en zei steeds het komt echt wel...

Het tweede jaar van Rebecca werd het ook wel meer, maar echt niet wekelijks, soms zelfs na een paar maanden.  
Rond 21:00 ben ik ook compleet afgedraaid.
We knuffelen wel en zeggen veel liefs tegen elkaar enzo, dus dat blijft er wel.
Toch maak ik me ook vaak zorgen of ik wel geef aan mijn man, waar hij misschien meer behoefte aan heeft dan hij vraagt/aangeeft. Maar hij zegt dat het wel goed is zo en hij zich aanpast aan mijn behoefte. Maar ik blijf dit moeilijk vinden hoor.

Je schreef dat je dacht dat het na 8 maanden over moet zijn dat gaat hier niet op.

Ik denk dat het goed is om er met je partner over te praten. Vraag gewoon wat hij er bij dacht, waar hij behoefte aan heeft. Kan je/kunne jullie dat? Want vooral praten is ook zo belangrijk, niet zwijgen.

En weet je intimiteit is erg belangrijk in een realtie, maar hoeft niet perse sex te zijn, is mijn mening. Soms  krijg ik het idee van de maatschappij.de wereld om je heen, dat je het elke week wel moet doen, liefst een paar keer, maar dat is echt geen waar.
Als je mensen ernaar zou vragen met een gezin, zou je verbaasd zijn.
Er zijn er volgens mij heel veel die het misschien maar 1x per maand doen of nog veel langer ertussen. Weet niet hoe dat met de anderen hier op het forum is, ben er eigenlijk ook wel benieuwd naar...

Moet wel zeggen dat de tijd die we samen hebben, wel heel schaars is nu Rebecca er is. We proberen wel af en toe tijd samen te plannen (willen bijv. nu een keer naar een kerstconcert), we zijn ook een weekend samen weggeweest pas (voor het eerst sinds Rebecca er is). Maar ik vind dat wel moeilijk en we missen haar dan zo enorm. Ze hoort er zo bij, dat we meestal iets met zijn 3-en doen en dan genieten mijn man en ik ook van elkaar.

Nu een heel verhaal, weet niet of je er iets uit kan halen wat je zou kunnen helpen.
Komt misschien een beetje warrig over mijn verhaal! Ik wilde zoveel schrijven, maar moet me ook een beetje inhouden en het ordenen anders snap ik het zelf niet meer
Sterkte!
Marianne
 
's Avonds voel ik meestal een oude natte krant om zo maar te zeggen. Ik ben vaak doodop en dan doe ik ook niks liever als slapen.
Maar een tijdje geleden zijn we voor het eerst een weekendje met z'n tweetjes weggeweest en de kleine naar oma. Het was echt heerlijk, eindelijk tijd voor elkaar!
Enzo gaat soms ook logeren een nachtje bij zijn tante. En dan kun je ff samen zijn, en dat is ff onbetaalbaar.
En verder; je kunt niet meer doen dan je best. Als het huishouden blijft liggen, jammer dan. Je kan er niks aan doen. Je bent beredruk met je kinderen!!
Ik vindt het knap van je dat je twee kinderen kan bolwerken!

kop op meid. Maar probeer ondanks de drukte ook eens aan jezelf te denken voor je je eigen voorbij loopt!

liefs
di silva
 

Hoi,

Na de geboorte van Kay had ik er ook een hele tijd geen zin in (ook  tijdens  zwangerschap stuk minder). Keizersnede gehad (lang au!), té moe, voelde me niet sexy met die vleeshort etc etc.. Ik ging me ook steeds ongemakkelijker voelen omdat het voor mij die periode ook te lang ging duren. Gelukkig heb ik een vriend die er veel begrip voor had  en er ook totaal niet om zeurde, ook al miste hij destijds de normale "frequentie" wel. Maar buiten dat om voelde ik me er niet goed bij! Vond het zelf niet normaal!
Net wat je zei; als het er dan tóch van kwam genoot ik er erg van en begreep niet waarom dit nu zo'n punt voor mij was. Maar op  het moment dat het er van zou komen was er toch weer iets wat me er van weerhield.. macht der gewoonte? onzekerheid?. Het is bij ons gelukkig gewoon weer goed gekomen. Het was in mijn geval gewoon mijn eigen onzekerheid/acceptatie van "nieuwe" lichaam, dus toen ik weer enigzins in model zat kwam de rest als vanzelf weer!!
In deze zwangerschap voel ik me nu dan ook hélemaal anders als bij Kay. Gelukkig maar..

Het is in jouw geval dus ook misschien een kleine drempel waar je dus weer  even overheen moet, je weer  lekker  vrouw gaan voelen ipv alleen maar mama!! Bedenk maar zo; Als hij je niet mooi/sexy en aantrekkelijk zou vinden dan had hij die behoeftes niet gehad!! Tover weer eens de olie tevoorschijn en masseer de stress bij elkaar weg voor het slapen gaan, gewoon voor de ontspanning.  Bouw zo jullie intimiteit weer langzaam op.. komt goed!!

Zo,.. weten jullie dit ook weer van mij..  

Esmé mv Kay en ???
(25,1 wk zwanger en dus blij met de weer opgevulde en strakstaande flubberbuik haha)




 
Hoi Jeske,

Wat vervelend dat je jezelf eigenlijk niet prettig voelt wat betreft jullie sexleven. (Knap dat je dat hier durft te schrijven hoor!!) De dag vliegt om met 2 kleine kinderen. Wat geeft 't als het huishouden wat langer blijft liggen? Probeer toch wat tijd te maken voor jezelf en je partner. Soms is dat gewoon even nodig. Achteraf denk je misschien wel: waarom hebben we dat niet eerder gedaan of dat moeten we vaker doen. Misschien kun je de kinderen een middagje uitbesteden zodat je ook iets voor jezelf kunt doen (en dan niet de tijd aan je huishouden besteden). Blijf met je partner praten, dat is heel belangrijk.

Hier ligt de frequentie best hoog , en dat terwijl onze jongste nog maar 7 weken oud is. Na de zware bevalling van de oudste was de lust ver te zoeken. We maakten daarom eens in de zoveel tijd écht tijd voor elkaar. Dat heeft ons echt goed gedaan.

Groetjes,
Nelly.
 
Hoi Jeske

Wat goed van je dat je zo helder en duidelijk verwoordt wat je dwars zit, alleen dat al maakt vaak al het een en ander helder in je hoofd...

Uit ervaring weet ik dat twee kleine kinderen in huis echt zwaar kan zijn. Zeker als je ze allebei nog thuis hebt en in de luiers en als het setje bestaat uit een peuterpubertje en een baby'tje. Pffff! En zeker die leeftijd van Stan nu, waarbij je voor je gevoel de hele dag met eten bezig bent (flessen, sapjes, fruit, warm eten, nog meer flesjes, rijstwafel, brood, het houdt niet op) en met bewaken van de poorten (niet in de plantenbak, pas op voor je broertje, nee dat kan hij nog niet, laat 'm liggen etcetera....)
Alleen al daarvoor verdien je een lintje: aan het einde van de dag zijn ze nog heel, gevoed en verschoond. Chapeau!

Maar goed: dan liggen ze in bed en kan jij nog vol aan de bak. Praktisch werkt het hier inmiddels zo na het eten: een van ons doet de kinderen in bad/onder de douche en de pyama aan, de ander ruimt op en  vult de vaatwasser. Vouwen en strijken doe ik nu nog steeds 's avonds, gewoon bij de tv en dan zijn we in ieder geval samen. Verder weet ik niet of het een optie is voor jullie, maar wij  hebben de ongekende luxe van een werkster die 1x per week een ochtend komt poetsen. Dat scheelt natuurlijk heel veel tijd en daar ben ik me erg van bewust. Maar het is echt elke € waard, ik zou er zo andere luxedingen voor opgeven, puur door de tijdswinst die het oplevert.

Mocht dat geen optie voor je zijn, probeer het dan een beetje te verdelen met je man. Jij werkt ook (ook op dagen dat je niet op kantoor bent!) en als jullie samen nog een uurtje de handen uit de mouwen steken thuis, ben je samen klaar  vóórdat je afgefikt je bed inrolt. Die extra tijd kun je dan lekker besteden aan jezelf én aan elkaar: lekker in bad, vroeg naar bed, samen een filmpje kijken, glaasje wijn, kaarsje aan. Voor je het weet.........

De verleiding om toe te geven aan 'geen sex' is soms groot en zeker als je moe bent, maar vergeet niet dat het iets is wat je bindt, wat fijn was voor je kinderen had en wat ook fijn is als je je er weer een keer toe zet. Maar als je echt tijd maakt voor elkaar, uitspreekt wat je voelt en bedoelt en weer lekkerder in je vel gaat zitten als vrouw (en niet alleen maar als mama) zul je zien dat ook dat stuk van je relatie weer veel gezelliger gaat worden. En dat je er ook weer energie uithaalt ipv dat het je energie kost.

En dan kom je ook weer in een opwaartste spiraal terecht: je voelt je goed als vrouw, je hebt meer geduld met je kinderen, je kijkt weer anders naar je partner (niet alleen maar de vader van je kinderen en die lieve mopperkont in bed), hij ziet jou weer anders (niet alleen maar de moeder van zijn kinderen en iemand die alleen maar moe is) en zal daardoor ook weer blijer worden en je bent minder moe (want je afspraken gemaakt) etcetera etcetera. Ik zeg écht niet dat sex de moter is van elke relatie, maar intimiteit (geestelijk en lichamelijk) is onontbeerlijk voor het welslagen ervan

En Jeske, vergeet niet: deze intense tijd met je kindjes gaat voorbij. Die peuterpuber van nu is over niet zo heeeele lange tijd een schoolkindje, die baby van nu is over niet al te lang een peutertje. Ze gaan samen spelen, krijgen steeds meer hun eigen ding  en dan heb jij je handen weer meer vrij. Je gelooft het niet, maar het is echt zo!

Liefs en sterkte, jij komt er wel hoor!
Susan

 
Hoi,

Voor mij is dit een heel erg herkenbaar probleem! Ook ik had en heb het nog steeds, heel druk met mijn twee kinders overdag. Ik had eerst het probleem van een lastige zwangerschap en bevalling en daarna met een ontzettend gestresste baby, die heel veel huilde, bovendien had ik mijn peuter er ook nog bij. Later werd het wel wat rustiger, maar wat je zegt: Je hebt je handen gewoon vol zulke jonge kinderen. Ook bij mij komt er nog altijd niet veel uit mijn handen wat huishouden betreft, erger nog, 's avonds heb ik op een wasje draaien na, gewoon echt geen energie meer om iets te doen. Zeker nu niet nu Elize zo vlug als water is en Hjerre niks van zijn zusje kan hebben.
Ook wij komen nauwelijks aan elkaar toe omdat ik echt helemaal uitgeput ben 's avonds en ook alleen maar denkt aan slapen. Elize is nu 14 maanden, maar als ik zeg dat we mss zes keer met elkaar gevreeen hebben is het veel......
Mijn man vind dat natuurlijk jammer en ik voel me ook best schuldig.
De laatste tijd probeer ik ' zin'   te maken. Bijvoorbeeld door samen in bad te gaan 's avonds ofzo. Een avondje samen weg staat ook op de planning, maar het valt nog niet mee een oppas te regelen.
Met mijn man en mij gaat het overigens nog altid prima, maar praten met elkaar moet wel blijven gebeuren!!!!

Ik kan je dus helaas niet veel helpen, alleen meevoelen!
Ik geloof erin dat het straks gewoon beter gaat, wanneer we in een wat soepelere ritme zitten ( dat hoop ik dan maar)

Groetjes Hanneke
 
Je moet ingelogd zijn om te kunnen reageren. Log in | Registreer
Terug
Bovenaan